Falling In Love

Falling In Love (8)

Helemaal doorweekt kom ik mijn huis binnen. Ik doe meteen mijn jas uit en hang 'm op aan de kapstok. Net op het moment dat ik naar boven wil lopen hoor ik iemand tegen me praten. "Waar kom jij vandaan jongedame?" zegt een stem achter me. Ik draai me om en zie dat het mijn vader is.

"Ik was nog even bij Alex na schooltijd," antwoord ik. "Maar als je het niet erg vind, ga ik me nu even omkleden." Mijn vader knikt en laat me naar boven gaan. Hij is niet zo'n persoon die altijd doorvraagt.

Alleen mijn spijkerbroek is helemaal natgeregend, dus hoef ik alleen een andere broek te pakken. Ik pak een comfortabele joggingbroek uit mijn kast en doe 'm aan. Dan leg ik mijn spijkerbroek ergens neer zodat ie kan drogen.

Daarna loop ik weer naar beneden. Mijn moeder is in de keuken en mijn vader zit voor de tv samen met mijn broer. Ik neem plaats naast mijn vader op de bank en kijk naar het progamma dat op tv is. In stilte kijken we alle drie naar de tv. Een herhaling van The voice of Holland is op tv. Niet echt iets wat me interesseert maar toch blijf ik kijken. "Dus," zegt Sam na een lange stilte. "Ik zag dat Jason je thuisbracht." Hij kijkt me vragend aan. Ik negeer wat hij zei en kijk weer terug naar de tv. "Hallo, ik praat tegen je," zegt Sam terwijl hij me nog steeds blijft aankijken. Ondertussen staat mijn vader op en loopt naar de keuken. Dan draai ik me om naar Sam. "Kan je je een keer niet bemoeien met mijn leven?" zeg ik met een geïrriteerd gezicht.

"Wow sorry hoor, wist niet dat je boos zou worden." Hij kijkt weer terug naar het scherm.

"Ik ben niet boos!" zeg ik een beetje iets te hard. Dat kwam eigenlijk wel boos over maar zo bedoelde ik het niet.

"Ja.. En dat klonk helemaal niet boos," zegt hij sarcastisch.

"Sorry, maar ik bemoei me toch ook niet met jou," antwoord ik rustig.

"Ik wil je alleen beschermen tegen die Jason gast."

Ik rol mijn ogen. "Dat waardeer ik, maar ik heb geen bescherming nodig, oke?"

Hij zucht. "Oke, dan niet. Ik heb je gewaarschuwd."

Daar reageer ik niet meer op en kijk weer verder naar de tv. Even later roept onze moeder ons om te gaan eten. Tegelijk staan we op en nemen we plaats aan de tafel. Het eten wordt op tafel gezet en iedereen begint al op te scheppen.

Na het eten ruim ik de tafel op samen met mijn broer, en daarna loop ik snel naar boven.

Als ik in mijn kamer kom plof ik meteen weer neer op mijn bed. Wat een dag.. Dan herinner ik me weer wat hiervoor is gebeurd. Jason en ik hadden onze eerste zoen. Ik glimlach naar de gedachte.

Ik staar naar het plafond terwijl ik luister naar het geluid van de druppels die op mijn raam tikken. De regen houdt maar niet op. Waarschijnlijk blijft het de hele avond door regenen.
~~

De volgende dag fiets ik naar school. Alex kon me niet ophalen met zijn auto want hij ligt ziek op bed. Hij had me vanmorgen vroeg al gesmst dat hij vandaag niet op school kwam.

Ik zet mijn fiets neer in het fietsenhok en schrik als ik opeens een hand op mijn schouder voel. Ik draai me meteen om en zie dat het Jason is. "Je liet me schrikken, gek," zeg ik terwijl ik hem sla op zijn arm, niet dat ik hard kan slaan. Hij begint te lachen. "Sorry, dat was niet mijn bedoeling."

Ik rol mijn ogen. "Oke, maakt ook niet uit. Laten we naar binnen gaan." Ik pak hem vast bij zijn arm en loop verder het schoolplein op. We lopen richting de ingang van de school totdat Jason opeens stil begint te staan. Ik kijk hem verward aan. "Wat?"

"Wat dacht je ervan om een uurtje te skippen?" vraagt hij grijnzend.

"Je bedoelt.. Dat we spijbelen?" zeg ik twijfelend.

"Yep, gewoon één uurtje. Dan kunnen we alleen zijn," zegt hij met een knipoog.

Ik denk nog even na. Alleen zijn met hem klinkt wel goed.. Maar om te spijbelen? Ik weet niet of dit wel zo'n goed idee is. Ik heb nog nooit gespijbeld..

Ik bijt op mijn lip. "Uhm, ik weet het niet..Spijbelen is niet echt mijn ding."

"Ooh, Megan, Megan, Megan.." Hij lacht en schudt zijn hoofd. "Altijd dat brave meisje." Hij slaat zijn arm om me heen en draait me om zodat we nu weer richting het fietsenhok kijken. "Maar kom op, we skippen één uurtje. We zijn al terug voor het tweede uur begint, goed?" fluistert hij.

"Uhm.." zeg ik aarzelend. Ik ga waarschijnlijk spijt krijgen van wat ik nu ga zeggen. "Oke, goed dan. Maar één uurtje, en niet langer," zeg ik met een duidelijke blik. Wat ik allemaal wel niet doe voor die jongen..

"Goed, laten we gaan," zegt hij grijnzend. Hij leidt me naar zijn scooter, en meteen sta ik stil. Niet weer..

Ik schud mijn hoofd. "Daar ga ik niet weer op," zeg ik blijvend bij mijn beslissing.

