Leven (On Hold)

Te veel emoties

Even later zaten we met ze’n tweeën op de bank met een kop thee. Er was een akeligge stilte die ik niet durfte te doorbreken, maar het moest.

“Ik heb iemand gezien, maar ik snap het niet helemaal. Er klopte iets niet... Heb je oude fotoboeken van je familie, misschien?”

“Ja, eigenlijk heel veel. Ze liggen in de studeerkamer, ze gaan echt heel ver terug. We hebben ook familie portretten van voor dat er fotografie bestond.” Miles stond al op. “Ik zal ze wel even halen, be right back.” Hij holde zowat de trap op en was ook binnen no time weer beneden met een aantal foto boeken.

Ik bekeek elke foto aandachtig en er viel me al redelijk snel iets op.

“Heb je ook pen en papier voor me?”

“Tuurlijk!” Miles was heel en dan ook heel erg enthousiast. Volgens mij dacht hij echt dat dit een soort van detectife onderzoek was. Ik moet toegeven, daar leek het ook wel erg op.

Zodra ik pen en papier had begon ik te ratelen.

“Dus, als ik het goed begrijp woont jou familie hier al jaren. Daar is niks vreemds aan alleen dat er altijd maar één zoon word geboren. Het is altijd maar één jongen. Maar het word nog apparter. Er staan een aantal namen bij de foto’s en het is zeer appart dat de vrouwen  voornamelijk Noord-Europese namen hebben, waaronder Nederlandse namen en Duitse namen. Margriet, Janneke, Anjer, Olga, Marie, Anne.” En toen zag ik haar, Heidi. Ze zag er nog erg jong uit op de foto uit 1912.

“Wat is er?”

“Ik zag haar, Heidi. Een Duitse vrouw, één van jou voorouders.” Ik keek naar hem op.

“Haar naam komt me bekend voor... O ja! Zij heeft heel veel dagboeken geschreven. Ze heeft alles over haar leven daarin opgeschreven. Mijn opa vertelde vaak verhalen over haar. Als ik het me goed herrinner is ze in 1954 overleden op 62 jarige leeftijd aan een longontsteking. Ze was een pittige dame met een hart van goud en er werd gezegd dat ze te nieuwschierig was voor haar eigen bestwil.”

Miles wist me nog veel meer te vertellen, bijna tot in detail. En ik wist dat Heidi de sleutel zou zijn tot alle geheimen en rare gebeurtenissen zou zijn. Maar of ze mij wou helpen was iets anders.

Die nacht heb ik lopen brainstormen, maar ik kwam niet op iets dat ergens in de richting van logisch kwam.

Miles en ik waren in slaap gevallen op de bank, die niet gemaakt was voor logés. Ik had hoofdpijn en verschikkelijk veel last van mijn nek, ookal kon dat ook zijn van het vele staren in foto boeken.

Miles kreunde zachtjes in zijn slaap en dat was mijn teken om me maar eens te gaan omkleden.

Ik was zo druk bezig geweest met project Heidi dat ik niet eens had opgemerkt hoe sexy Miles eruit zag in zijn grijze joggingbroek zonder shirt. Hij had net zo’n goddelijk lichaam als Julian en ik kon bijna niet geloven dat ik gewoon naast hem heb geslapen alsof het niks was.

Snel trippelde ik zo zacht mogelijk de trap op om boven maar eens was niet matchende kleding aan te doen, wat me steeds meer begon te storen.

Ik kamde mijn haar voor de immens grote spiegel en toen ik daarme klaar was herkende ik mijn oude zelf eindelijk weer een beetje, op de kleding na dan.

Beneden was er gestommel dat zich verplaatste naar de trap.

Snel vluchtte ik de badkamer in om als eerst de badkamer te claimen. Ik poetste mijn tanden en waste mijn gezicht, dat er daarna gelukkig nog fris kon uit zien.

Toen ik nog even voor de spiegel boven de wastafel naar mijn eigen gezicht stond te staren kwam Miles inene de badkamer binnen gewaltst.

Daar stonden we dan tegenover elkaar en ik kon het niet laten om mijn blik over zijn lichaam te laten glijden.

Hij had alleen een boxer aan en meteen voelde ik mijn wangen warm worden, tegerlijker tijd met een rare kriebel in mijn buik.

“Ik wist niet dat je...” en “Sorry, sorry!” Kwamen tegerlijker tijd uit onze monden, waarbij ik me zo snel mogelijk uit de voeten maakte.

Weer terug in mijn kamer was ik helemaal over de toeren. ‘Hadden ze alleen in Amerika meerdere badkamers of zo?’ en ‘Waarom alleen in zijn onderbroek, kon hij de kraan niet horen of zo?’ Waren allemaal dingen die door mijn hoofd spookten.

Ik zuchtte nog een keer voordat ik naar beneden ging, waarbij ik hoorde dat Miles aan het douchen was, wat mij weer stomme fantasieën gaf.

Beneden maakte ik eten klaar, wat toast met boter en ook nog wat cornflackes.

En toen voelde ik het en keek naast me. Vic was uitgebreid alles aan het bekijken.

“OMG, this is amazing! We zijn in freaking Canada, wel in the middle of nowhere, maar wel in Canada!”

“Ja ja, ik weet het. Het huis en de ‘tuin’ zijn echt prachtig. Net een paradijs.”

“Alles is perfect, je moet alleen wat doen aan je outfit en je make-up.”

Ik rolde met mijn ogen en ze keek me blij aan.

“Ik probeer je alleen maar te helpen.” Zei ze zo ontschuldig mogelijk.

“Het mag hier dan wel lijken op een paradijs, maar er gebeuren hier rare dingen.”

“En sexy dingen. OMG, als ik nog leefde had ik hem meteen geclaimed.”

Ik ging zitten met mijn laatste stuk toast, terwijl Vic me aan keek met een raar lachje op haar gezicht.

“Het huis is prachtig en er woont een god in, maar jij kunt je natuurlijk alleen maar fixeren op de rare dingen die hier gebeuren. What is wrong with you?”

“Nou sorry hoor, zo raar is het nou ook weer niet. Zijn tweelingbroer heeft ook zo door mijn huis heen gelopen.”

Ik hoorde gestommel op de overloop, Miles was kenlijk klaar met douchen.

“Dat is al weer een hele tijd geleden. Geef nou maar gewoon toe dat je hem ook leuk vind.”

“Nee, dat is niet waarvoor ik hier gekomen ben en dat is niet waar ik me mee bezig ga houden. Kun je je enig zins voorstellen hoe het is om iemand rond te zien lopen die ongelovelijk veel lijkt op de persoon die je zo’n beetje vermoord hebt?!” Schreeuwde ik.

Vic werd stil en keek langs me heen naar iets achter me. Ik kreeg een slecht gevoel in mijn buik en draaide me zo langzaam mogelijk om.

Miles stond volkomen verslagen onderaan de trap. Zijn expressie was hart verscheurend en ik kon wel janken.

“Dat was niet zo bedoeld, ik zweer het. Ik was gewoon... pissig.”

“Het spijt mij.”

Voordat ik het wist omhelste Miles me stevig en hield me vast toen al mijn kracht uit me wegstroomde en de tranen over mijn wangen liepen. Ik sloeg mijn armen om hem heen en hij aaide zachtjes mijn rug.

__________________________________________

Hehe, veel hotness

OMG, wat moest ik hiervoor veel dingen opzoeken; Duitse meisjes namen, dingen over fotografie en nog wat kleine dingetjes.

Nouw ja, het was wel super leuk om dit hoofdstuk te schrijven/typen ;D