Bleach ( Karışık İlişki)

#Aşk mı?

Öncelikle; y.b geç geldiği için özür dilerim. Fakat wattpat im hatta verdi. Bu yüzden önceki bölümler ile uğraşıyordum . Neyse ; bu bölümü KawaiiNamikazee ye ithaf etmek istiyorum. Y.b yi çok istemiştiii ...😊😊

Orihemin yanına gittiğim de müzik dinliyordu. Ben görünce kulaklığı çıkarttı. Selam verip sorumu yönelttim; " Merhaba Orihime, şeyy... ben sana birşey sorabilirmiyim?" dedim. O da hecanlı heycanlı beni dinledi. "Aaaa şeyy.... Rukia-san... o benden mi hoşlanıyor?" dediğim anda Orihime nin yüzü düştü. Hafif sulanmış gözleri ile kafasını kaldırdı"İchigo... o... sana aşık" dedi. Ben sadece hoşalndığını düşünürken o bana aşık olmuştu. Orihime ye teşekkür edip , eve gitmek üzere yolda yürümeye başladım. Arkamdan bir ses "İCHİGO!!!" dönüp arkamı baktım. Orihime ağlıyordu , koşarak yanına gittim. Şaşkın şaşkın sordum" Hime ne oldu? Neden ağlıyorsun?" o ise cevap verimiyordu. Endişe ile ona bakıyordum. Kafasını kaldırıp bana baktı , sulu gözler ile konuştu" ichigo .... ona karşılık verecekmisin?" . Anlamıyorum neden sordu ki şimdi bunu? Hiç birşey söylemeden, omuz silktim. Ağlamsı şiddetlendi. Bana ağlayarak " Biliyordum işte. Sen o kıza aşık oldun!!" Dedi ve ağlayarak kaçıp gitti. Ben ise sadece arkasından baka kaldım . Daha sorna eve gittim. Baya düşündüm. Ben onu kendime aşık edicek ne yapmış olabilidim? Düşündüm çok düşündüm ama hiç bir yere varamadım. Bu kızı, evet düşünüyorum ama aşık olmuş olmam münkün değil. Belkide o akşam o yüzden bana çok ilgi gösterdiğimi söyledi. Benim ondan hoşlandığımı düşündü. Ah velet ah ben, sen olmaz ki...

Rukiadan devam&&&&&&&&&

Hı? Sanki bir an onun sesini duyar gibi oldum. Ama hayır ben onu arkamda bırakmıştım. Artık ne o beni nede ben onu duyuyordum . Kalbimden seslensem bile o beni duyamazdı. O artık başkasınındı. Kalbi başkasına aitti. Beni duyamazdı. Mutfakda ki büyük boy pencerenin karşısına oturmuştum. Sesize ağlıyordum. Annemin sözleriyle irkildim-" Kızım ne oldu sana böyle ? Anneannenden gediğinden beri ağzını bıçak açmıyor? Ne oldu kızım?". Ben ise hiç birşey söylemedim. Daha sonra annem yanımdan ayrıldı. Anneannemi aramıştı, sesi geliyordu " Anne bu kız ne oldu? Geldiğinden beri ağzını bıçak açmıyor". Ben ise koşarak annemin yanına gittim ve" Anne bana bişey olmadı. Boşver sen beni. Hem niye kadını rahatsız ediyorsun" dedim. Annemde " Kız delimisin sen? Geldiğinden beri yüzünden düşen bin parça. Hem karışma sen, annem o benim"dedi. Bende susup odama gittim. Allahtan anneannem bişey söylememiş. Ben ise bu olayı aklımdan çıkarmıyordum.

Düşündükçe ağlayasım geliyordu. Bu kadar erken darbe almak bana çok koyuyordu.Yemin ettim .1 ay oraya gitmeyecektim. Annem ne kadar ısrar etsede gitmedim. Belki zamanla unuturum diye. Ama sonradan anladım ki 1 ay yetmezmiş...

(...)
Tam 1ay geçmişti. Ben yavaş yavaş unuttum sanıyordum. Cuma günüydü. Annem" Kızım anneannen yine hastalanmış. Gelsin 2 gün burda kalsın diyo. Pazartesi günü geri gelirsin" dedi. Ben ise hiç bişey demedim. Sadece kafamı salladım.
Olayları hatırlamamaya çalışıyordum. Onun yerine güzel şeyler düşünmeye çalışıyordum. Aslında mutluydum. Koskoca 1 ayın ardından Orihime yi görecektim. Bu düşünce beni mutlu ediyordu. Yavaş yavaş üzerimi giyindim. Çantama geceliğimi, diş fırçamı ve kulaklığımla telefonumu aldım. Anneme haber verip yola koyuldum. Kulaklığımı takıp, şarkı dinleyerek yürümeye başladım. Şarkı dinliyordum ki anneannem aradı telefonu açıp konuşmaya başladım.

"Efendim anneanne ?"
" Kuzum nerdesin anneni aradım çok oldu çıkalı dedi. Bende seni merak ettim. "
" Geliyorum anneanne iki ya da üç sokak var"
"Tammam kuzum bekliyorum "

Ve tekrar müzik dinlemeye devam ettim. Sokaklar azaldıkça, ve ben oraya yaklaştıkça nefesim kesiliyor gibi oluyordu. Aslımım olduğundan nefes almak bayağa zorlaşıyordu.
Kötü haber, ilacımı koymayı unutmuşum. Git gide nefesim kesiliyordu. Ne yapacağımı bilemedim. Ve işte artık tıkanmıştım. Ağızım açık nefes almaya çalışıyordum. Ben nefes almaya çalışırken annem arıyordu. Hiçte sırası değildi. Telefonu açmaya çalışıyordum. O sırada yoldan bir bayan geçiyordu. Kadın bana bakıp "Canım iyimisin? " diyordu. Ben ise hiç birşey diyemiyordum. Kadın hızlı adımlarla yanıma geldi. Telefonu açtı. Sanki annemi tanırmış gibi annemle konuşmaya başladı:
" Hanfendi kızınız şu anda sanırım aslım krizi geçiyor. Herhangi bir ilaç varmı?...."
" Peki tamam...." . Kadın konuşmayı bitirdi ve çantama yöneldi. Çantanın ön gözünden ilacımı çıkardı. İlacımı gördüğüme hiç bu kadar sevinmemiştim. Canım annem diye iç geçirdim. Sanki olacakları önceden bilirmiş gibi hazırlık yapıyordu. İlacımı kesinlikle o koymuştu. İlacı sıktım. Ve biraz rahatlamıştım. Nefesim yavaş yavaş düzeliyordu. Kadın bana su verdi. Biraz su içip yüzümü yıkadım. Sonra bir ses duydum. Bir kız sesi. Bu ses çok tanıdık geliyordu. Kafamı kaldırıp baktım. Orihime,Toshiro ve İchigo. Orihime beni görmüş olacak ki " Rukia-san " dedi. Ve koşmaya başladı. Bana yaklaştıkça yüzündeki gülümseme, şaşkınlığa çevriliyordu. Ve adımları git gide yavaşladı. Bana baktı. Ve o soruyu yöneltti" Rukia iyimisin?" Ben ise sadece ona baktım.
O da kolumdan tuttu. Yere düşen çantamı da alıp beni kaldırdı. Ben ayağa kalkarken , kadın yanımızdan ayrılıyordu. Ben de kadının arkasından bağırdım" Çok teşekkür ederim!!". Kadın arkasını döndü, tebessüm etti ve yoluna devam etti. Orihime de koluma girdi ve bizde yolumuza devam ettik. Anneannemlerin kapısının önüne gelince durdumm...