Falling In Love

Falling In Love (7)

Ik sta in Alex' kamer. Na schooltijd ging ik met hem mee omdat hij weer eens wilde uithangen, aangezien we dat niet meer zo vaak deden. Zijn donkerblauwe muur zit vol met posters van auto's. Die jongen heeft echt een obsessie daarmee. Ik lach in mezelf terwijl ik staar naar zijn muur. Ik ben zo vaak in zijn kamer geweest, maar ik heb nooit echt zijn posters goed bekeken.

"Ik weet het, mijn muur is zeker interessant," zegt Alex lachend naar mij terwijl hij de kamer in komt met drinken en koekjes. Ik glimlach naar hem en loop naar zijn bureau waar hij ons drinken en eten heeft neergelegd. Ik neem een slok van de limonade en plof neer op zijn bureaustoel. "Yep, auto's.. Heel interessant," zeg ik sarcastisch.

Hij rolt zijn ogen en gaat liggen op zijn bed, starend naar het plafond. Na een tijdje gaat hij recht opzitten en kijkt me aan. "Dus.." zegt hij twijfelend. "Jij en Jason worden serieus?" vraagt hij terwijl hij zijn wenkbrauwen optrekt.

"Euh, ja.. Maar we doen rustig aan, we zijn nog niet officieel een koppel," zeg ik.

"Oke dan," zegt hij en gaat weer liggen zoals hij net lag. Hij zucht diep en staart weer voor zich uit.

"Maar, jij en Bella worden ook serieus hè?" zeg ik met een grijns.

"Ja," antwoordt hij kortaf.

Ik pak nog een koekje van het dienblad die op zijn bureau staat en neem een hap. "Aha, niks te vertellen daar over?" vraag ik.

Hij schudt nee. "Maar," zegt hij. "Over jou en Jason hè.." Hij zucht weer, en staat op om zijn drinken te pakken. "Ik weet niet of het slim is dat je met hem gaat."

"Pff, dit gaat zeker om zijn reputatie met de meisjes hè?"

Hij knikt, "Megan, ik geef te veel om je en ik wil niet dat je wordt gekwetst." Hij loopt weer terug naar zijn bed en gaat zitten. Ik ga naast hem zitten en doe een hand op zijn rug. "Alex, je hoeft je geen zorgen te maken. Hij wil me niet kwetsen. Eerlijk gezegd denk ik dat hij me echt leuk vindt."

Voor hij wil antwoorden gaat opeens de deurbel. "Ben zo terug," zegt hij en staat dan op. Ik hoor hem naar beneden lopen, terwijl ik in zijn kamer blijf zitten op zijn comfortabele bed.

..
Ik blijf wachten totdat hij weer terugkomt. Na twintig minuten is hij nog steeds niet terug. Waarom duurt het zo lang? Ik zucht en kijk op mijn horloge. Dan sta ik op en loop ik zachtjes de trap af, maar blijf stil staan als ik een bekende stem hoor. Jason. Wat doet hij hier?

"Ga gewoon weg. Nu," hoor ik Alex zeggen.

"Oh kom op, ik zei toch dat het me speet," zegt Jason.

"Alsof dat iets verandert."

"Maar ik dacht omdat je nu met Bella bent-"

"Nee," onderbreekt Alex hem. "Dat heeft er niks mee te maken! Een belofte is een belofte en jij hebt het verbroken. Weet je, ik ben er gewoon klaar mee. Dag, Jason."

Dan hoor ik de deur hard dichtgaan. Ik hoor hem zuchten. Hij lijkt geïrriteerd en boos tegelijk. Ik vraag me af waar dat net over ging.. Als hij zich begint om te draaien loop ik snel terug naar zijn kamer.

Ik ga snel weer op zijn bed zitten en doe alsof er niks is gebeurd. Ik hoor voetstappen de trap opgaan.

"Hey, sorry dat het zo lang duurde," zegt Alex als hij de deur openmaakt van zijn kamer. Hij stapt zijn kamer in en neemt weer plaats naast mij op zijn bed.

"Is niet erg. Wie was er aan de deur?" vraag ik geïnteresseerd.

"Uhm.. Gewoon iemand die me me wat wilde verkopen," antwoordt hij.

"Aha.. En dat duurde zo lang?"

"Ja, die persoon probeerde me gewoon over te halen om zijn product te kopen. Zulke mensen irriteren me echt."

"Oh, ja snap ik." Ik knik naar hem.

Hij liegt gewoon keihard tegen me. Maar goed, ik ga niet vertellen dat ik weet dat Jason aan de deur was, dan weet hij meteen dat ik ze aan het afluisteren was. Waarom wil hij me eigenlijk niet vertellen over Jason? Ik wist wel dat er iets was.. Die twee hebben nauwelijks tegen elkaar gepraat op school vandaag.

Alex staart voor zich uit. Hij lijkt erg diep in gedachte te zijn. Dan ineens draait hij zich om naar mij. "Megan," zegt hij terwijl hij me met zijn lichtblauwe ogen aankijkt. "Is het goed dat ik je nu al naar huis breng?"

"Waarom?" vraag ik verbaasd.

"Ik heb even behoefte om alleen te zijn," zegt hij starend naar de grond.

"Oh oke.. Dat is niet erg, dan ga ik nu wel. Ik loop wel zelf naar huis," antwoord ik.

