Bleach ( Karışık İlişki)

#Şanşsız Ben

Ertesi gün onu fazla göremedim. Tanrıya dua ettim, onu karşıma çıkarsın diye. Akşama kadar bekledim ama onu göremedim.Sorna moralim bozuldu . Anneannemden gelen yine aynı soru:" Kızım karadenizde gemilerinmi battı?" . Ben ise bu soruya cevap vermeden , başka bir soru yönelttim. " Anneanne kötü bir gün geçirirsen ne yaparsın?"dedim.Bana dönüp" Eh be kızım bir iki kötülük yaşadın diye hemen kestirip atma. Her şerde bir hayır vardır. Bak kızım sen gözünle gördüğünü , nasıl bakarsan öyle görürsün. Herşeye kötü deme bekle belki güzellik sorna gelir". Belkide Anneannem haklıydı. Anneannemin de ısrarıyla biraz dışarı çıktım.

Kafamı eymiş, kulağımda kulaklık müzik dinliyordum. Biraz daha yol yürüdükten sorna caddeye çıktım. Gecenin 10 u olduğundan fazla araba yoktu. Müziğe o kadar dalmıştım ki , karşıya geçerken otomobilin geldiğini görmedim. Tam karşıya geçerken çok fazla ışık gördüm. Büyük ihtimal ile arabaydı. Ve bir an biri arkamdan tuttu.
Korkmuştum. Arkamı döndüm ki o. Ağzından bazı kelimeler çıkıyordu fakat ben müzikten dolayı hiç bişey anlamadım. Kulaklığı cıkatıp" Efendim? " dedim. Kızgındı. Bana " Delirdinmi sen araba geldiğini görmedin mi? Ya sana bişey olsaydı adam o kadar da korna çaldı hiçbirinide duymadınmı?"dedi. Şaşırmıştım. Bu kadar ilgi göstermesi beni baya şaşırtı.
" Tamam tamam bişey olmadı abartmana gerek yok " diye karşılık verdim. Kızgın kızgın " Ben abartmıyorum. Kötü bişey olsaydı ne yapacaktın?" dedi. Bende" Bu kadar endişelmene gerek yok bak iyiyim. Kötü bişeyde olmadı. Sakin ol" dedim.Bana öfkeli olduğunun farkındaydım. Hafif tebessüm edip onu sakinleştirdim.

O akşam biraz konuştuk. Bana kızgındı. Öfkesini görünmeyen gözlerinden sezebiliyordum.Ona dönüp"Tamam belki aptallık yaptım. Ama senin bu kadar tepki göstermen şeyyy ımmm...Anlarsın işte.Yani..." sözümü kesip" Ne demeye çalışıyosun?"dedi. Bende"Şey bu ilgi fazla değilmi?"dedim.Bana dönüp " Benmi çok ilgi gösteriyorum?Bak velet sende söyledin. Aptallık yaptın. Ben sadece engelledim. Kötü bişey olabilirdi.Ayrıca çok ilgi göstermiyorum" dedi. Güldüm. Ve ona " Tamam tamam .Üzgünüm. Ama yinede bana velet deme .Yoksa ..." " Yoksa ne velet, ne olur?" dedi. Bende " Offf hadi ama yapma bana bunu .Ben çocuk değilim. Eğer bana "velet" demeye devam edersen bende sana duygusal ergen derim" dedim.Bir an durdu. Ve bana" Tamam velet demicem.Ama sende birdaha kendini arabaların önüne atmıcaksın. Anlaştıkmı?"dedi."Tamam" diye karşılık verdim.O günü de öyle geçirdim.

O akşam anneannemin haklı olduğunu anladım. Biraz daha konuşup evlerimize gittik.Eğlenceli biriydi. Onun yanında olmak beni mutlu ediyordu. Sözleşmiştik. Yarın akşamda dışarı çıkacaktık . Bazı kişileri çağrıp , dc oynayacaktık. Evelsi gün olmuştu. Sabah baya mutlu kalktım.

Akşam üstüne doğru baya bi heycanlandım . Neden bilmiyorum ama bir an önce akşam olmasını istiyordum. Sonunda akşam olmuştu. Dışarı çıktım, herkez oradaydı. Oturduk yere şişeyi çevirmeye başladık. Güldük , eylendik.
Güzel geçiyor du. Kimi zaman
Güldük kimi zaman çok utandık. Toshiro şişeyi çevirdi. Hide ona gelmişti.
Ben merakla ne soracağını dinliyordum. " Doğruluk" dedi. Hide ona şu soruyu sordu:" Kimi seviyosun?". O an kalbim yerinden çıkıcak gibi oldu. Hiç etmeden;" Zaten biriyle çıkıyorum. Ee yani onu seviyorum " dedi. " Rukia" demesini beklemiyordum ama başka birini de sevemezdi.
O benimdi. Belki bana ait değildi ama bu bu olamazdı. O an gözümden 1 damla yaş düştü. Kelimeler boğazıma dizildi. Ağızımı açıp tek kelime edemedim. Hızla ayağa kaltım ve ağlayarak koştum. Herkez bağırıyordu " Rukia" diye. Ben ise arkama bile bakmadan koşuyordum. Ve o bağırdı"Rukia-san ". Biraz durdum. İlk defa bana adımla seslenmişti. Kafamı çevirip arkama baktım.

Artık hiç kimse bişey demiyordu. Ben ise hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Bana doğru koşuyordu. Ona bağırdım:" İchigo, gelme!". Bir an durdu. Yüzündeki endişe şaşkınlığa çevrildi. Ben ise ağlıyordum. Daha sorna arkama bakmadan koştum. Eve vardığımda aykkabılarımı bile çıkarmadan yatak odasına kendimi attım.

Yatağın üstüne yüz üstü yatarak ağladım. O kadar çok ağladım ki yorgunluktan uyuya kalmışım. Kaltığımda ayakkabılarım çıkartılmış, üzerimde bir battaniye vardı. Saat gecenin 4 üydü. Kaltım, o sırada anneannem ibadet ediyordu . Hiç konuşmadan onu izledim. O an aklımdan çıkmıyordu. Kulaklarım sanki bir eko makinesi gibi "SEVIYORUM " kelimesini tekrlıyordu. Yine ağlamaya başladım. Yatak odasına gidip düşünmeye başladım içimdeki ses şunları söylüyordu;"

Tamam anlıyorum. Birini sevmesi normal ama ben ben daha hazır değilim. Ona göre çocuksam neden bu çocuğu ağlatıyosun? Neden? Ya ben ben seni seviyorum. Bu kadar acı bana fazla " diye. Ama işte duymuyo- rdu. Anlamıyordu. Sabah kadar düşündüm. Daha sorna 7 gibi tekrar uyudum.