"Je moet er toch eens aan wennen," zegt Jason. Ik schud mijn hoofd weer. "Na-ah."

"Misschien was dit toch niet zo'n goed plan.. We kunnen nog binnen zijn voor het eerste uur begint," stel ik voor.

"Of," zegt Jason. "We kunnen ook op jouw fiets gaan, wat dacht je ervan?"

Ik glimlach. "Klinkt veel beter."

"Dat dacht ik al," zegt hij grijnzend. We lopen weg van zijn scooter en lopen nu naar de fietsen. Ik kan mijn fiets altijd al heel snel herkennen, omdat het een felroze fiets is.

Ik doe mijn sleutel in het slot en haal mijn fiets uit het rek. Dan loop ik met Jason het schoolplein af. "Waar eigenlijk heen?" vraag ik.

"Zien we wel," zegt hij. "Ik fiets wel, spring maar achterop."

Hij stapt op mijn roze fiets, en begint een stukje te fietsen. Dan ren ik hem snel achterna en spring ik achterop. Het zit helaas niet zo fijn, maar het is beter dan op zijn scooter te zitten.. Ik heb gewoon niks met scooters. "Zit je?" vraagt hij terwijl hij even achterom kijkt. Ik knik naar hem en hij geeft me een klein lachje terug. Dan concentreert hij zich weer op de weg en fietst hij verder.

Ik heb geen idee waar we heen gaan, maar het is wel beter dan school. Het eerste uur zou ik het vak economie hebben, waar ik echt een hekel aan heb. Dus aan de ene kant is het ook weer niet zo erg dat ik het eerste uurtje mis.

Na een tijdje rond hebben gefietst, staan we eindelijk stil voor een groot huis die ik nooit eerder heb gezien. Sommige ramen zijn ingeslagen, en glas ligt op de grond. Het ziet er verlaten uit. Ik spring van de fiets af en Jason zet mijn fiets neer naast een boom. "Waar zijn we?" vraag ik.

Hij haalt zijn schouders op. "Ik heb eerlijk waar, geen idee."

Ik trek een wenkbrauw op. "Wat doen we hier dan?"

"Rondkijken, ik heb altijd wel zin in een avontuur," antwoordt hij grijnzend terwijl hij richting het huis loopt. Ik loop hem achterna. "Het is hier eng," zeg ik terwijl ik om me heen kijk.

Als dit zijn idee is van alleen zijn, had ik niet verwacht dat we naar een eng verlaten huis zouden gaan.. Als ik eerder wist dat we hier heen gingen was ik niet meegegaan.

"Ik ben bij je," fluistert Jason. Hij pakt mijn hand vast en loopt verder. We staan voor een raam en Jason kijkt naar binnen. Ik vind dit maar niks..

Jason laat mijn hand los en opent het raam. Hij probeert naar binnen te klimmen. "Jason! Doe niet!" zeg ik in paniek. Hij grijnst naar me. "Rustig Meg, het is een verlaten huis."

"Ja, maar je gaat toch niet zomaar inbreken!" zeg ik.

Hij rolt zijn ogen naar mij en klimt van het raam af. "Oke, oke.. Ik was gewoon nieuwsgierig," zegt hij.

"HEY! Wat doen jullie hier?!" roept opeens een grote man in de verte naar ons die nu onze richting opkomt.

"Uh-oh, dit is niet goed," mompel ik. Jason pakt snel mijn hand vast. "Kom mee," zegt hij en we rennen meteen naar mijn fiets. Jason stapt op mijn fiets en ik ga achterop zitten. De man komt steeds dichterbij, maar we zijn nog net op tijd weggefietst. Jason fietste zo snel als hij kon, weg van daar.

Ik haal opgelucht adem. "Nou, dat was leuk," zeg ik sarcastisch. Jason begint te lachen. "Oh, geef toe. Het gevoel dat je elk moment gepakt kon worden is toch best spannend," zegt hij.

"Ja, ja.. Oke het was best grappig," zeg ik nu met een lachje. "Gaan we weer richting school?" vraag ik.

"Hoe laat is het?" vraagt hij. Ik kijk op mijn horloge en schrik als ik de tijd zie. "Euh, het tweede uur is allang begonnen.."

"Oeps," zegt hij. "Nou, een tweede uurtje missen is ook niet erg, toch?"

"Uhm, nou.. Oke, we zijn nu toch al te laat," zeg ik met een zucht.

Terwijl Jason doorfietst haal ik mijn mobiel uit mijn zak en kijk of ik nog berichtjes heb gehad. Blijkbaar niet dus.. Maar wel een paar gemiste oproepen van Bella. Wat een drama queen is het ook. Ze is vast bezorgd omdat ik niet op school ben.

Jason stopt bij een bankje die we onderweg zien. We stappen allebei af en gaan zitten. Hij doet zijn arm om me heen. "Sorry," zegt hij ineens. "Waarvoor?" vraag ik verbaasd. "Dat ik ons in problemen bracht door bijna in te breken bij een verlaten huis, en dan bang wegrenden voor een enge man," zegt hij lachend, waardoor ik ook begin te lachen. "Het maakt niet uit," zeg ik met een glimlach.

"Mooi," zegt hij, en dan leunt hij naar voren en geeft me een kus op mijn wang.

Terwijl we daar zaten ging de tijd snel voorbij en besloten we nog wat uurtjes weg te blijven van school..
----------------------------------------------------------

Oke, ten eerste.. 1000+ reads?!?! Woaahhhh. Love you all <33 En ten tweede: Dankjulliewel voor het lezen en stemmen! & de lieve reacties :) ok en als laatst..
Fijne dag verder hihiii
X Alyssa