Hayatımdan Bir Parça...

♡11. BÖLÜM♡

Hâlâ yaptıklarına bir neden ararken, canımı ne kadar yaktığını hatırlıyorum. Tekrar canım yanıyor... Derinden parçalanıyorum...
Sen benim, seni senden çok seven birisinin, gözlerinin içine baka baka canını yakıp küllerini toprağa gömdün.

Hâlâ paramparçayım. Ve hâlâ saçma sapan hayaller kurmaya devam ediyorum. Bazen kendime "Anla artık ne kadar istesen de olmuyor olmayacak, mutluluk artık çok uzağında." diyorum. Fakat olmuyor içimde şu lanet olası umut, bana " Vazgeçme, onu kimse senin kadar sevemez. Kalk ve göster ona, onu ne kadar çok sevdiğini." dese bile bazen kendi kendime diyorum ki "Saçmalama! O seni hak etmiyor, senin gözlerinin içine gülerken seni paramparça yapan birine nasıl tekrar güvenebilirsin. Yetmedi mi kalbini kırdığı! Yetmedi mi seni üzdüğü! Yetmedi mi...
O seni seçse gelip sana seni seviyorum dese sen onun gözlerine her baktığında için sızlamayacak mı sanıyorsun? Onun yaptıklarını hatırlamayacak mısın? Ona 'sevgilim' derken nasıl için rahat edecek? O sadece seni değil, seni sevenleri de üzdü. Bütün bunları biliyorken nasıl onunla birlikte olabilirsin? " diyor.

Şunu anladım: artık senin gözlerine bakarken o sevdiğim kişiye değil de sanki bana yabancı birisinin gözlerine bakıyormuşum gibi hissediyorum. Bana o kadar uzaksın ki. Artık, gözlerinin içine baktığım kişi sen değilsin sanki.

Sen seçtin o kızı. Senin seçimin. Saygı duymaktan başka bir şey yapamayacağım. Sen kendine o kızı layık gördüysen sen bilirsin. Fakat acaba biliyor musun her şeyi? Acaba sana her şeyi anlattı mı? Ben seni severken kendisinin bana kaç tane erkekten bahsettiğini, ben kendisini, 'Seviyorum' dediği kişi ile küstüğünde arasını yaptığımı, zamanında senin yakın bir arkadaşınla çıktığını, o kızın arkadaşlarını nasıl sattığını, benim seni sevdiğimi bile bile seninle çıktığını biliyor musun?
Gerçekten kendine o kızı mı layık görüyorsun? Seni seven, burada zamanında seni bekleyen beni elinin tersi ile nasıl itiyorsun?

Bence de sen onun gibi kızlara layıksın.

Yazık oldu seninle kurduğum hayallere. Yazık oldu seni gördüğüm tüm rüyalarıma. Yazık oldu senin için yazılmış her harfe, her kelimeye, her cümleye... Yazık oldu içimdeki sevgiye. Yazık oldu aşkıma. Yazık oldu senin için harcanan her saniyeme, her dakikama, her saatime... Yazık oldu sana. Yazık oldu bana. Yazık oldu BİZ 'e. Yazık oldu sana olan güvenime...

Şuan senin karşına geçip her şeyi, bütün yaptıklarını, beni ne kadar üzdüğünü yüzüne haykırmak istiyorum. Sana kalbimi gösterip "Bak ne hâle getirdin" demek istiyorum. "Umarım mutlusundur. Çünkü paramparçayım. Hergün kalp ağrısı ile uyanıyorum. Her gün kalp ağrısını ile yatıyorum. Tebrik ederim, amacına ulaştın mı?" demek istiyorum. Kalbimde açtığın o derin, kocaman yarayı gösterip "Deşme artık, bırak kabuk bağlasın bu yara!" Diye yüzüne haykırmak, yaptıklarını bütün dünyaya anlatmak, duyurmak istiyorum.

Ama anlamazsın. Anlamazsın değil mi? Anlamazsın... Nasıl bir duygu olduğunu anlayamazsın. O yarayı hergün kalbinde taşımanın ne demek olduğunu anlayamazsın...

Sen bilir misin sevgili, kalp acısı ne demek? Sen bilir misin sevgili, gönül yarası ne demek? Sen anlar mısın sevgili, hergün yeniden ölmek ne demek? Sen anlar mısın sevgili, birine güvenip sırtından vurulmak ne demek?

Bilemezsin sevgili, anlayamazsın sevgili... Hayat sana gülmüş. Sen sevgiyi bilememişsin sevgili, hayat karşına çıkarmamış. Sevmemişsin sen. Sevmeyi bilememişsin...
Bilememişsin sevgili! Değer bilememişsin! Değerli insanların değerini bilememişsin. Onların değerini beş para etmeyen kişilere vermişsin sevgili...
Umarım hayat karşına çıkarır sevgili! Umarım senin bana yaşattıklarını sana da yaşatır sevgili!

Gelme karşıma, konuşma benimle sevgili! Değerli insanların değerini vermeyi öğrendiğinde gel tekrar tanışalım seninle sevgili...
Üzmeyelim birbirimizi...
Üzülmeyelim...

Arkadaşlar yorum yapar mısınız? Yorumlarınızı bekliyorum.
Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın Sizleri çok seviyorum. :)))