When I Say I Love You

Flashback- Four Guys

***

Narining ko ang pag busina ng sasakyan sa likod ko.
Shit. Its Andrew! Hinabol niya talaga ako!

I stepped the gas to accelarate more.

"Damn you Andrew! Manloloko ka! Go to hell!"
Sigaw ko sa loob ng sasakyan kahit hilam pa ang aking mukha sa kakaiyak. Alam kong hindi niya ako maririnig pero gusto kong sumigaw at magwala ngayon!

His car honked again twice. Napatingin ako sa rearview mirror at nakita kong nakasunod naman siya sa akin.

Nang makarating ako sa condo ay hinabol niya ako. I was about to shut the door when he insert his arm. Namimilipit sa sakit ang kanyang braso dahilan ng pagkakaipit. pero wala akong nararamdamang awa sa kanya. Kasalanan niya iyon. Kung hindi siya tanga ay hindi siya masasaktan.

I was about to lock it when I remembered that he have a spare key! Kaya useless pa rin dahil makakapasok parin siya.
Hinarap ko siya at pinagbantaan.

"Don't you ever dare to come inside. I dont wanna see you. It makes me wanna throw up. Kissing with a low class girl? And oh! I bet you've enjoyed her nudes huh? Pag pumasok kapa dito, I swear! Hinding hindi mo na ako makikita!"

Tiningnan niya ako na parang nagmamakaawa. He's about to say something so I slammed the door.

After a few moments staring at the goddamned door ay unti unti akong nanghina. Muli, ay bumuhos naman ang mga luha sa aking mga mata. Humikbi ako papuntang kwarto. My phone rang so I shut it off. I curled myself at the bed while crying.

It was my first time being betrayed on. So first time ko rin Naranasan ang ganitong sakit. My first love. My first heart ache.

I know, sa dalawang taong naming magkakilala ni Drew ay paminsan minsan ay may pagkakataong hindi kami nag kakaintindihan. Pero hindi ko naranasan ang ganitong sakit sa mumunting away namin noon. This one is bigger.

Nakatulogan ko ang pag iyak kagabi kaya naman pag gising ko ay namumugto ang aking mga mata. Nagugutom ako pero wala akong ganang kumain. Kaya napag pasyahan ko na lang uminom ng hot chocolate bilang agahan ko.

Habang umiinom ay nasagi naman sa isipan ko si Drew kaya Hindi ko maiwasang maging emosyonal ulit.

Siguro ay ang yong stalker niya ang pinopoblema niya. kaya ba naging malamig agad ang pakikitungo niya sa akin ng tinanong ko sa kanya? Ganoon ang epekto ng babaeng yon sa kanya? Oh siguro nagkakamabutihan na sila? These are the questions on my mind. Si Drew ang makakasagot ng lahat ng iyan pero, ayoko pa siyang harapin. Naiinis pa rin ako sa kanya.

Nang mag Alas diyes na ay naghanda ako para lumabas. Sa labas ako kakain ng lunch kasi tinatamad akong magluto at ayokong magmukmok dito. Nakakabagot mag isa, palagi kasing sumasagi sa isipan ko ang nangyari kagabi kaya mas mabuti na rin siguro kung sa labas ako kakain para marami akong makikita.

Sinuot ko ang aking fitting crop top at tinernuhan ko iyon ng Highwaisted distressed shorts. Nag flats lang ako at sinuot ko ang aking favorite beanie. I wore sunnies to cover my eyes.

Nang buksan ko ang pinto ay nagulat akong may natumbang tao.

It was Drew. Nakita ko na hindi pa siya nag bibihis simula kagabi. Mukha siyang puyat na puyat at pagod. Malaki ang eye bags at tsaka namumula ang mga mata.

Dali dali niyang pinagpag ang sarili at tumayo.

"What are you doing here?" Mariin kong tanong

"I, ugh. I actually wait for you. I wanted to say sorry. Sabi mo hindi ako papasok sa loob, kaya hinintay kita dito sa labas." Aniya habang nakatungo
He looks so wasted right now. Magulo ang buhok at tsaka gusot gusot ang damit.
Tiningnan niya ako gamit ang kanyang nagmamakaawang mga mata. He's about to hug me but I stepped back.