MUCİZEM

6. BÖLÜM

     Hareket etmiyordum edemiyordum benim için üzülüyormuydu?beni düşünüyor muydu?belki benden hoşlanıyordu.İkimizde sadece gözlerimizin içinden kendimize bakıyorduk şu anda onun ne düşündüğünü bilmek için neleri mi vermezdim.Gerçekten beni seviyor muydu?yoksa sadece dedikleri bir oyun muydu?Dakikaların nasıl geçtiğini anlamadım son kez dudaklarıma bakıp geri çekildi.Ceketini düzeltip arabaya çalıştırıp gaza bastı.

Bir cevap bekledim yüzüne dakikalarca baktım ama o bana dönüp bir kere bile bakmamıştı.Dedikleri sadece ağzından çıkan onun için önemsiz benim için değerli bir elmas gibi olan kelimeler neden kendime bunu yapıyordum.Kendimi ona adıyordum ve o nederse desin yapıyordum hiç itiraz etmiyordum.Beni zayıf görmesini istemiyordum.Güçlü olabilirdim kaybedicek hiç bir şeyim yoktu hiç bir şeyden korkmaycıktım kimseye bağlanmıycaktım her gece ağlamıycaktım.

Ona yüzümü çevirip sert bir şekilde baktım otoriter sesimle;

"Arabayı durdur"biraz bekledim ne arabayı yavaşlatıyordu ne de bana bakıyordu.

"Sana arabayı durdur inicem dedim duymuyormusun senin dediklerini yapmak istemiyorum beni kullanınıp bir kenara atamazsın"bu sefer bir anlığına bana bakıp

"Seni indirceğimi mi düşünüyorsun benimle gelmek zorundasın"ne yapmaya çalışıyordu beni nereye götürüyordu.Onunla gitmek istemiyordum gitmiycektim de.Arabanın kapısını açıp ayaklarımı arbadan çıkardım asfalta değdirmiyordum ama çok az bir mesafe vardı.

"Napıyorsun gerizekalı çabuk kapıyı kapat"güzel sözler söyliyceğine gine kırıcı laflar söylüyordu.Diğer ayağımıda arbadan dışarı çıkartıp sarkıyordum koltukta biraz daha kaydım gözlerimi kapattım yapıcaktım korkmıycaktım düşünmiycektim.Ayaklarımı biraz daha aşşağı indirdim arkama bakmıycaktım son saniyelerimi saymaya başladım 3,2,1 kendimi bıraktığım gibi arkadan yabancı olmayan kollar beni sarıp içeri çekti ani fren yaptığımız için öne doğru eğildik.

"Mal mısın sen ölebilirdik hiç mi düşünmedin"halan daha şokun etkisindeydim doğru söylüyordu ölebilirdim.Böyle bir şey yüzünden gereksiz yere yapmıştım.Koltuğuma geçip eski halimize döndük.

"Be..Ben seninle gelmek istemiyorum zorla götüremezsin"gözlerimin içine bakıp

" inan bende senle oraya gitmek istemiyorum annem seni evimizdeki davete çağrıyo yeni şirket ortaklığımızı kutlamak için evde bir kutlama var annem senin gelmeni istedi"annesi beni niye çağırıyordu ki sadace bir kere telefonla konuşmuştuk.

"Tamam ama sonra beni işime bırakcan bir de erken gelicez"

"Tamam sen gel gerisi kolay"dedikten sonra arabayı çalıştırıp gaza bastı.Yollar çok güzeldi kendimi eski 5 yaşındaki Güneş gibi hissediyorum.15 Dakika sonra hariha bir malikanenin otoparkına arabayı park etti.Arabadan inip ağzım açık bakakaldım bahçede insanlar masalar kurulmuş misafirler havuz kenarında karşılanıyordu.Beklediğimden daha kalabalıktı.

"Ağzını kapat ve uyum sağla"

"Bana emir vermeyi ne zaman kesiceksin"

"Hiçbir zaman"deyip davetlilerinin yanına yürümeye başladı ne sanıyordu bu gerizekalı kendini ama bu eve girmeden burdan gitmiycektim bende yanından gittim.Uraz bir kadının yanına gidip sarılıp öpünce annesi olduğunu anladım 50'li yaşlarında bir kadındı saçları kumraldı ve yeşil gözleri vardı çok içten gülümsüyordu ve çok iyi birine benziyordu hiç Urazla alaksı yoktu.Kadın bana bakıp"Güneşin bu kadar güzel olduğundan bahsetmemiştin Uraz"dedi Urazın annesi.

"Teşekkür ederim"diyip kadının ellerinden öpüp sarıldım öyle içten sarıldı ki annem aklıma geldi o an o öldükten sonra kimse bana böyle içten anne gibi sarılmamıştı.Gözlerimin dolduğunu hissedebiliyordum.Kadın yüzüme baktığında hemen yüzü düştü elini gözüme getirip gözyaşlarımı sildi"Neden ağlıyorsun kötü bir şey mi söyledim"o kadar belli oluyormuydu ya.