Falling In Love

Falling In Love (4)

De tijd is snel voorbij gegaan. Het is alweer half zeven. Over een half uur staat Jason al voor de deur. Ik kijk in mijn kledingkast. Wat moet ik in hemelsnaam aantrekken? Hij mag niet denken dat ik super lang voor de spiegel heb gestaan. Misschien moet ik gewoon wat comfortabels aandoen. Ik pak een donkere spijkerbroek en match het met een zwart wit gestreepte trui.


Ik kleed me om en bekijk mezelf in de spiegel. Hm, goed genoeg voor mij. Alleen nog de schoenen. Ik pak mijn zwarte Nike schoentjes en doe ze aan. Dan mist alleen nog een accessoire. Ik kijk in mijn sieradenkistje en pak een ketting met een hartje eraan. Dan zie ik ook nog eens zilveren hartjes oorbellen liggen. Die passen er perfect bij.


Ik werk mijn make-up bij en bedenk dan dat ik nog wat met mijn haar kan doen. Ik bekijk mijn stijle bruine haar. Wat moet ik ermee doen? Hm, misschien laat ik het wel gewoon zo. Ik ben wel tevreden.


Mijn broer was er nog steeds niet mee eens dat ik met hem op date ga. Ik snap niet dat hij zo snel een oordeel heeft over Jason. Hij kent hem niet eens persoonlijk. Maar goed, hij wil me alleen maar beschermen. Hij ziet me nog steeds als zijn kleine zusje..


Als ik naar de tijd kijk word ik steeds nerveuzer. Hij moet er waarschijnlijk zo al zijn. Maar ik moet voorkomen dat mijn broer de deur opent.


De deurbel gaat.


Ik loop naar beneden en blijf stilstaan als ik mijn broer bij de voordeur zie staan. Te laat..


"Megan is niet thuis. Sorry man," hoor ik mijn broer tegen Jason zeggen.


Snel loop ik naar de voordeur en duw ik mijn broer weg. "Sam, alsjeblieft. Ga weg," zeg ik boos tegen hem. Dan kijk ik naar Jason en zie ik een lachje verschijnen op zijn gezicht waar ik van moet smelten. Hij is zo cute.


"Je kan niet met hem meegaan!" zegt Sam.


Ik zucht. "Lief broertje van me, ik red me echt wel," zeg ik tegen hem.


Terwijl mijn broer Sam en ik een discussie hebben staat Jason er maar gewoon stil bij. Hij zegt niks, want ik denk dat hij niet eens zou weten wat hij hier over moet zeggen. Na tien minuten heb ik geen zin meer om een discussie met hem te hebben. "Nou, wij gaan nu. Dag Sam," zeg ik. Ik loop naar Jason toe en sluit snel de voordeur.


Eindelijk, alleen met Jason. "Excuses voor mijn broer," zeg ik.


"Het is oke," zegt hij. "Ben verbaasd dat je eigenlijk met me mee wilde."


Mijn wangen worden een beetje rood. "Ja, ach. Ik had toch niks te doen vanavond," zeg ik onverschillig. En daar ga ik weer. Ik gedraag me weer zoals altijd. Afwijzend en ongeïnteresseerd..


"Eerlijk gezegd, dacht ik dat ik heel veel moeite moest doen om je mee te krijgen. Aangezien je me altijd afwijst," zegt hij lachend.


Ik rol mijn ogen. "Oh, denk maar niet dat ik je nu leuk vind ofzo," zeg ik plagend. Ik haat het dat ik altijd zo doe tegen hem.. Maar op de een of andere manier wil ik hem gewoon niet laten merken hoe ik me voel. Het is sowieso raar als ik nu opeens ga doen alsof ik hem leuk vind. Niet dat ik hem leuk vind.. Denk ik.


"Laten we gaan," zegt hij na een moment. Ik knik.


We lopen verder en tot mijn grootste schrik zie ik een scooter staan. Alsjeblieft, laat het niet zijn scooter zijn! Alsjeblieft, alsjeblieft..


Maar helaas. "No way," zeg ik. "Is dat ons vervoer?" Hij knikt en kijkt trots naar zijn scooter. "Zet op," zegt hij terwijl hij me een helm aangeeft. "Uhm, daar ga ik niet op hoor," zeg ik terwijl ik die scooter bekijk. Ik ben nog nooit op een scooter geweest. Maar één ding weet ik wel, die dingen gaan hard. Zometeen val ik er van af.. Dat ga ik niet riskeren.


