《Her & Him》

《Αυτή》

" medicine, law, business, engineering, these are noble pursuits and necessary to obtain life. but poetry, beauty, romance, love, these are what we stay alive for. "

-dead poets society

***

Περπατούσε στους κρύους δρόμους του Λονδίνου, τυλιγμένη στο ζεστό παλτό της με προορισμό τον προσωπικό της παράδεισο.

Την βιβλιοθήκη.

Για εκείνη ήταν κάτι περισσότερο από ένα δημόσιο κτήριο. Ήταν το σπίτι της, η μητρική αγκαλιά μετά την πρώτη μέρα στο σχολείο, η οικογενειακή θαλπωρή, το απαλό άγγιγμα στα μαλλιά. Η βιβλιοθήκη για εκείνη ήταν ένας χώρος που μπορούσε να είναι ελεύθερη, που μπορούσε το μυαλό της να είναι επιτέλους ελεύθερο, μακρυά από τους κανόνες και τις υποχρεώσεις που κυριαρχούσαν στο δικό της σπίτι.

Η βιβλιοθήκη ήταν κάτι σαν σπίτι για εκείνη.

Είχε σπίτι απλά δεν ένιωσε ποτέ ότι ανήκε πραγματικά εκεί. Η ακριβή και κομψή βίλα των γονιών της ήταν για εκείνη απλά ένα οίκημα.

Σπίτι είναι αυτό που καταλήγεις στο τέλος της ημέρας.

Σπίτι είναι αυτό που έχεις κάποιον να σε περιμένει.

Σπίτι είναι αυτό που ανήκει η καρδιά σου.

Μα η καρδιά της, δεν ήξερε ποτέ που βρισκόταν. Ήταν πάντα λίγο σκόρπια. Απομεινάρια μιας σπασμένης παιδικής ηλικίας, δεξιά και αριστερά.

Το μόνο ολόκληρο που της είχε απομείνει αποκλειστικά δικό της, ήταν η ψυχή της.

Και η ψυχή της ανήκε στην βιβλιοθήκη. Ή μάλλον, στα βιβλία που έκρυβε μέσα της.

Κάθε απόγευμα, μετά το ακριβό κολέγιο που την ανάγκαζαν οι γονείς της να παρακολουθεί, κατάφερνε πάντα να εξαφανίζεται στην δημόσια τοπική βιβλιοθήκη και να περνά τις ώρες της εκεί, διαβάζοντας βιβλία, χαμένη στον υπέροχο κόσμο που δημιούργησε κάποιος συγγραφέας από φαντασία, μελάνη και χαρτί.

Για εκείνη, ευτυχία ήταν μια φθαρμένη σελίδα χαρτιού κάτω από τα ακροδάκτυλά της.

Μύριζε την μυρωδιά των βιβλίων, εκείνη την ανάμεικτη οσμή παλιού χαρτιού και γνώσης, και ένιωθε σαν να γευόταν το πιο νόστιμο φαγητό του κόσμου. Άγγιζε τα παλιά και φθαρμένα εξώφυλλα και ένιωθε πως ακουμπούσε το καλύτερο μετάξι στη γη. Διάβαζε για χαρακτήρες και καταστάσεις που ποτέ δεν θα ζούσε.

Και ήταν εντάξει με αυτό.

Δεν την πείραζε που ήταν μόνο σαν μια ακίνητη φιγούρα στην ίδια της τη ζωή.