Falling In Love

Falling In Love (15)

Jason staat op en komt achter de bosjes vandaan. Met mijn armen over elkaar sta ik tegenover hem. Alex staat naast me met een boze blik op zijn gezicht.

"Wat doe je hier, Jason?!" zegt Alex boos. Zo boos heb ik hem nog nooit gezien. Hij lijkt wel woedend.

"Gast. Kalmeer even," zegt Jason rustig, al doet hij wel een stapje naar achter.

Alex doet weer een stap naar voren. "Beantwoord. Mijn. Vraag," zegt hij met zijn tanden op elkaar.

Ik pak Alex' arm vast en trek hem weer iets naar achter. "Rustig Alex," fluister ik. Zijn blik verzacht meteen en hij knikt. "Maar hij moet wel mijn vraag beantwoorden," zegt hij nu wat kalmer.

Jason rolt zijn ogen. "Oke, oke." zegt hij. "Ik was gewoon nieuwsgierig waar Megan heen ging, dus ik was haar gevolgd. Ik leende iemand's fiets en toen ben ik haar snel achterna gegaan.."

Ik kan niet geloven dat hij me is gevolgd. Ik heb het niet eens gemerkt! Hij heeft nu ook het hele gesprek tussen Alex en mij gehoord. Dat was zó niet de bedoeling. Het was privé! Alex had niet voor niets met me afgesproken op deze plek.

"Aha en daarna ben je achter de bosjes gaan liggen.. Speciaal om ons af te luisteren eh?" zegt Alex geïrriteerd.

Jason negeert zijn opmerking en keert zich nu naar mij. Hij pakt mijn hand vast. "Ik hoop dat je niet boos op me bent.."

Ik duw meteen zijn hand weg en doe een stap achteruit. "Vertrouw je me niet, Jason?"

Jason leek die vraag niet te verwachten en kijkt geschrokken. "W-wat?" zegt hij stotterend. "Jawel! Natuurlijk vertrouw ik je wel, hoezo dat?"

Alex staat stil naast me en kijkt nu met een geamuseerd gezicht mee.

"Je bent me gevolgd," antwoord ik. "Dacht je dat ik iets verborgen hield ofzo?"

"Ik was gewoon nieuwsgierig waar je heen ging! Je deed zo mysterieus."

Ik zucht. "Oke, ja.. Ik snap je wel.. Maar ons afluisteren?" Ik schud mijn hoofd. "Niet cool."

Jason knikt. "Ik weet het," zegt hij. "Maar het spijt me, oke? Ik zou dit nooit meer doen. Vergeef je me? Alsjeblieft?" Hij kijkt me aan en zet van die puppy oogjes op. Hoe kan ik daar nee op zeggen?

Voordat ik wat kon zeggen was Alex me voor. "Echt waar Megan? Ga je hem echt zo snel vergeven?"

Ik haal mijn schouders op. "Ik weet dat het niet goed is dat hij ons heeft afgeluisterd, maar om daar nou de hele tijd boos over te zijn heeft ook geen nut. Hij was gewoon nieuwsgierig waar ik heen ging.."

"Je bent veel te lief Megan," zegt Alex terwijl hij zijn hoofd schudt. "Aan de ene kant heb je wel een punt.. De hele tijd boos zijn heeft geen nut."

Ik glimlach. "Daarom juist."

"Maar.." zegt Alex. "Dat hij ons heeft afgeluisterd is onacceptabel."

"Klopt, klopt," zegt Jason snel. "Dat snap ik, en ik weet dat ik fout zat, eerlijk waar." Ineens word ik omhelsd door Jason. "Sorry, Megan," zegt hij.

"Ja, ja oke het is al goed, maar dit moet je me niet nog eens flikken," zeg ik terwijl ik hem van me afduw.

"Dus jullie zijn niet boos?" vraagt hij.

"Nee, nou ja.. Ik niet." antwoord ik en kijk dan vervolgens naar Alex.

"Uhm.." zegt Alex twijfelend en haalt dan een diepe zucht. "Ik ben ook niet boos. Het is al goed."

Ik glimlach. "Oke, mooi. Dat is dan opgelost." Ik kan aan Alex zien dat hij dat met tegenzin heeft gezegd maar waarschijnlijk had hij geen zin in nog een discussie met Jason.

En dan bedenk ik me weer iets. "Maar eh.. Even over iets heel anders," begin ik. Ik kijk Alex aan en dan naar Jason die me met een verwarde blik aankijken. "Ik weet dat er al een tijdje iets tussen jullie gaande is.. Ik weet alleen niet wat, aangezien jullie er niet over willen praten.. Maar nu jullie hier toch zijn.. Kunnen jullie het alsjeblieft uitpraten? Ik vind het echt niet leuk om jullie zo te zien."

Jason en Alex kijken even naar elkaar maar zeggen geen woord.

"Oh kom op jongens.. Wat is nou het probleem?" zeg ik met beiden handen in mijn zij.

Nog steeds komt er geen woord uit ze. Ik schud mijn hoofd. "Ik laat jullie niet gaan voor jullie het hebben uitgepraat."

Ik kijk naar Jason die met zijn armen over elkaar staat. "Het is niks bijzonders," antwoordt hij.

Opeens zie ik Alex' expressie op zijn gezicht veranderen. "Niks bijzonders hm?" zegt Alex ineens op een boze toon. "Dus Megan is niks bijzonders volgens jou?"

"Nee dat zeg ik toch niet!" zegt Jason meteen.

Ik kijk verschrikt op. "Ik? Wat heb ik hiermee te maken?" Ik kijk beide jongens verward aan. Waarom hebben ze het opeens over mij?

"Euhm.. jij uhm.." mompelt Alex terwijl zijn gezicht rood wordt. "Vergeet maar gewoon wat ik zei."

"Nee, nu wil ik het weten ook," zeg ik met mijn armen over elkaar.

Alex kijkt Jason aan. Ze weten allebei niks te zeggen.

"Nou, krijg ik nog een uitleg? Wat heb ik er nou mee te maken?" zeg ik ongeduldig.

Jason zucht en doet een stap naar voren."Wat Alex bedoelde te zeggen was-"

"Dat ik verliefd op je ben," onderbreekt Alex hem. Hij kijkt me aan met een bloedserieuze blik op zijn gezicht. Jason kijkt met open mond toe.

Wacht wat. Hoor ik dat nou goed? Mijn beste vriend Alex, die ik al ken sinds de basisschool, is verliefd op mij? Dat kan niet..
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
------------------------------------------

lieve lezers <3
sorrysorrysorry dat ik al zoooo lang niet heb geschreven!
ik was wattpad helemaal vergeten en ik heb het super druk gehad met school/stage.. nog steeds eigenlijk, maar goed...
hier is dus weer een update! :-)
hopelijk lezen mensen dit boek nog.. hm najaaa, dankjulliewel voor de mensen die dit verhaal nog lezen :)
love you guys <3
xxxx