HOSÇA KAL.
Huznum ;aslinda yuregimdeki resminin bir yansimasi o resim bir yapboz, sende kayip olan son parcasi.
Bölük bölük yalnizlik cokuyorken uzerime satir satir uzaklasmisim senden bir haber.
Satir aralarinda kaybolurken birden rastladim sana.Gözlerine, hâya içinde kalışına,biraz gülüşüne,belkide biraz sana.
Hiç dokunmadim ellerine koklayamadim hic seni ruzgar getirdi biraz burnuma hasret kaldim.
Bir hoşçakal deme firsati vermedim sana biliyorum ama hoş kalamamki yâdınla boğuldugum o gecelerde.Senden sonra derin bir Eyvallah çektim.
Demekki hayat denen bu zorlu sinavda karsima çikan kazik soru senmişsin.Yanliş olmaktansa boş kalmasi en iyisi dedim yine bir eyvallah çektim
.Senin mutlulugunu tadiyorum yudum yudum sen mutlu oldukca bir tebessum konduruyorum fotografina.
Kokunu tasiyan ruzgari bile kiskanirdim ben oysa ki,icime çekerdim hic bir kabarcigini israf etmeksizin.
Kacinci hosca kalamadigim gece bilmiyorum,ben saymadim. Sen de sayma, sayili gun cabuk gecermis derler.
Gecseydi Ask olmazdi.
Olsaydin olmazdi.