Hij knikt en hij trekt zichzelf op om te gaan staan. Dan sta ik zelf ook op en leidt hij me naar beneden. "Weet je zeker dat ik je niet hoef te brengen? Het is geen probleem hoor," zegt hij terwijl we de trap aflopen. Ik schud mijn hoofd en glimlach. "Nee, hoeft niet, maar bedankt."

Ik geef Alex nog snel een knuffel en dan lopen we naar de voordeur. "Was wel weer even gezellig om met mijn beste vriend uit te hangen," zeg ik met een glimlach.

"Ja.. Vond ik ook," zegt hij. "Beste vriendin," hij geeft me een klein lachje terug.

"Nou uhm, dan ga ik maar hè," zeg ik. "Oh en Alex?"

"Ja?" zegt hij terwijl hij me vragend aankijkt.

"Als er wat is, zeg het me. Je kan alles bij me kwijt. Ik ben er voor je."

Hij glimlacht, "Dat waardeer ik, maar er is niks. Maak je geen zorgen." Hij leunt naar voren en geeft me een kus op mijn voorhoofd. Ik kijk even raar op, maar lach dan weer. Ik kijk naar hem en zie dat zijn wangen een beetje roze zijn geworden. Bloost hij nou of zie ik dat verkeerd?

"Ehm, nou ik zie je wel weer," Ik open de voordeur, en stap naar buiten. Alex zwaait me uit en dan sluit hij zijn voordeur.

Ik loop weer verder. Het is ongeveer 20 minuutjes lopen vanaf zijn huis naar de mijne. School is veel verder, daarom haalt hij me soms op met zijn auto.

Opeens voel ik een druppel op mijn hoofd vallen. Als ik naar de lucht kijk ziet dat er niet goed uit. De wolken zijn grijs geworden en het lijkt erop dat het zo hard gaat regenen.. Fijn, en ik moet nog een heel stuk lopen. Zonder paraplu!

Ik loop iets sneller, maar als ik aan de overkant iemand zie lopen sta ik stil. Jason loopt daar. Als hij me opmerkt verschijnt er een lach op zijn gezicht en komt hij nu mijn kant op.

"Hey," zegt hij.

"Hey, wat doe jij hier?" vraag ik.

"Ik was gewoon in de buurt aan het rondlopen.."

"Ooh oke," zeg ik knikkend.

"Wat doe jij hier dan?" vraagt hij.

"Was even bij Alex, en nu loop ik dus naar huis."

"Oke," antwoordt hij. Zijn lach vervaagde toen ik de naam Alex zei. "Ik loop wel mee, als je dat goed vindt."

"Geen probleem," zeg ik met een lach.

Opeens voel ik meer druppels naar beneden komen. "Volgens mij gaat het regenen," zeg ik terwijl ik naar de lucht kijk.

"Volgens mij ook," zegt Jason.

Er komen steeds meer regendruppels naar beneden vallen. Het begint harder te regenen. "Kom, laten we ergens schuilen," zegt Jason. Hij pakt mijn hand vast en we rennen naar een grote boom in de verte. Uitgeput komen we daar aan. Daar staan we dan, onder een boom in de stromende regen.

"Dit is best romantisch," zegt Jason terwijl hij me grijnzend aankijkt.

Ik rol mijn ogen en schud mijn hoofd. "Niet nu Jason, het regent keihard en we zijn helemaal doorweekt. Ik zou dit niet romantisch noemen."

Hij lacht en haalt een plukje haar uit mijn gezicht. "Je bent nog steeds mooi, ook al ben je helemaal doorweekt."

Mijn wangen worden rood. "Uhm.. Dankje," zeg ik terug. Hij glimlacht en blijft me aan kijken.

Ineens begint het nog harder te regenen. "Fijn, kan het nog erger?" zeg ik geïrriteerd. "Hoelang moeten we hier blijven staan?!" zeg ik in paniek. Ik raak helemaal gefrustreerd.

Opeens pakt Jason mijn armen vast. "Megan," zegt hij op een rustige toon. "Het is maar regen."

Ik zucht, "Dat weet ik ook wel. Maar zometeen houdt de regen nooit op, zometeen staan we hier nog uren! Wat als het gaat onweren, wat als-" Ik word onderbroken door Jason die opeens zijn lippen op de mijne drukt. Ik voel zijn armen om mij heen gaan, terwijl ik meteen reageer en hem terug begin te zoenen. Ik doe mijn handen om zijn nek heen. Na een momentje laat hij me los. "Sorry.. Je wil niet weten hoe lang ik dat al wilde doen," zegt hij terwijl hij een hand door zijn haar haalt.

"Uh-uhm, het i-is niet erg hoor," zeg ik stotterend. Waarom stotter ik? Ik voel mijn wangen weer rood worden en kijk weg zodat hij het niet ziet. Ik kan niet geloven dat hij me net heeft gezoend. Het was totaal onverwacht, maar ik vond het niet erg dit keer, eigenlijk vond ik het best fijn.. Dit was dus onze eerste zoen, in de stromende regen. "Kom je?" zegt hij ineens waardoor hij me uit mijn gedachtes haalt. "De regen begint al minder te worden," zegt hij en pakt mijn hand vast. Ik knik, en we lopen weg van de boom. Nu richting mijn huis.