Tinanong ko yung lolo ko kung ano ang dapat gawin kapag nalulungkot ka sa tuwing nag-iisa..
"Hindi mo naman agad mararamdaman ang lungkot kung walang bagay na nagparamdam sayo ng kasiyahan. Pero ang lungkot kase, kasama na yan ng kaligayahan..."
sabi nya.
"Eh lolo, paano pag masaya na ako sa kanya, ibig sabihin magiging malungkot pa rin ako kahit kasama sya?"
"Iha, hindi mo masasabing sa piling lang nya mahahanap ang tunay na kaligayahan..Minsan, KATOTOHANAN ang tunay na kasiyahan..Tunay ka ba nyang Mahal? Kase kung Totoo, kaligayahan yun para sayo"
Hindi ko makakalimutan ang bawat pangaral nya bilang ama at lolo para sakin.
Sya ang nagsisilbing liwanag at pag-asa ng isang katulad ko. Katulad kong naghahanap ng sagot sa lahat ng tanong.
Nabuhay ng marangya, nakasakit ng iba, damdamin at emosyon nila ang napuntirya.
Pero kasalanan ko ba? Kung tatanga-tanga sila. Masyado silang mahina lalo na't kapag ako ang kaharap nila.
Pero paano kapag ang isang tulad ko ay makahanap ng katapat ko? Masisira ba ang HINDI AKO?
BABALIK NA BA ANG TOTOONG AKO?
DISTANCE (L.I.T.S.)
May 15,2016
A/N: Yung cover haha !! Sorry na agad!!
Thanks:)
