GECE'NİN ÇOCUKLARI

8.BÖLÜM

*Multide Ezra var.

Selimin sözleri hala kulaklarımda çınlasada, onu görünce dünya durdu ve akış yönünü değişturdi adeta. Kim olduğunu bilmiyorum ama dışarıdan bizi izliyordu. Onu biraz süzdükten sonra gözlerine baktım ve olan o an oldu. Bian da görüşüm bulanıklaştı ve başka bir ortama büründü.

Artık olayı dışarıdan izliyordum. Sanki hatıralarım gözümde tekrar ediyor gibi. Ama ben buraya hiç geldiğimi hatırlamıyorum ki. O çocuk -dışarıda gördüğüm- ve Selim konuşuyorlardı.

Selim" O benim" dedi. Tıslarcasına.

"Hadi ordan sen yoktun ama ben hep vardım." Dedi öbürü. Kimden bahsediyorlardı bilmiyorum ama çocuk çok rahattı ama aynısı Selim için söylenemez.

Yanlarına gidip ' Sen kimsin?' Dedim çocuğa ama beni takmadı. Ya da duymadı. Çocuk dediğime bakmayaın Selimle aynı yaşadır ama bu daha serseri gibi.

Selim "Ezra ayağını denk al -..." diyordu ki.

Ezra denilen kişi sinirle " Yoksa nolur gece'nin çocuğu " dedi. Selim, gece'nin çocuğu ne alaka ya hem bu ne anlama geliyor ki.

"Yoksa olacaklara katlanırsı koruyucu" dedi Selim peki bu ne demek 'ayy kafayı yicem' dedi bu sefer iç sesim bende ona katılıp 'bende...bende' dedim. Tabiki beni duyan ya da takan yok. Sonra ben geldim. Ben mi geldim. Oha benden iki tane var.

"Siz yine benim için mi kavga ediyorsunuz? " dedim ben yani öbür ben ayy kesin kafayı yicem bu ne ya. İkisinden de ses çıkmadı. "Ne zaman kardeşim ve sevgilim anlaşmaya başlıyacak acaba?" Dedi öbür ben.

İkiside aynı anda "Hiçbir zaman" diye kükredi. Evet yanlış yok kükrediler.

"Napim Ecrin kardeşinle anlaşamıyoruz " dedi Selim. O çocuk benim kardeşim mi şimdi? Yok artık. Ama o kardeşimse Selim de sevgilim oluyor. Bu çok güzel bir rüya. Ne diyorum ben ya.

"Niye anlaşamıyorsunuz ki ne sorununuz var?" Dedi Ecrin yani ben , yani öbür ben.

"Ecrin benim bir tane kardeşim var. Veremem." Dedi Ezra.

"Benim de bir tane Eylül'üm var. Ama seninle birlikte." Dedi Selim.

"Tabi bende olcak lan Eylülümü vermem." Dedi tıslayarak ama acayip kızmıştı. Tam birbirlerine girecekleri sırada bir elimi Selime diğerini Ezra ya uzattım -yani uzattı ayy çok karışık- ve görünmez bir duvarla ittim. Hiç yoksa birbirlerinden 10 metre uzaklaştılar.

"Ecrin şunu yapıp durma" dedi Ezra.

"Ya ben bunu yapmasam fani güçleriyle sizi nasıl sakinleştirim." Sonra Eylül geldi.

"Hadi dövüş alanına kadar yarış" deyip Ezranın omzuna tırmandı. Selimde Ecrini tek omzuna oturtu ve koşmaya başladılar. Çok hızlı gittiler. 1 saniye sonrasında yerlerinde yoktular. Bian da herşey yerine döndü. Karşımda Selim oturuyordu. Ve restorandaydık. Tek değişen şey aşırı başım ağrıyodu. Ezra da yerindeydi. Selim bana anlamayan gözlerle bakıyordu.

"İyi misin?"

"Şey... Biz daha önceden tanışıyor muyuz?"

"..."

"Selim bir şey söyle buraya benim sorularım için geldik cevap ver"

Masadaki gözlerini benimkilerle buluşturdu. Sonra "Evet" dedi. Ben ise uçarak masadan kalktım ve dışarıya fırladım. Koşa koşa Ezra'ya gidiyordum. O gitmeden ben gitmeliydim. Dışarı çıktığımda Ezra beni izliyordu. O sırada ayağım mazgala takıldı tam düşerken Ezra tuttu.

"Kaç yaşındasın hala yürüyemiyorsun." Dedi. Lafa bak ya ben kardeşimi bulmuşum söylediği ilk söz efsanevi.

"Daha 17 yaşındayım üstelik yeni girdim 16 sayılır. Duyanda 30 sanar." Dedim sinirle.

O ise göz devirip " Hıı tabi" dedi.

"Sen... Ezra mısın?" Dediğim anda yüzünde güller açtı. Ellerimi iki yanımda açtı tam sarılıcaktı ki gözlerini benden çekip restoranın kapısında duran Selime baktı. Sonra bana dönüp.

"Evet ben Ezra senin... ikizinim." Dedi buruk bir gülümsemeyle bende gülümseyip boynuna atladım. O da bana sıkıca sarıldı. Şimdi o gördüğüm şey gerçek miydi? İyide biz onu ne zaman yaşadık ki?!

"O sana gösterdiğim hatıra benim hafızamdandı. Onu sana ben gösterdim gerçek bir anı. Ve yanlış hatırlamıyorsam 32 yıl önceydi ki ben asla yanlış hatırlamam." Dedi

"Ben dışımdan mı konuşdum?"

"Bu cümlenin içinden buna mı takıldın?" Bi kahkaha patlattı.

"Haklısın... bi dakika 32 sene önce biz yoktuk o nasıl oldu?" Dedim.

"Ben sadece gece'nin çocuğunun lafa girmesine yardım ettim. Cevapları ondan alıcaksın. Görüşürüz güzelim. Ben tekrar gelicem." Dedi.

"Ama seni yeni buldum. Gitme." Dedim korkarak çünkü korkuyordum. Yıllar sonra bulduğum ikizimi kaybetmekten korkuyordum. Ona sorucak çok şeyim vardı daha.

"Korkma güzelim ben hep yanındayım. Kendini yanlız hissettiğinde hemen yanına grlicem seni hep uzaktan izlicem." Deyip anlımdan öptü. Sonra siyah motora atlayıp gitti. Bende kapıda duran Selimin yanına gidip önünde durdum.

"Şey Ezra'yı tanıyor musun?"

"Evet" yine tıslıyor bunlar njye anlaşamıyor ki.

"Anlaşamıyoruz çünkü ikimiz de sana bir şey olsa canımızı ortaya koyarız ve bir kişi için iki can verilmez kavga sebebimiz bu. İkimizde seni kendimizden çok seviyoruz." Dedi

"Peki o Ezra'nın gösterdikleri..."

"Hepsi doğru."

"Yani biz..."

"Evet sen benim sevgilimsin."

*Biraz geç oldu ama... kafam biraz yoğundu o yüzden yazamadım. Umarım beğenirsiniz. Oy ve yorumlarınız benim için çok değerli şimdiden teşekkürler...