Leven (On Hold)

Miles

Ik stond weer voor het raam en keek naar binnen. Er lag overal rommel die voornamelijk bestond uit briefjes met notities van Julian, Vic en Mic die ikzelf had opgeschreven.

Ik schoof het raam open en klom naar binnen aangezien het slot van de deur verroest was en ik die niet meer open kreeg.

Ik pakte een paar blaadjes op. ‘Vergeet het vierkant niet.’‘Nooit meer doen.’‘Ongeval, geen Ongeluk.’‘Jij leeft.’ Van de meeste wist ik niet meer van wie de briefjes waren en waarover ze gingen. 

Ik ging expres in de kraakende stoel zitten om de stilte de doorbreken.

“Julian, waar ben je mee bezig?”

“...” Geen antwoord. Hij was echt weg. Voorgoed?

“Laat hem gaan Cherry. Je hebt mij nog.” Niet jij ook al, dacht ik.

“Sherly, het is Shirley.”

“Nee, dat is saai. Zal ik je ander dan maar weer Twisty noemen?”

O, God als je blieft niet. “Cherry is okay.”

“Ik weet wel waar jij naartoe wilt. Je wil het onderwerp veranderen, slimme Cherry. Je hebt het zelf gezegd en hij wilde jou ook loslaten, snap je dat niet of zo?”

Er welde tranen op. “Natuurlijk wel! Vic, jij weet niet hoe moeilijk dit is! Jij bent niet Shirley, dat ben ik!” Ik moest even op adem komen. Ik voelde de tranen over mijn wangen stromen en ze hielden niet op.

Vic hield haar mond en haar energie bron vervaagde. Ik was weer alleen en zo bleef ik de hele dag in de krakende stoel zitten.

Het was al een lange tijd donker buiten toen ik voorzichtig een stem hoorde. “Flint is weg, Bennie gaat door het lint.”

Dit gebeurde wel vaker en Mic wou altijd dat ik Flint ging zoeken.

Ik zuchtte diep en en stond op waarbij de stoel een krakend geluid maakte. Ik pakte een zaklamp en verdween het bos in.

Flint was niet een hond die weg liep, hij raakte gewoon verdwaald. Na een paar uurtjes gelopen te hebben door het bos hoorde ik hem piepen.

“Flint, kom is hier jongen.” Hij verscheen meteen in het licht van de zaklamp en kwispelde van blijdschap. Bennie wist waarschijnlijk nog niet eens dat Flint weg was, hij slaapt als een roos. Daarom nam ik Flint mee naar mijn huis.

Het duurde wat langer om het huis te vinden in het bos, maar uiteindelijk verscheen hij op een open plekje.

Voor de deur leek iemand te staan en toen ik dichterbij was herkende ik het persoon gelijk.

“Julian!” De tranen sprongen in mijn ogen.

Ik renden naar hem toen en knuffelde hem stevig, maar Julian knuffelde niet terug en het duurde even voordat ik door had dat ik zijn energie bron niet voelde. Snel liet ik hem los en keek in hem aan. Hij leek heel erg op Julian.

“Hi, ehm... My name is Miles, I’m Julian’s twin brother.”

Ik deed geschrokken een stap achteruit. Tweeling broer? Ik moest het even laten bezinken. Toen voelde ik Flint die tegen mijn been ging aan staan.

“Oh, yeah... Please come in.” Ik pakte de deurklink beed maar besefde dat die niet meer open ging.

“Oh, I’m sorry, but the door is stuck, we have to go through the window.”Ik voelde me een idioot. Ik was weer lekker klunzig  bezig voor zo’n belangerijk person.

Ik schoof het raam open en tilde als eerst Flint op om door het raam heen te zetten.

Toen we eenmaal binnen zaten met een kopje thee kon ik niet meer stil zitten. Miles was mijn huisje aan het inspecteren en het irriteerde mij heel erg op een of andere manier.

“Can you speak Dutch?”

Miles keek me aan en opnieuw werd ik geconfronteerd met vroeger.

“Only a few words, sorry.”

Ik kon het niet meer uithouden en viel met de deur in huis.

“Why are you here?”

Ik zag dat het voor hem een moeilijke vraag was. Hij staarde in zijn kopje thee terwijl hij antwoord gaf.

“I came to find you.”

Waarom, Waarom?! Het sloeg nergens op. Ik had niet eens iets gehoord van zijn bestaan. Kwam hij hier om mij te beschuldigen van Julian’s dood? En waarom kwam hij in godsnaam zo laat? Nog een miljoen andere vragen spookten door mijn hoofd.

“Why?”

Hij keek nog moeilijker.

“It might be hard to believe but Julian told me in a dream to find a girl called Shirley. I don’t even know who you are, but you must have been very important to him. I have been looking everywhere, because Julian was sure you were in Amsterdam. But yesterday he appeared in my dream again saying you moved here.”

“So, what do you want from me. It’s not like I can do anything for you.”

Het viel weer stil. Ik wist niet waar Julian in gods naam mee bezig was geweest. Wat had hij in zijn hoofd gehaald om zijn tweelingbroer op me af te sturen.

“He told me you are special onetime on the phone. You have a special ability. I didn’t believe it because it sounded a bit weird. He said that you could talk to certain people which were dead.”

Ik voelde het bloed uit mijn gezicht wegtrekken.

Waarom had hij dit uberhoubt aan iemand verteld. Ik had hem dit toevertrouwd, maar deze informatie was geheim. Ik werd helemaal gek, waarom Julian. Wat heb je gedaan!?

Schijnbaar was mijn gedrag opgevallen bij Miles.

“I am terribly sorry and I know it’s really selfish to ask of me but... Can you please make contact with him for me?”

Ik werd razend en ik voelde de tranen weer over mijn wangen lopen.

“He is gone! He left me! I can’t feel his energy anymore and he told me he was going to stay somewhere else!”

Miles keek getreurd, maar hij had mijn leven opnieuw over hoop gegooid. Hij had het recht niet om dit van mij te vragen.

“Where... Where was he gonna stay?”

“I don’t know, he told me in a dream. We were in the woods, but not in the Netherlands.”

Ik zag dat Miles gezicht opklaarde.

“You know where that is?”

“It’s in Canada. Julian loved to play in the woods near our parent’s house.”

“Please, bring me there. I need to ask him things.”

“I will take you there. You are important to him.”

__________________________________________

Ben ik weer ;p

Foto: Miles - Geen idee wie dit is :)

Dus.... wordt het al beter? Het wordt in ieder geval raarder :D

En ik hou van al die stomme rot emotiecons :)

Heb je vragen, feel free to ask or comment