ဟော အိပ်ပျော်သြားလေပီ. ..
Kiraဝမ်းသာအားရ ပွေ့ချီဖို့ပြင်စဉ်မွာပဲ
တံခါးဖွင့်သံနဲ့အတူ Yi Fanဝင်လာသည်...
မျက်မှောင်ခပ်တွန့်တွန့်နဲ့ စူးစူးရဲရဲစိုက်ကြည့်နေတော့....
"ဟို"
"လွှတ်လိုက်!!!!
အဲ့ဒါက ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ"
Chanyeolကို ပွေ့ချီဖို့ ပြင်ထားသော
ဒူးအောက်ကလက်ကို လွှတ်ချရင်း Yi Fan
ကျေနပ်စေမယ့်အဖြေမျိုးပေးဖို့ စဉ်းစားပေမယ့်....
"သခင်လေး ပြန်မလာသေးလို့စောင့်ချင်တယ်တဲ့
အပြစ်ပေးမယ်ဆိုလဲ ရပါတယ်တဲ့ ဘယ်လိုမွပြောလို့မရတာနဲ့..."
"ကျွတ်"
စိတ်ပျက်လက်ပျက် စုတ်သတ်တာကြောင့်....
"ဟို လက်ကဒါဏ်ရာက မပျောက်သေးဘူး
ကိုက်နေတယ်တ့ဲ"
နှိပ်စက်မယ်ဆိုလဲ ပေါ့လျော့စေရန်ပြောလ်ိုက်မိခြင်းရယ်ပါ...
Yi Fanက ဘာမွမပြောပဲ ခြေလှမ်းကျဲတွေနဲ့ Chanyeolဆီလျှောက်သွားသည်...
ပီးနောက် သူကိုယ်တိုင်ပွေ့ယူလိုက်ပီးမွ....
"ကျွတ် ဘာလို့ ဒီလောက်ပေါ့နေရတာလဲ
အစားအသောက်ကော ပုံမှန်စားရဲ့လား မသိဘူး"
ထိုရေရွတ်သံကြောင့် Kiraမျက်လုံးပြူးကျန်ခဲ့တာကို
Yi Fanက မသိ.....
တံခါးကို ပခုံးနဲ့တွန်းဖွင့်ရင်း Chanyeol ကို ခုတင်ပေါ် အသာအယာတင်ပေးလိုက်သည်....
လက်နှဖက်ဆီ အကြည့်ရောက်တော့ ရင်ထဲမွာ
ကျဉ်ခနဲဖြစ်သွားသည်......
စိတ်ရှုပ်စြာ ခေါင်းတွေကို ခါထုတ်မိပီး.......
ထိုအခန်းထဲမှ ထွက်လာရသည်.......
သူ ထိုညက မိုးလင်းခါနီးမွ အိပ်ဖြစ်သည်.....
Screen ကနေ တဆင့် Chanyeol ရဲ့ အိပ်ပျော်နေသည့် မျက်နှာကို ငေးကြည့်နေမိတာ
ညလုံးပေါက်.......
*********|||$|***************
"ကျွတ် ဖုန်းနံပါတ်ကြီးက မွားနေတာလားမသိဘူး"
စိတ်ပျက်လက်ပျက် ရေရွတ်မိရင်း နုှတ်ခမ်းကလဲ ရှေ့ကို ဆူထုတ်မိနေပီ...
