Summer Love

|| 12 ||

"MILA!" gilt Lisa. Mila schrikt wakker en kijkt op de klok, het is half 3. "MILA!" klinkt het weer ik de kamer naast haar. Mila springt haar bed uit en rent Lisa's kamer in. Ze zit op haar bed met haar telefoon in haar handen. "Blijf rustig, geef me Mila alsjeblieft" klinkt het uit de telefoon. Met trillende handen geeft Lisa de telefoon aan Mila. "Wat is er?" vraagt Romy slaperig en staat in de deuropening. "Hallo met Mila?" Romy gaat naast Lisa zitten en wrijft geruststellend over haar rug, afwachtend wat Mila te vertellen heeft. "Hey Mila, met Enzo" het is even stil aan de andere kant van de telefoon en Mila hoort Enzo slikken. "Geef de telefoon maar" klinkt een andere stel. "Mila?" "Ja?" "Je spreekt nu met Duncan. Het gaat niet goed met Don.. je moet komen"

Mila rent door de ziekenhuis gangen. "Mila wacht nou!" roemt Romy. Als Mila bij de kamer van Don aankomt staan Duncan en Enzo ervoor. Ze draaien zich om en kijken Mila met een spijtig gezicht aan. "N- nee.." zegt Mila angstig. Enzo schud zijn hoofd. Duncan slaat zijn armen om Romy heen en Romy legt haar hoofd tegen zijn schouder. Langzaam lopen ze met zijn alle de kamer in. Het is donker en het ruikt er naar allemaal verschillende medicijnen. De monitoren die aan Don zijn lichaam zijn aangesloten piepen zachtjes. Mila gaat naast Don op een stoel zitten en pakt zijn hand, hij voelt koud aan. "Het gaat slecht, ze hebben het gif niet volledig kunnen verwijderen uit zijn enkel. Ze dachten dat het goed was maar het gif heeft zich toch sneller kunnen verspreiden. Het ging goed omdat het grootste deel verwijderd was, maar toen kwam het gif bij zijn hart terecht en- en.." Enzo veegt snel een traan die over zijn wang rolt weg. Mila haalt een plukje haar voor Don's ogen weg. "Zou hij ons horen?" vraagt Lisa ineens. Mila haalt haar schouders op, ze houd nog steeds de hand vast van Don. "Misschien moeten we afscheid nemen.. De dokters zeiden dat hij het niet lang meer vol zou houden" zegt Duncan met duidelijk veel spijt in zijn stem. "Don" fluistert Mila. "Hou vol alsjeblieft.. voor mij.. het is mijn schuld dat dit gebeurd is.." "Dat is het niet Miel" zegt Romy maar Duncan houd haar tegen. "Als ik niet boos was geworden ging jij niet weg en en.. ik hou gewoon van je oké?" er rolt een traan over haar wang. Don knijpt zachtjes in Mila's hand en de monitoren beginnen steeds langzamer te piepen. "Don alsjeblieft" Mila begint harder te huilen en geeft hem een kus. Vanaf dat moment ging alles in slowmotion, de monitoren hielden 1 lange piep aan en dokters rende de kamer in. Mila werd bij het bed weggetrokken en schreeuwde en probeerde tegen te stribbelen. Romy liet zich huilend door Duncan en een dokter naar buiten brengen en Lisa begroef haar gezicht in Enzo's schouder. Het laatste wat Mila zag waren de grote witten deuren die voor haar neus dicht werden gedaan voor alles zwart werd en ze met een klap op de grond viel..

Weer klonken die vervelende piepjes van de monitoren in Mila's oren, maar dit keer hoorde ze ook gelach. Het gelach van.. Don? Langzaam opende ze haar ogen en ging rechtop zitten. "Ze is wakker!" hoorde ze Duncan zeggen voor ze 4 armen stevig om haar heen voelde. "Jezus Miel we dachten dat je Don achterna ging" grapt Lisa maar Romy legt een hand op haar arm. "Oh ja shit.." zegt Lisa. "Don is dood" zegt Mila en ze voelt haar ogen prikken. "Niet waar" hoort ze achter Romy en Lisa. Ze doen allebei een stap opzij en Mila ziet in het bed tegenover haar een grijnzende Don. "Ze hebben hem gereanimeerd Miel" Zegt Enzo. "Je hebt wel veel gemist toen je flauw viel hoor" lacht Don. "Iedereen was aan het huilen en shit" Mila staat op en loopt naar Don. "Jij klootzak!" zegt ze lachend en geeft hem een stomp op zijn arm. "Ik dacht dat je dood ging!" ze geeft hem nog een stomp op zijn andere arm. "Auw, ja, ja auw, dat dacht ik zelf ook" lacht Don. "Laat me nooit meer zo schrikken" voor Don nog kan antwoorden pakt Mila hem bij zijn kraag en kust hem. "WHOOEEEEEWW" klinkt het achter hun en Lisa gooit haar armen in de lucht. 

"Deze 24 uur waren te verwarrend" het is weer avond, iedereen is de hele dag in het ziekenhuis gebleven. Op het nachtkastje staat een grote bos bloemen met een kaart die Don van Julie en Harm heeft gekregen. Ze waren 's middags langsgekomen en gingen 's avonds laat pas weer naar huis. "Zeg dat wel ja" antwoord Don. Ze kijken de donkere kamer rond en Don trekt Mila dichter tegen zich aan. Ze liggen met zijn tweeën in het bed van Don en kunnen niet slapen. In het bed tegenover hun liggen Duncan en Romy te slapen, Duncan heeft zijn armen om Romy heen geslagen en houd haar stevig vast, alsof hij bang is dat iemand haar wilt stelen. In de grote stoel bij het raam ligt Enzo, Lisa zit op zijn schoot en heeft haar armen om zijn nek, haar hoofd rust in het kuiltje van zijn nek en allebei slapen ze. "Die hebben in ieder geval geen ruzie meer" grapt Don en Mila lacht. "Don?" "Hm?" "Kun je me beloven dat je nooit meer zomaar weg gaat? Zelfs niet als je een meid gezoend hebt en dronken bent?" Don moet lachen. "Ik beloof het" zegt hij en geeft Mila een kus voor ze allebei in slaap vallen.