Gece durgun gece sessiz gece öksüz karanlik deniz ben karanlik dunya karanlik durgun deniz dinliyor dokuyorum huznumu denizlere bir tutam tuzlu su bir tutam eriyiş ile bir tutam yok olus Tutam tutam dokule dokule bitmisim haberim yok bir sigara daha bitti dumaninda hayaller kurdugum gozlerimi kapadim ilk aklima gelen sen derin bir nefes cekiyorum icime birakmadikca gitmiyor gozlerin gozlerimin onunden belki nefessizlikten ölecegim ama gozlerinle gomulecegim Hic baslamayan bir hikayeyin sonuydu bu olmayacak hayallerin duasi belkide bir parca sevgi ugruna hep eslik ettin hayallerime hayaller hayal kalmamali oysa bahane bir hayatta şahane yasamak istedik Bilmem cok mu seydi bu yalan ask oyununda biraz kazanmak istemek bir kere olsun kazanmak istemek karsinda olmak isterdim simdi karsinda cocuklar gibi gozyasi dokmek gozlerimi dokmek yollarina doktugum gibi Bir gulusun ugruna koyuldum yollara oysa sadece bir tebessum cok muydu sence bir tebessum fazla miydi soz verdim kendime bugunde aglamayacagim olmayisinin her ertesinde aglamadigim gibi guclu olmaya calistigim gibi biliyorum sen benim olmayanimsin sen benim olmayacaksin bile bile israr ediyorum iste bakma sen bana yine bos konusuyorum bakma ben arafta kalmis biriyim sadece ölümle yasam arasinda tukendim cunku tukendim tukenmislikler icinde her gecen gun bir daha tukeniyorum sen bakma bana ben yazarim iste oyle yazar dururum bi bunu becerebildigimi sanarim baska elimden bisey gelmez seni yazarim yazmaya calisirim seni bir kelimeye sigdiramadim murekkebim kurur kalemim kirilir oldu sen gelmez oldun..
Oysa suretin yuregimde paslanmisti artik..
