Dfn : Bilin bakalım ben ne yaptım ?
Yln : Yine ne yaptın Defne hem neredeydin meraktan öldük.
Çnr : Hani bir daha korkutmak yoktu
Dfn : Yaa bise olmadı. Ben biraz kafa dağıtıcaktım o yüzden arabama binmiş geziyordum sonra sizin yanmış evi gördüm.
Yşm : Bizim ?
Dfn : Hıhı sizin. Ama ev yine eski halini almıştı yani yapılmıştı. Bende o evi size hediye olarak aldım.
Çnr : Naptın naptın ?
Dfn : Sizin eski evi size yine aldım.
Yln : Senin bundan çıkarın ne olacak ?
Dfn : Ne çıkarı Yalın?
Yln : E sen çıkarın olmadığın bir işe burnunu sokmazsın.
Dfn : Sen beni çok yanlış tanımışsın ben o evi Yeşimle barışmak için aldım.
Anahtarı Yeşime verir ve banyoya gidip kapıyı kilitler.
Yşm : Ama bizim eski evi nasıl aldı ?
Çnr : Fındığım ya.
Yalın banyonun önüne gelir.
Yln : Defne aç kapıyı özür dilerim.
Dfn : Açmıyacam.
Yln : Defne sana aç dedim. Özür diledim hadi.
Dfn : Bende sana Açmıyacam dedim.
Yalın kapıya sertçe vurur.
Yln : Aç lan şunu ( bağırır )
Tprk : Sen kime bağırıyosun lan ?
Yln : Karıma. Defne aç şunu. (Bağırır)
Tprk : Sakin olsana Yalın.
Çnr : Yalın gel bi Otur yanlış anlaşılma var Yeşim onunla konuşur.
Yln : Ya Defne aç şunu ( bağırır)
Defne kapıyı açar.
Yln : Ben sana aç demiyor muyum ?
Dfn : Tamam açtım Yalın niye bağırıyorsun?
Yln : Bundan sonra dediklerimi yap.
Dfn : Emrin olur başım gözüm üstüne ( aklıma İmera'nın Emri Olur şarkısı geldi jsjsj )
Yşm : Sen gel otur şuraya Defne.
Defne ve Yeşim otururlar.
Dfn : Bu Abin varya son zamanlarda çok değişti. Sürekli bi bağırmalar falan.
Yşm : Yaa boşver Abim işte.
Çınar Yalını dışarı çıkartır.
Çnr : Kayınço Defne'den özür dile bence.
Yln : Bişe yapmadım ben ona.
Çnr : Bise yapmadım derken bile sinirlisin gel özür dile iş uzamasın.
Yln : Çok mu bağırdım ?
Çnr : Toprak Abim titredi.
Yalın gülümser ve yukarı çıkar. Defne Yalının görünce korkar ve Yeşimin arkasına saklanır.
Yşm : Abi kızın üstüne gitme !
Dfn : Yeşim
Yşm : Yaa kızı görmüyor musun abi kız nasıl korkuyor ?
