Harry Potter the next generation Dutch HP fanfic

De brief

Albus Severus Potter, zoon van Harry James Potter en Ginevra Molly Potter geboren Wemel deed een oog open. En toen zijn andere. Hij zuchtte en draaide zich nog een keer lekker om. Tot hij besefte wat voor dag het was. Hij was jarig vandaag. En het was niet zomaar een verjaardag, nee hij werd 11 jaar vandaag. En dat betekende... Albus gooide de deken van zich af en sprong uit bed. De cypers die op zijn bed lag sprong ook overeind. Dit keer niet van vreugde maar van de schrik. 'Sorry professor Anderling' zei Albus en hij gaf de cypers een aai: 'het zal niet weer gebeuren'. De cypers snorde instemmend en nam haar plek op het bed weer in. Albus rende in zijn pyjama de trap af. Beneden stond zijn vader eieren te bakken. Zijn moeder dekte de tafel. 'Hoi pa, dag ma'. 'Dag Albus' zijn moeder glimlachte. Hij beantwoordde haar met een lach. De deur ging open en in de deuropening stond James Sirius Potter. Albus' irritante broer. Dat vondt Albus tenminste. James vondt zelf dat hij uitermate stoer was en dat zijn kleine broertje daar gewoon jaloers op was. 'Er proberen nog mensen te slapen' zei James met een chagrijnige kop. Het derde minderjarige gezinslid mengde zich er ook tussen. 'Hoi ma. Kan ik helpen'. Ma veegde haar handen af aan haar broek. 'Nee Lily, dankjewel'. Pa gaf iedereen een gebakken ei. Daarna begon hij met de pannenkoeken. 'Is de brief er al' vroeg Albus. 'Niet dat ik weet' zei ma. Albus ging zitten. James probeerde hem op te vrolijken 'hé Allie. Als die brief niet komt is er dus ook geen kans dat je in Zwadderich kan komen'.  'Hou je kop' gromde Albus. James liep naar de deur 'ik ga even wat aantrekken'. Albus liep hem achterna 'ik ook'. Albus ging naar boven en trok zijn kleren aan. De heerlijke geur van pannenkoeken verspreidde zich door het hele huis. Maar de brief was er nog steeds niet. Albus ging naar beneden. Zijn vader zette op dat moment de pannenkoeken op tafel. 'Ik ga James wel halen' en met grote passen beende zijn vader weg. Na een tijdje zaten ze allemaal aan tafel. 'Eet smakelijk' zei pa. Albus pakte zijn vork en nam een hap. 'Pap, je bent toch wel vrij vandaag' zei Albus bezorgd. 'Maar natuurlijk. Jij bent toch jarig' zei pa geruststellend 'tuurlijk ben ik vrij'. Albus at zijn pannenkoeken op. 'Mmm, je bent echt een goede kok pa'. Zijn vader lachte 'Dankje, Albus'. Albus liep naar James 'laten we gaan vliegen'. James knikte 'ik moet toch nog oefenen. Zeker als ik in het team wil'. Albus rende naar zijn vader 'pap, mag ik je bezem lenen'? Zijn vader knikte. 'Wel voorzichtig doen hé'. Maar Albus hoorde het al niet meer. Vrolijk rende hij naar James. 'Wat gaan we doen'? James dacht even na 'wie scoort is wachter'. Albus pakte de bezem van pa uit de bezemkast. James pakte zijn eigen bezem die hij voor zijn verjaardag had gekregen. Nu Albus er toch aan dacht. 'Krijg ik eigenlijk nog cadeautjes' vroeg hij aan James 'wacht maar' antwoordde James. Albus knikte en pakte de slurk. 'Jij begint'. Na een uurtje kwamen de jongens moe en bezweet binnen. Albus keek op de klok. Het was al half 11 en de brief was er nog steeds niet! 'Mam' begon hij maar zijn moeder zei:'Hij komt heus wel Albus'. Rond 11 uur kwamen oom Ron, tante Hermelien, Roos en Hugo langs. Roos was een paar weken eerder jarig dan Albus en zij had haar brief al. 'Maak je niet druk' zei ze geruststellend 'je bent de zoon van Harry Potter en Ginny Wemel. Als jij geen magie hebt weet ik het ook niet meer'. Dat stelde Albus een beetje gerust. Maar de brief was er niet. Na het middageten gingen ze naar opa en oma Wemel. Daar zouden ze zijn feestje vieren. Oma Wemel had een verrukkelijke taart gebakken in de vorm van een leeuw. Alle Wemels waren er. Albus mocht de cake aansnijden en op het moment dat hij het mes in de taart wilde zetten brulde de leeuw. Albus sprong van schrik een heel stuk achter uit. Er was een lichtflits en in de bek van de leeuw zat een brief. Een brief met groene inkt. En zijn naam stond er op. 'Maak nou open' drong Lily ongeduldig aan. Albus verbrak de zegel en las de brief. 'Ik mag naar Zweinstein' schreeuwde hij. De hele familie Wemel begon te juichen. Oma Wemel stond op 'dan is het nu tijd voor taart'.