"Wat?" zegt hij met een grijns. "Ben je soms bang?"


"Uh, nee hoor.." zeg ik starend naar de grond. "Het is gewoon, uhm.." zeg ik aarzelend. Ik probeer zo snel mogelijk iets te verzinnen, maar ik kan op niks komen.


"Het is wat?" vraagt hij.


"Eh.. Gevaarlijk enzo. En het is al bijna donker en uhm ja.. Dat."


"Megan, ik kan aan je zien dat je niet durft. Het is niet erg hoor, je hoeft je niet te schamen."


Meteen voel ik mijn wangen weer rood worden en kijk ik snel weg voordat hij het ziet.


"Maar," zegt hij. "Je gaat wel achterop."


"Na-ah," zeg ik terwijl ik mijn hoofd schudt.


"Oh jawel," zegt hij grijnzend. Plotseling tilt Jason me op over zijn schouder. "Jason!" schreeuw ik. Hij zet me op zijn scooter en geeft mij de helm. "Ik zou 'm maar opzetten als ik jou was," zegt hij met een knipoog. Ik wil hem nog tegenspreken maar als de scooter opeens begint te rijden doe ik 'm snel op. We gaan veel te snel! "STOP!" schreeuw ik en voor ik het weet hou ik me vast aan hem. Ik wil niet dood! Ondertussen hoor ik Jason gewoon lachen. Volgens mij heeft hij het wel naar z'n zin, terwijl ik doodsbang op zijn scooter zit..


Als we eindelijk zijn gestopt stap ik er snel van af. Eigenlijk was het niet meer zo erg als je er een tijdje opzit. Maar ik vind het nog steeds eng.


"Nou, was dat zo erg?" vraagt Jason.


"Ja. Je waarschuwde me niet eens dat we al gingen rijden!" zeg ik geïrriteerd.


Hij lacht. "Je was niet eens van plan om erop te gaan."


"Klopt.."


"Daarom moest het even op die manier, anders kwam je nooit mee."


Ik zucht. "Ja, oke.."


"Maar sorry als je er van schrok, ik wilde niet-" "Nee het is al goed," onderbreek ik hem snel.


"Goed," zegt hij met een glimlach. "Laten we naar binnen gaan."


Hij heeft me niet eens verteld wat we gaan doen, maar als ik me omdraai zie ik dat we voor de bioscoop staan. "Wacht," zeg ik voor we naar binnen gaan. "Ik heb nog een vraag."


We blijven even voor de ingang staan terwijl anderen ons voorbijgaan. "Waarom is het zo toevallig dat jij opeens een date met me wilde, net nadat Alex een date heeft met Bella?"


"Toeval," zegt hij. "Ik wilde je al veel eerder meevragen."


"Je hebt me niet eens gevraagd Jason." zeg ik lachend. "Maar, ik vind het niet erg. Ik ga graag op date met je."


Hij kijkt verbaasd. Dat antwoord had hij denk ik niet verwacht. "Wow, waar is de afwijzende Megan gebleven?" zegt hij.


Ik zucht. "Ik weet dat ik je altijd afwijs maar ik heb zitten nadenken, dus ik geef je een kans."


"Ik denk dat ik deze kant van jou veel leuker vind," zegt hij grijnzend.


"Wen er maar niet aan," zeg ik. "Kom, laten we nu maar naar binnengaan." Hij knikt en we gaan door de draaideuren naar binnen. Het valt me meteen op dat het super druk is. En er staat ook nog eens een lange rij bij de kaartjesverkoop. Fijn..


"Geen zorgen. We hoeven niet in de rij te staan. Ik heb al gereserveerd," zegt Jason met een knipoog. Nou, dat is opgelost. Ik lach naar hem en we lopen verder. "Welke film?" vraag ik terwijl we lopen.


Net voordat hij wil antwoorden stoort iemand ons. "Megan?" zegt een jongensstem. Het was niet Jason..


We staan stil en draaien ons om naar degene die mijn naam zei.


Alex.
--------------------------------------


Hellooo lieve lezers <3
Ik had niet verwacht dat mijn boek zo vaak zou worden gelezen hihi
Dankjulliewel voor het stemmen & de lieve reacties! Jullie zijn top :-)
X Alyssa