ang mayabang na chinito

1.5 ; promise? promise.

-joaquin's point of view-

oo, ngayon lang magkaka-pov dito. pagbigyan niyo na 'ko. tinawagan ko na lahat. si tita alma, kuya ed, sacha, brace, mommy ni catherine, daddy ni catherine, jk, ylona, basta lahat ng kaibigan nilang dalawa. hindi daw sila makitang dalawa.

jusko, lord. pag nalaman kong may ginawang masama si brace kay catherine? hindi niyo alam kung anong magagawa ko. siyempre iiyak. hihingi ng tulong.

hindi ako papatol. duwag 'rin naman ako kahit papaano.

"joaquin, nakita na ba nila si catherine?" tanong ni mama.

"hindi pa nga, mama e. paubos na rin load ko, ma. paano ba yan?" lumapit siya sakin at tinabihan ako dito sa couch. she smiled at me and I tried to smile.

"chill ka lang, joaquin. malay mo, catherine is at her friend's house. and baka naman si brace, naandon lang din sa mga friends niya, okay?" I nodded instead at nagtext nanaman kung kani-kanino. bahala na.

sana okay ka lang, catherine. at mali ang hinala 'ko.

nagaalala ako sayo.. dahil mahal kita.

-catherine's point of view-

binuksan ko yung mata 'ko at sobrang liwanag naman dito. *insert sarcasm, of course* oo, sibrang dilim dito. tapos ang sakit ng kamay ko. parang ang higpit nung nakatali sakin. and yes, nakidnap ako. hundred percent, sure.

"may tao ba diyan?" sigaw ko. "tulungan niyo naman ako dito!"

nagbukas yung ilaw sa kabilang side at nakita ko si brace. may dalang kahoy. para saan 'yon? di niyo naman sinabi na may action movie dito.

"brace, naandiyan ka pala? tulungan mo nga 'ko dito sa tali ko!"

naglakad siya palapit sakin at ihinahampas-hampas niya yung kahoy sa kamay niya. mahina lang. ang hot niya sa view na yan ha? mukha siyang action star.

"brace, sige na! namimilipit na kasi kamay 'ko!" sabi ko pa. itinaas niya yung kahoy, na mukhang ihahampas niya sakin. "b-brace. a-ang gandang k-kahoy naman niyan. k-kasi ganda k-ko diba? hahahaha. uh, b-brace?"

"pasensya na, catherine. kailangan 'ko tong gawin." ihinampas niya sa ulo 'ko yung matigas na kahoy. nagdilim ang lahat. halos napabalikwas na ako sa sakit ng pagkakahampas sakin. sobrang lakas.

nagdilim ang paligid ko. at napatanong nalang ako sa sarili ko.

is this end?

❁

minulat ko ang mga mata ko at sobrang sakit parin ng ulo ko. halos nakalimutan ko na nga kung anong nanyare kanina tsaka nung mga nakaraang araw. jusmiyo.

"cath, anak," narinig kong sabi ni mommy. umupo siya sa gilid ng hospital bed ko't niyakap ako. "kamusta na pakiramdam mo? anak, nagalala ako sayo."

"mommy, im really really sorry. sana po di na ko umalis ng bahay. sorry kung nagalit ako say -"

she pressed her finger in my mouth, para mapigil ako't nginitian niya ako.

nagfa-flash ng unti-unti yung mga nangyare kagabi, kaya ipinikit ko ang mata ko't nagkusang tumulo ang mga luha ko.

"cath, what's happening?"

"I don't know, ma!" I shouted and I bursted to tears. "maaa! help!"

kumaripas siya ng takbo palabas ng hospitak room ko't nagising ko si daddy mula sa mahimbing niyang tulog. he came close and told me, everything will be okay.

"sir, excuse lang po. kailangan po niyang uminom ng gamot." inilabas nung nurse yung gamot mula sa tray and may itinurok sa dextrose ko.

as usual, pumasok yung doctor ko't may dala-dala siyang clipboard.

"goodevening, mr and mrs. villanueva." she said. "ayon sa x-ray ko, napansin ko na may crack yung skull ni catherine. yung crack na yon, will be the most sensitive part."

"what do you mean, doc?"

"pag na-aksidente ulet siya, nabagok, or nadali lang yung part na yon? kailangan na siyang madala in the nearest ospital for operation or else..."

"or else what, doc?" sabi ni papa.

"hindi natin pwedeng sabihing amnesia, or it'll be the cause of her death? hindi natin alam kung anong pwedeng mangyare. pero most of the time, amnesia ang nangyayare e."

doc, bakit di pa ako ngayon nagka-amnesia?

para naman makalimutan ko na lahat.

"i'll go ahead, take care hija ha?" doc said. I nodded and lumabas na siya ng room ko.

duneretso si mommy sa cr takip-takip yung bibig niya at si daddy naman lumabas ng kwarto. ako, naiwan dito. umiiyak. tears of joy. mabuti na yung umabot sa ganito. mabuti na yon. magkaka-amnesia ako pag nadali ulet yung skull ko. edi, masayaaa.

kinuha ko yung phone ko, in-open ko yung messenger at minessage si jk.

cxth: hey, jk. still awake?

jk: cath?

jk: oh my god.

jk: nagalala ako sayo, kamusta?

cxth: may crack yung skull ko, pag nadali yon, possibility na magka-amnesia ako.

I closed my eyes at bigla kong in-erase yung previous one that I typed.

cxth: okay lang naman ako, jk. naandito lang ako sa hospital for check up hahaha (((:

jk: okay ingat kayo paguwi niyo ha? I love you, catherine.

cxth: letse.

cxth: wuv u too jk, hehe.

the door swung open and nakita ko ang isang matangkad na mukhang amerikano. si jk, of course.

"you don't need to lie, catherine." he said in a frown. he approached me with a hug and I cried. "don't worry, cath. as your bestfriend, ipagtatanggol kita at ipo-protect kita."

"promise?" at itinaas ang pinky finger ko.

"promise." he said at pinagkabit niya yung pinky finger niya't pinky finger ko.

a/n ; short and probably a lame ud for now. love lots, halseyslatte.