Defnenin gözlerinden yaş akar. Hemen oturma odasına dalar. Daha kapıyı açmadan konuşmaya başlar.
Dfn : Toprak abi ne o çocuğun halasını beğenmedin de yenisini mı bul..... ( kapıyı açar ve gördüğü manzara karşısında şok olur.)
Sabri ( Defnenin amcası) : Geldi ailenin yüz karası
Defnenin gördüğü manzara ise Yalın ve Tüm Barutçular oradadır. Vee Defneyi sevmeyen amcası ve yengesi.
Dfn : Ben ailenin yüz karası değilim. Sen kendi kızına bak.
Sbr : Benim kızım mı öldürdü babanı ?
Tprk : Amca bi dur. Defneyle biz bi konuşalım. Nerdeydin kızım sen ? Ezgiyi nerede buldun ?
Okn : Biz Defneyle beraber A....... ( Defne hemen atlar. )
Dfn : Biz Okanla beraber geliyorduk birde ne göreyim Ezgi tam karşımda hemen tuttuğum gibi aldım geldim. Dimi Okan ?
Okn : Evet Toprak abi öyle oldu.
Çnr : Fındık iyi misin ?
Dfn : Neden iyi olmayayım ki ?
Plt : Bi sorun yok yani ?
Dfn : Yok.
Tprk : Abim sen iyi misin ?
Dfn : Ayyh yeter değilim tamam mı siz benim üzerime suç attığınız günden beri değilim. Hadi abilerim beni anlamıyor dedim sizi bi kenara koydum. Yengelerim böyle bişeye inanmaz dedim. ( Leyla ve Yeşime bakar. )
Yşm : Kuşum o öyle değ.....
Lyl : Yengem sen bizi yanlış anla....
(Konuşmaya devam eder. ) Hadi onları da geçtim. Uğruna canını feda edebileceğim insan kocam hiç inanmaz dedim ama o hepsinden beter çıktı.
Yln : Defnem güzelim bi dinle. Ben sadece.......
Tprk : Tamam be bi susun Defne sende otur. Amcamla şu işi tatlıya bağlayalım.
Defne sakinleşir oturur. Yalın Defnenin yanına oturur. Defne oradan kalkar. Çınar ile Polatin arasına oturur.
Dfn : Ayy canım abilerim ( İkisine de sarılır. )
Çnr : Barıştık mı fındık?
Dfn : Tabi Barıştık.
Defnenin aklına Doruk gelir. Toprağa döner.
Dfn : Çocuğuna yeni bi hala bulmuşsun.
Serra ( Dorukla odada konuşan kız ) : Hiç değişmemişsin Defne Barutçu.
Dfn : O sesin Serra olmadığını söyleyin bana. ( Arkasını döner.) Senin burada ne işin var lan ?
Serra : Duydum ki Doruğun Halası yokmuş bende geldim.
Dfn : Ne diyo bu abi ? Bak bu sefer ben delleniyorum he.
Defneyi oturturlar. Defne sakinleşir. Serra Defneye uyuz olduğu için Yalin'a yakın olmaya çalışıyordur. Serra Yalının yanını boş görür ve hemen yanına oturur.
Serra : Yalıncım sana kahve yaptım içer misin ?
Defne kıskanmaya başlamıştır ama belli etmez. Yalın kahveyi alır ve içer.
Yln : Eline sağlık.
Defne en sonunda dayanamaz.
Dfn : Serra Yalının yanından kalk !
Serra : Allah Allah kalkmıyorum.
Defne eline vazoyu alır ve kırar.
Dfn : Ben sana kalk diyorsam kalk. Ne bekliyon kalksana kocamin yanından.
Defne Serrayı tuttuğu gibi yere atar.
Dfn : Sana kocamin yanından kalk demiştim. Yalının yanına oturursan seni gebertirim.
Serra : Ben seni gebertmezsem iyiydi.
Serra Defnenin üstüne atlar. Kavga ederler. Defne Serraya bi yumruk çakar. Daha sonra Yalın Defneyi kucagina alir. Lavaboya götürür.
Yln : Laz kızı beni affedene kadar buradan çıkmayacaz.
Yalın Defnenin dudağına yaklaşır. Arada hiç mesafe kalmaz.
Dfn : Yalın uzaklaş.
Yln: Hıı ?
Dfn : Seni affedemem. Uzaklaş.
Defne lavabodan çıkar. O arada amcasi yengesi Serra ve Okan gitmiştir.
Dfn : Toprak Barutçu çocuğunu buraya çağırır mısın?
Tprk : İdriiisss oğlum bak burda kim var
Drk : Aaaa Defne Abla
Herkes şok olmuştur. Doruk Defnenin kucağına atlar.
Drk : Baban bu saatte dışarı çıkmana nasıl izin verdi ?
Dfn : Dorukçum , Halacim bana Abla deme ben senin öz halanım. Baban sana küçük bi şaka yapmış.
Drk : Erkek adam şaka yapmaz.
Dfn : Hay ben senin erkek adamına.......
Drk : Baba Serra halam nerede ?
Defnenin başı döner. Doruğu kucağından indirir.
Dfn : Yalın
Der ve Yalının kucağına bayılır.
