Horan tho... { On Hold }

> 38 <

~ Cath ~

Ik word wakker in een zwart bed, alles om me heen is zwart eigenlijk. Behalve het licht, dat is wit. Ik kijk om me heen of ik misschien iets bekends vind maar ik herken niets. "Hallo?" Zeg ik, maar er komt geen reactie. Ik sta op en loop een rondje door de ruimte. Er zijn een aantal deuren. Allemaal gewoon normale deuren, in het zwart natuurlijk. Ik open er een en de hitte van de vlammen erachter slaat me in het gezicht. Alleen er is iets vreemds aan de vlammen. De bewegen wel maar komen niet dichterbij, het vuur stopt gewoon op een random lijn midden in de gang. Ik draai me om en zie dat het bed weg is. Nu zit daar ook een deur. Ik loop er naartoe en probeer hem te openen maar het lukt niet. Ik draai me weer om en ik loop weer naar de deur met het vuur. Ik hoor iets alleen ik kan niet onderscheiden waar het vandaan komt. Ik loop een rondje maar kan er niet achterkomen, het lijkt wel alsof het geluid zich in mijn eigen hoofd komt, maar dat kan natuurlijk niet. Ik concentreer me zodat ik misschien versta wat er word gezegd.

"Dit is allemaal mijn fout... Het spijt me Cath.. Word alsjeblieft wakker." Zegt een stem die ik niet meteen kan plaatsen, de stem komt me zo bekend voor.. Dan schrik ik op door een schreeuw. "HELP!" Het komt uit de kamer met het vuur. Ik ren ernaartoe en zie een gestalte achter in de kamer. Ik ren naar het vuur en kijk of ik er ergens omheen kan. Maar dat kan niet. "Catherine! Help me dan!" De stem klinkt zo bekend maar ik heb geen idee wie het is.. "Spring erover heen!" Roept de gestalte. Ik kijk bang om me heen, ik zal er inderdaad overheen moeten.. Dan herinner ik me iets uit een film die ik pas nog had gezien. Als je bang bent, zing een liedje, dan word alles minder erg. "GIVE YOU THIS GIVE YOU THAT BLOW A KISS TAKE IT BACK" Begin ik te schreeuwen. Als snel heb ik genoeg moed verzamelt en spring ik over de vlammen. Ik voel de vlammen likken aan mijn blote voeten maar dat maakt niet uit. Ik ben erover heen.

Ik kijk op en kijk zoekend om me heen, de gestalte is weg. Inplaats daarvan zit er een soort liftdeur in de muur. Net als ik erheen wil lopen valt de grond onder me weg. Ik tuimel naar beneden, maar inplaats van dat ik tegen de vloer smak zoals ik had verwacht blijf ik vallen. Steeds verder. De grote deur valt mee. Het lijkt alsof ik in een lift ben die een vrije val maakt.. Denk ik. En dan realiseer ik me dat dat precies is wat er gebeurt.. Toch ben ik op de een of andere manier niet bang. Dan smak ik ineens tegen de harde koude vloer aan.

"Sh*t Cath?!? Gaat het? Dokter!!" Hoor ik verschillende mensen roepen. Ik open mijn ogen maar doe ze meteen weer dicht. Het licht is veel te fel. "Nee Cath! Stay!" Hoor ik nog maar dat was al te laat en ik zak weer weg.

"Hey ben je daar weer?" Hoor ik een stem vragen. Ik kijk om me heen en vraag me af wie er tegen me praatte. "Ik ben niet echt hier." Hoor ik. "Loop maar door die deur daar achterin." Ik kijk om en zie in de verte een deur. Best gek. Alles is wit hier en dan zit er ineens zo'n zwarte deur... Ik loop er twijfelend naartoe. "WACHT!" Hoor ik een andere stem. "Loop niet door die deur!" De stem komt me zo bekend voor maar ik kan hem niet plaatsen. "Kijk eens naar beneden.." Ik kijk omlaag en schrik. Ik sta op een soort van glazen vloer boven.. Ja boven de wereld ofzo.. Ik kijk neer op een ziekenhuis bed. Er zit een jongen met blond geverfd haar naast, hij ligt met zijn hoofd op de rand van het bed. Hij slaapt. Ik kijk nog een keer en besef dat het Niall is. Ik kijk naar mezelf, in een ziekenhuis bed, met Niall ernaast..

