ang mayabang na chinito

0.9 ; I thought he's gone.

it's monday morning, the rain has finally stopped. sana talaga nawala na siya. sana di na siya mag-exist. di ko na siya makita ulet. inihinto ni mommy yung kotse sa gilid ng campus at di na ko nagpaalam. I know she won't talk to me still.

I entered the campus and nagkalat parin lahat ng students. sanay na 'kong every monday, nagkalat ang mga estudyante dito. binaling ko ang atensyon ko sa gilid ko't parang nakita ko siya. I stopped walking para malaman 'ko kung siya nga yon.

yes it's him pero ang daming dumaan sakaniya. sa isang iglap, nawala nalang siya bigla. na parang bula. anong nanyare? bubbles lang?

"cath," narinig kong may tumawag sakin—si brace—hala, baka mamaya mabugbog nanaman 'to ni joaquin. ay wala na nga pala siyang pake sakin. di niya na nga pala ko papakealaman ulet. nangako siya.

"oh, brace. bakit?"

"may sinabi ba sayo si joaquin?" sabi niya't ramdam ko ang lungkot sa tono ng pananalita niya. "sabi kasi nila, nag-homeschool na siya."

"ha? ah eh, w-wala. wala siyang sinabi."

"ganon ba?" mahinang sabi niya't napabuntong ng paghinga. "siguro may nagsabi nanaman sakaniya or may nagawa nanaman yong masama." oo. sobrang sama nung ginawa niya. sinira niya 'ko. he made a mess.

"mauna na 'ko." mahinang sabi ko rin at dali-daling pumunta sa classroom namin. teka, bakit parang kasalanan ko pa 'to? feeling ko, ako masisisi pag nalaman nila na ako yung dahilan bakit siya bumalik sa pag-hs.

please, catherine. kahit ngayon lang. kalimutan mo siya.

pero pwede rin namang, kalimutan mo na talaga siya.

"cath, nail cather!" sigaw ni amethyst nang makapasok na 'ko ng classroom. isa lang tumata—heh, tumigil ka, catherine. "birthday ni spencer."

my mouth slightly parted. "oh god. what's the plan?" I panicked.

"HAHAHAHAHAHAHA joke lang, be. diba march birthday 'non? sus, ikaw talaga. nakakalimot ka na ha? buset ka." hay nako. oo nga pala. I did a facepalm at inilapag yung bag ko sa desk 'ko.

❁

I opened my locker at agad kong napansin yung letter na nakadikit sa pintuan ng locker ko. it says, meet me at the gym. after math class. please. I ripped the paper at tinapon sa basurahan na nasa gilid ng locker 'ko.

ayokong maging talkshit, kaya kakausapin ko 'to.

dumeretso na agad ako sa gym, sumatutal, vacant time lang naman mamaya. sweaty palms, heart punding, weakening knees. sabi nila, pag kinakabahan ka, ,ay magandang mangyayare. pero parang hindi naman ata.

"cath?" tumalikod ako't nakita ko siya. nakatayo at may dala-dalang tatlong white roses. kingina, ano trip neto? "im sorry." he said. "I know this is too weird for you. saakin din naman. kaso eto nalang kasi alam kong gawin para mapatawad mo ko."

"so, ganun na nga?"

"huh?" pagtataka niya.

"umaasa ka parin na papatawarin kita?" kalmadong sabi ko. "atsaka, tingin mo? madadala mo ko diyan sa pogi points at pacute-cute mo diyan?"

"hindi ako nagpapa-cute sayo, catherine." he said. "pero, if you think na nagpapa-cute na ako sa lagay na 'to? ay nako, hindi pa to yung talagang pagpapa—"

"shut up!" sigaw ko.

pasalamat siya walang tao dito sa gym. kundi, issue nanaman 'to samin.

"ano ba kasing dapat kong gawin para kalimutan mo na yung dalawang araw lang naman na pag-utos ko sayo?" halatang inis na siya. kaya, inirapan ko siya't nagtangkang mag-walkout. nakakaloka. "hoy, wag kang bastos!"

hinarap ko ulit siya at nagpamewang pa. oha?

"ang bastos, nakahubad. ang special, nakatuwad."

"oh tapos?" sabi niya at ginaya din ang posisyon 'ko. aba.

"gusto mo talaga 'kong mag-forgive and forget?"

"oo."

silence came and all I can hear are the birds chirping outside. gusto niya talagang mapatawag ko siya. desidido na siya e, and mukhang gagawin niya nanaman yan kasi wala siyang kaibigan. since, oo nga. he has no friends.

"fine," I said. "you'll be my slave. two months." atsaka umalis ng gym.

hindi siya ang bida sa storya na 'to. ako kase bida dito. ako lang. hindi lang siya ang mayabang, ako rin kaya. atsaka hindi lang sakaniya naka-focus ang lahat.

sakin rin.

❁

akala ko ba, hindi na siya magpaparamdam? baka naman, dopple ganger lang 'yon? baka naman, joaquin version 2.0 na 'yon? tsaka, akala ko ba di na siya magtatangkang magparamdam ulet sakin? aish. bakit ako nago-overthink?

napabalikwas nalang ako sa higaan ko ng biglang may kumatok sa pintuan ng kwarto ko. litsi, kung kailan nagda-drama ako dito eh jdjdks!!

"hey, nail cather!" bati ni jk.

my mouth is slightly parted at napayakap ako bigla sakaniya.

"oh my god, buti naandito ka, jekoy!" sabi ko.

"teka, bakit? may problema ba?"

"oo. sobrang dami." umupo ako sa higaan ko ulet at siya, umupo lang dun sa couch na malapit sa pintuan. paano ko ba sasabihin sakaniya yung tungkol kay joaquin? paano kung sumugod 'to don? aba, palaaway pa naman 'to.

"kamusta si joa—"

"ayon-naging-slave-ko-na-siya!" walang hingahan na sabi ko.

"teka, anong sabi mo?"

"hala-shet-hindi-ko-alam-bakit-ko-nagawa-yon!"

"cath, di yon yung ibig kong sabihin. di ko maintindihan lang yung mga sinasabi mo! ang bilis mo naman kasi magsalita e." pagre-reklamo niya. "pero ano nga? kamusta na yung unggoy na 'yon? inaaway ka parin, ano?"

umiling ako, kingina. kinakabahan ako. malay 'ko ba.

"slave ko na kasi siya." mahina 'kong sabi.

"slave?! jusme!" napatayo siya mula sa kinauupuan niya tsaka naglakad pa-ikot-ikot. habang dahan dahan na hinahagod ang kamay niya sa buhok niya. "slave yung inuutusan? or yung kagaya sa wattpad na, s-sex slav—"

"juan karlos!" sigaw ko. "ano ba! i-vacuum mo nga yang utak mo! napaka-dumi, juan karlos! napaka-dumi! nakakadiri ka!" inis na inis kong sabi.

"harujusq, pasensya na. natakot ako. 'kala ko kasi yung."

"aish, kadiri ka!" singhal 'ko. "eh ano, kumain ka na ba?"

"hindi pa nga e." with matching pag-himas sa malaki niyang tyan. ay joke, walang bilbil yan. tingting yan e. soon, may pandesal na rin yan. tiwala lang kayo.

"nagluto si mama nung paborito mo, halika na."

"aNO HALIK KA NA?!"

"potuh." mahina kong sabi. "jUAN KARLOS!"