GECE'NİN ÇOCUKLARI

11.BÖLÜM

Bu bölümü Fatmanur YAVUZ için yazıldı. Çünkü o benden hiç ümidini kesmedi ve kesmiyor. Hatta ben kendimden ümidi kestiğimde bile...💜🖤

                       +×+×+×+×+×+×+×+×

Bugün günlerden herhangi bir gün. Her şeyin kusursuz olduğu sıradan bir gün. Bizim için normal kusursuzluk Eylül geleceği görürken olası sorunlar önceden halledeliyor. O yüzden kusursuz . Ama benim içimde bir sıkıntı var hissediyorum geliyorum demeden gelecek olan belayı. Biliryorum saçma ama nedense bu kara belanın yakınımdan geleceğini düşünüyorum. Ve hiç korkmadığım kadar gelecekten korkuyorum. Zaten en mantıklısı bu sadece gelecekten korkulmalı bence. Gelecek belirsiz ve soğuk.

"Canım? İyi misin?" Sadece baktım sevdiğim adama neden cevabını bildiği soruları sorardı ki?!

"Bilmiyorum" dedim sonunda. Selimi çok sevdiğimi derinlerinde hissediyorum ama yinede aramız soğuk. Yılların soğukluğu esiyor adeta." Çalışalım mı biraz ? Çok hamlamışım."

"Tamam. Şimdi beni düşman gör tekrar dövüşelim." Dedi Selim

"Senle çalışmak çok zor"

"O yuzden bunu yapıyoruz ya Barutların arasın da beden geçirici var. Bizim içimize girip sana saldırabilir. Herşeye hazırlıklı olmak gerek."

"Ne kadar daha devam edecek bu böyle sürekli çalışıyorum bir işe yaradığı da yok gerçi kullanamıyorum olmuyor " bu dediklerime selim güldü gülüşü içimi ısıtsada sinirde etti. Niye gülüyor ki ben çok ciddiyim.

"Bu sözleri senden duymayalı çok olmuş ama biliyorum ki sen kızdığında yanında olmak çok sakıncalı ya da sevdiklerine bir şey olma korkusu yaşadığında. O yüzden kendini sakın küçümseme sen çok güçlüsün. "

"Hepiniz aynısını söylüyorsunuz ama değişen bir şey yok daha ben hic göremedim."

"Öyle diyosan öyledir ama yakında fark edersin. Hadi artık eve gidelim çok sıktı okul. Sana bir sır verim mi ? 108 yıldır okulu kırıyorum." Dedi sonlara doğru fısıldayarak. Ben güldüm o gülüşümü izledi. Sonra herkesin çoktan gittiğini fark ettim okulun arka bahçesindeydik be biraz güçlerim üzerinde çalışmıştık tabi benim koruma kalkanım açıktı uzakatn biri gelse bizi oturup konuşan iki genç olarak görecekti. Selimin uzattığı eli tutup kalktım o önde ben arka da ilerlemeye başladık elimi hiç bırakmadı. Kalkanımı indirdim. "Eylül nereye gitti?"

"Kocaman kız ya sana ne ondan? Bırak naparsa yapsın." Dedim sert bir şekilde çünkü biliyorum ki bizim minik kuş Ezrayla gitti.

"Ecrin tam dediğini  kabulleniyordum ki iç sesini duydum. Onunla gittiğini gördün mü?"

"Sende varya hep benim iç sesisimi dinle şu acizliğimden faydalan yani anlamıyorum sen böyle değildin niye sürekli açığımı aramaya başladın ...-"

"Ecrin bi az konuş hiç bir şey anlamadım."

"Az kelimeyle anlayacağını bilsem , kısa sa konuşurum."

"Oooo Ecrin vurdu gol oldu" dedi ne zaman geldiğini bilmediğim Emre .

"Ya az önce ben haklı değil miydim? Ne zama-"

"Hayır hayır az önce de ben haklıydım şimdi de ben haklıyım" dedim. Kız olmak harika ya hem hep haklısın hem de trip atıyorsun mükkemmel yani Eylülü de unuturdum.

                       +×+×+×+×+×+×+×+×

Okuldan çıkıp bizimkileri de yanımdan kovdum. Eve yürümek istiyordum. Normalin dışında bir his var içimde tarifsiz. Düşünmeye çok ihtiyacım var sadece düşünmeye.