Leven (On Hold)

Het Verschil

Langzaam opende ik mijn ogen. Het was eerst wazig, maar al snel zag ik twee paar ogen op mij neer kijken. Voordat ik ookmaar iets kon doen begon Bennie al.

“Het spijt me zo!! Je hebt een hele hele hele bijzondere gave en ik wed dat je Miles ook gaat helpen. Ik zal je werk overnemen totdat je een besluit hebt genomen om niet meer terug de komen! Dus maak je geen zorgen, want nu ik Mic en Flint heb heb ik dat zeker van je te goed.”

Ik glimlachte zachtjes en Miles hielp me om overeind te komen.

“Ik ga het meteen aan meneer en mevrouw Lederdem vertellen. Maak je geen zorgen en rust vooral goed uit!”

Voordat ik iets kon zeggen sprong hij op zijn crossmotor en reed er vandoor, terwijl Flint hem probeerde bij te houden. Ik ademde een paar keer zorgvuldig in en uit.

“That was quite scary. Not only weren’t you you, but I saw you floating like some sort of ghost.”

Ik keek hem recht aan. Had hij mij gezien als energie bron. Dat zou betekenen dat hij misschien net zoals ik Julian kon zien.

“This was also new to me, but you did see me and that is very strange. Usually people don’t see that Energy source. Another thing is that I can see a few people that way, the way you saw me. That is how I saw Julian, but probably a bit more detailed and human. Last thing, I hate it when people say ghost while it is an Energy source, ghosts are different. Ghosts are the scary creatures from movies and Energy sources are the creatures where from you can feel a certain warm and good energy.”

Miles keek me bewonderend aan. Hij was gefascineerd door de kennis en waarschijnlijk het feit dat hij mij in zo’n soort vorm had gezien.

“I would tell you everything if I wasn’t so tired, sorry. Can you help me inside?”

“Yes of course.” Miles sprong op en hielp me door het raam heen naar de bank.

Ik had geen problemen om voor een paar uurtjes op de bank te slapen. Ik was gewoon heel er uitgeput. Ik viel daarom ook in no time in slaap.

Langzaam opende ik mijn ogen en staarde naar het plafon. Ik hoorde getik van een toetsenbord. Het kwam van de labtop waarmee Miles in de kraakstoel zat.

Ik staarde hem aan terwijl hij rustig bezig was en mij niet op merkte.

Hij leek echt verdomt veel op Julian. Zijn gezicht was het zelfde op een litteken na die Julian had. Hij had dezelfde kleur haar en ongeveer even lang, alleen deed Julian gel in zijn haar om het wat stijler te maken.

Qua kleding was Miles wat netter, maar zijn smaak voor kleding was net zo goed als dat van Julian. Het was gewoon beangstigend om iemand te zien die zo veel op Julian leek.

Hij had me nooit verteld dat hij een tweelingbroer had, nu ik er zo over na dacht hadden we het alle twee nooit echt over onze familie gehad. Niet dat er veel over mijn familie te bespreken viel.

Mijn ouders woonde happy in Spanje en ik had ze in geen jaren meer gezien. Ik vraag me af en toe af of ze eigenlijk wel een kind wouden, ze laten niet eens iets van zich horen en dat ligt niet aan mij.

Maar goed ik wist nu dat Julian een tweelingbroer had en dat zijn ouders dood waren.

Verder weet ik dat hij vroeger heel veel huisdieren heeft gehad : Schildpadden, honden, katten, slangen, vogels, maar ook herten en een schorpioen. Verder heb je nog die dieren die ik ben vergeten te noemen en dat zijn er heel wat. Maar dat ik zo’n beetje alles.

We hadden het nooit over dat soort dingen.

We gingen vaak leuke dingen doen in Amsterdam. We zijn naar elke rondvaartour geweest en we zijn wel een stuk of dertien keer naar Nemo geweest, gewoon voor de lol.