CHAPTER 4
KRIS POV
We started hanging out, the four of us – ako, si Joyce, si Rick at si Lexi. Ang saya lang. Pero mas masaya ako pag kami lang ni Joyce ang magkasama. Ang dami namin things in common. Magkasundo kami sa taste sa music, sa movies, sa books, sa lahat. Madalas din kami magtalo sa mga bagay-bagay. May sarili kasi siyang opinion about everything. Hindi lang puro OO just to please anyone. Kahit 16 lang siya, may prinsipyo and may goal sa buhay. Super bait pa. Alam mo yung kabaitan na nagmumula sa loob? Ganun siya. Mas lalo tuloy akong nahuhulog sa kanya. Pakiramdam ko din na unti-unti na gumagaan ang loob niya sa akin. Lord, konti na lang! Thank you Lord! Hahaha!
JOYCE POV
I like Kris. Ang ganda ng personality niya. Ang bait, sweet, gentleman pa. Napapatawa niya ko kahit na ang dami kong problema. Feeling ko ang gaan-gaan ng buhay ko kapag kasama ko siya. Kahit magkatabi lang kami dun sa special tree namin sa field, kahit hindi nag-uusap, enjoy na kami sa ganun. We have this connection that I can’t explain. For the first time in my life, I found myself wanting to open up to someone, to him, about my secrets, kasi alam ko na matatanggap niya ako. Leap of faith!
Kris: Joyce
Joyce: Kris
Kris: Sabay pa! Haha! Ikaw muna.
Joyce: Hindi sige, ikaw muna.
Kris: O sige, free ka ba this Friday night? Invite sana kita out for dinner and coffee. Tayo lang. Hindi kasama si Derrick and Lexi.
Joyce: Ah ganun ba. Hindi kasi ako pwede eh.
Kris: Wait, hanggang ngayon ba, you still don’t trust me enough to go out with me?
Joyce: Kris, let me finish.
Here goes nothing. Deep breaths Joyce.
Joyce: May part-time work kasi ako kapag Friday. Working student ako.
There, I’ve said it!
Kris: Work? Bakit? Na-cut ba ang credit cards mo? You need extra money to buy something? Ayaw ka ba bigyan ng parents mo ng money?
Joyce: Kris, I have to tell you something. Mahirap lang ako. Self-supporting na ako. Academic scholar lang ako kaya ako nakapasok dito sa Ridgeview. Nirecommend kasi ako ng dati kong school. Otherwise, I wouldn’t even be here. I work sa Heart’s Coffee Shop sa The Fort. Dun lang kasi maluwag sa shifting eh kaya dun ako nagpa-assign.
Bigla siya tumahimik. Nagkamali ba ako sa kanya? Hindi niya ata matatanggap na mahirap lang ako. Please Lord,sana hindi ako nagkamali sa kanya. Please let him be the guy that I think he is.
Joyce: I’m sorry Kris ha? Hindi naman ako nagsinungaling sa iyo. I’m not ashamed na sabihin na mahirap lang ako pero I just choose not to tell anyone about this kung gusto ko ma-survive ang senior year ko dito sa highschool. Pero ganun talaga eh. Mahirap lang ako. I have to work para may panggastos ako. I am not the typical girl that you would want to be with. Ano na lang ang sasabihin ng mga kaibigan mo kapag nalaman nila na pumatol ka sa isang mahirap. Look, I understand if ...
Kris: Ano ba sinasabi mo? So what if mahirap ka? Akala mo di na kita magugustuhan dahil lang dun? Ganun ba kababaw ang tingin mo sa akin?
HInawakan niya ang mukha ko at tinitigan sa mata.
Kris: Joyce, mas lalo mo akong pinahanga. Hindi ako nagkamali sa nararamdaman ko sa iyo. You are exactly the girl that I think you are.
Then he kissed me on the forehead. It was the sweetest and lightest of kisses. But it was perfect.
Joyce: Thank you Kris.
Kris: Alam mo, you just gave me a perfect idea for our first date.
Joyce: Date? Sandali, dating na ba tayo?
Kris: Oo naman. It’s time we take our friendship to the next level.
Then he smiled.