"Niall?" Vraag ik. "Hij hoort je niet, je ligt op het randje van de dood. Die jongen heeft het bed nog niet verlaten sinds je daar ligt. Ook niets gegeten.." Ik begin te huilen.. No matter what, Hij eet altijd.. "Wat is er gebeurd?" vraag ik zacht. "Bij het vakantie huisje ben je neergeschoten.. Calum ligt ook nog in een coma.." Ik voel mijn maag omdraaien, Hij voelt zich schuldig.. "Ik moet terug." Zeg ik vastbesloten. "Dat kan..." Krijg ik als antwoord. "Maar niet zomaar natuurlijk.." Ik krijg een zwaar gevoel in mijn maag. "Je moet iemand pijn doen." Zegt de stem. "W-wat bedoel je" Stamel ik. Voor me vormt zich een wit zilveren wolk die zich langzaam tot een gestalte vormt. Het is Michael. Soort van. Hij heeft ook iets weg van Niall. En als hij begint te praten hoor ik Louis' stem. "Je moet iemand verschrikkelijk veel pijn doen. Die gouden deur achter me daar loopt zometeen iemand doorheen. Doe wat je wilt. Als je die persoon maar ongelofelijk veel pijn doet. Maakt niet uit hoe, waarmee of hoelang het duurt." Ik knik langzaam en adem diep in.

Ik loop naar de deur toe en als ik er vlak voor sta zwaait hij open. Ik schrik als ik zie wie er achter staat. "Nee..." Fluister ik. "Hey baby." Zegt Niall als hij naar binnen loopt. Ik loop langzaam achteruit. Weg van hem. Weg van mijn wereld en weg van mijn leven, letterlijk. "Als je het niet doet zie je hem nooit meer terug." Hoor ik. Niall hoort niets. "N-niall.." Begin ik. Ik heb een plan in mijn hoofd. "Niall luister heel goed naar me." Zeg ik duidelijk. "Kom even zitten okey?" Zeg ik en ik ga op de grond zitten. Hij wil naast me gaan zitten maar ik wijs voor me. "Ik wil je iets vertellen en ik wil dat je heel goed naar ELK woord dat ik zeg luistert. Elk woord.." Ik kijk hem diep aan in zijn ogen. Hij knikt langzaam. Ik hoop dat hij gaat begrijpen wat ik zeg.

"Toen we elkaar ontmoetten dacht ik dat ik je al kende. Maar niets was minder waar. Je persoonlijkheid was nog beter, liever en vrolijker dan ik ooit had kunnen dromen. Maar ook had je een kant die ik nog nooit had gezien. Bang, Verdrietig en soms boos. Ik ben blij dat ik dit allemaal heb mogen zien.." Ik kijk naar beneden en zie de Niall onder me een beetje bewegen. "Ik heb een fantastische tijd met jou gehad. Als ik straks wakker word, luister dan weer heel goed naar me. Neem  niet alles letterlijk. Loop niet meteen weg, geef alles een kans om op zijn plek te vallen. Beloof je dat?" Vraag ik zacht. Hij kijkt me onbegrijpend aan. "Niall beloof me dat je wacht tot ik tegen je heb gepraat als ik wakker word." Zeg ik aandringend. Hij knikt zachtjes. "Niall ik kan dit niet meer.. Ik-ik maak.." Hij begint zijn hoofd te schudden. "Nee Cath." Fluistert hij, "Niet doen" Ik schud mijn hoofd. "Je snapt het niet Nialler.. Nog niet. Ik maak het uit." Zeg ik. De tranen lopen over mijn wangen en ik begin te snikken. Ik sta op en loop weg. "Ik wacht tot je hebt gepraat.." Hoor ik zijn stem zwakjes zeggen. Ik kijk naar beneden en zie dat Niall wakker is. Hij zit in een stoel aan de andere kant van de kamer voor zich uit te staren. Zijn gezicht is nat van de tranen. Hij begraaft zijn handen in zijn haar en zijn schouders schokken. Wat heb ik gedaan? Ohja stom van me.. Even vergeten..
Ik heb de liefde van mijn leven gedumpt.