Defne ve Nehir çekip gider.
Yşm : Bak kız zaten 2. bebeğini düşürmüş affedin işte
Dnz - Yln - Çnr - Plt : Asla
Yalın Defnenin peşinden gider.
Yln : Defnee
Dfn : Ne var ?
Yln : Hani sen beni terk etmeyecektin ? Hani bizim aşkımız bitmeyecekti.
Dfn : Bunu bana o gün seni sevmiyorum git diyen adam mı söylüyor.
Yln : Sende iyi biliyorsun ki o zaman seninle ilgili hiçbirşey hatırlamıyordum.
Dfn : Yalın bitti bunu aklına sok bitti.
Defne gider. Yalın da eve girer.
Yln : Bitti.
Dnz : Gel Kuzen gel.
Defne kendisinin ağaç evine gider. Defnenin ağaç evi 👇👇
Nhr : Burası neresi?
Dfn : Burası benim küçük evim. Evden kaçıp buraya gelirdim hep ağlardım burada
Nhr : Şuraya astıkların ne ?
Dfn : Bu Çınar abimin bana ilk hediyesi tişört bu da babaannemin kendi yaptığı kazaği hâlâ oluyor bana bu Toprak abimle olan ilk fotoğrafım o zaman küçükmüşüm.
Nhr : Bu bisiklet ??
FlashBack
Dfn : Baba bu ne ?
Ali : Sana bisiklet aldım.
Dfn : Babam benim 😘
Son
Dfn : Bu da böyle işte
Nhr : Şu kutuda ne var ?
Defne kutuyu açar. İçindeki defteri alır.
Dfn : Bunların içinde özel şeylerim var.
Nhr : Burda mi kalcaz ?
Dfn : Evet eğer istemezsen kalmayız.
Nhr : Yoo Kalalım sorun yok.
Birkaç genç erkek o sırada o etrafta sigara falan içip ateşlerle oynuyordur. Ama bizim kızlar seslerini duymaz.
- Ya Şuraya ateş atsana
- Durun durun birkaç tane odun falan koyalım da iyice alev alsın.
- Bekleyin geliyorum.
Aralarından biri gider ve benzin getirir.
- Bununla ateşe verdik mi bu iş Tamam
Gençler orayı ateşe verip kaçarlar. Daha sonra çocuklar gelip ateş çıktığını görürler.