Hayatımdan Bir Parça...

♡2. BÖLÜM♡

Bir gün daha kalp kırıklıklarımla, hayal kırıklıklarımla gidiyorum evime. Ve aklımda binlerce sorumla...
Senin yüzünden gözlerimden tonlarca gözyaşı akarken, sen başkaları ile gülüyorsun. Çok garip ki hâlâ içimde bir umut var. O umudun bizi bir araya getirmeye yeteceğini sanmasam da hâlâ bir umut var işte.

Niye hergün üzmek zorundasın ki beni. Benim hikayemde fazlasıyla gözyaşı var zaten. Gözyaşlarıyla dolu hikayemdeki tek gökkuşağıydı birlikte olmamız; onu da siyah gökyüzünün karanlığına gömdün...
Bilmiyorsun tabi neler hissettiğimi, bilmiyorsun tabi ne kadar kırgın, ne kadar kızgın, ne kadar yalnız olduğumu. Nereden bileceksin ki? Benim hissettiklerimi hissetmeden... Hergün yalnız kalmak, başını yaslayacağın hiçbir omzun olmamasının ne demek olduğunu bilmiyorsun. Güvendiğin kişilere içini döktüğünde, toplamanın sana kalması ne demek bilmiyorsun.
Bütün bu bilmediğin şeylerin ardından bir de sen...
Sadece sesini duymak rahatlatıyorken bütün bu oyunların neden? Ne zaman senden vazgeçmeye kalksam sürekli beni seviyormuş gibi yapıyorsun ya, ve ben de her defasında saf gibi kanıyorum ya. Nereye kadar? Nereye kadar böyle devam edeceğiz? Ne zamana kadar karıştıracaksın kafamı?
Bütün bu yaptıklarına rağmen ben seni hâlâ seviyorum. Defalarca kalbimi kırmana rağmen ben seni hâlâ seviyorum. Ne zaman istersen buradayım.
Biliyor musun ben ilk defa inandım birinin beni bu kadar sevebileceğine, ilk defa güvendim ben bir erkeğe, ilk defa bağlandım, ilk defa sevdim bu kadar...
Seni kolay kolay unutabileceğimi sanmıyorum. Sen benim her zaman kalbimde olacaksın. Hiç solmayan bir çiçek gibi, hiç bitmeyen ümidim gibi...

HİÇBİR ZAMAN!

Arkadaşlar yorumlarınızı bekliyorum. :))