ang mayabang na chinito

1.8 ; "..pag malakas na loob ko."

I opened my eyes and tadaa, nasa kwarto parin ako. pero naandito si papa, yung doctor at si jk. okay lang ako. they're talking about something. di ko marinig masyado. teka, ano bang nangyare kanina? jusme, nakalimutan ko na.

"we should thank god kasi okay si cath." the doctor said. "kung mas malala pagkaka-bagsak niya? hindi natin alam. baka nangyare na yung ineexpect nating magyare. Mr. Villanueva, please. expect the unexpected."

"yes, doc."

"I need to go now." she said. "hijo, sa susunod ha? wag na kayong maglalaro ng mga laro na alam niyong makakadulot ng aksidente sakaniya or sainyo."

"opo."

"and, matatanda na kayo para maglaro. stop na, okay?" jk nodded instead at lumabas na si daddy and yung doctor. buti di na nila ko dinala sa ospital. hays. nakakasawa na na lagi akong nasa ospital. walang fresh air. *sobs* ay jk.

nakita ako ni jk at umupo siya sa freespace sa gilid ng higaan ko.

"cath, sorry ulet. nakakainis, kasalanan ko 'to." he mumbled. may mga luhang pumatak mula sa mata niya at tinawanan ko lang siya. "hoy, wag kang tumawa. di nakakatawa yung nangyare sayo, catherine. tinakot mo kaya ko."

I grabbed his hand and smiled at him.

"look at me, im fine. im breathing. im alive. at naaalala parin kita. kaso, yung nangyare kanina? yun ang nakalimutan 'ko na. and stop taking the blame."

"are you sure youre okay?"

"im fineee, jk. promise."

"promise?" inilahad niya yung pinky finger niya.

"promise."

❁

fast forward to our school's first team building. oo, bawal akong maglaro dahil baka ma-aksidente nanaman ako. pero, pinasama parin ako ni daddy. wag lang daw akong sasali sa tug-of-war. pero dahil matigas nga ang ulo ko, may basag lang.

sumali parin ako. wala, masaya daw e. tsaka kasali si joaquin dun.

"our first game will be tug-of-war. but first of all, before we start, meron ba ditong bawal maglaro ng gantong laro?" our instructor said. nakatingin sakin ng masama si jk pero umiling ako at umirap lang siya sakin.

buti naman at di niya ako sinumbong. este, sinabi na bawal ako.

"okay, no one? then, lets start na." unang maglalaro, ang ang grupo namin nila jk. at ang grupo nila brace. ako ang nasa pinaka-unahan. pag nabitawan ko, for sure, bibitaw din yung iba kong members at mapupunta yung force sa ibang team.

kumapit na ako dun sa lubid at ngumiti kay brace.

umiwas siya ng tingin at kumapit nalang sa lubid.

"on your mark, get set, go!" the instructor shouted. we started to pull and pull until mapunta sa line namin yung paa ni brace, binuhos ko na lahat ng force ko.

nagtititigan kami ni brace pero bigla siyang bumitaw. dahilan para matumba ako at ayon nga. nadaganan ko si joaquinito. ramdam ko yung body heat niya shet.

tumayo na ako at tinulungan siyang tumayo, may mga ngiti sa labi namin, oo. namin. nag-high five ako sa mga team mates ko at si joaquin, ayon. breezy. bigla akong sinalubong ng mahigpit na yakap. susulit-sulitin ko na.

yumakap na rin ako hihi.

"ang galing ng leader namin ah?" he said, resting his cheeks on my head.

"ehem ehem. kasi magaling rin members. ehem ehem." sabi ni nash. hinila na ako ni jk mula sa pagkakayakap ko kay joaquin at nagtawanan silang lahat.

"ikaw ha? nakaka-puntos ka na sa bestfriend ko." sabi ni jk.

hinampas ko yung braso ni jk at dumeretso na yung both teams namin sa next level/place. nakakita kami ng bamboo na nakadikdik duon sa lupa. I assume, it is palo sebo. joaquin actually volunteered. kasi siya daw pinaka-matangkad.

ehem, si jk rin po. matangkad, ehem.

ng matapos ng maglaro yung ibang teams. now were sure na lahat ng teams naandito na rin sa next place. tinanggal na ni joaquin yung shoes niya at of course, kalaban nanaman niya si brace. representative kasi nila si brace.

"magingat kayo, boys ha?" our adviser said. "okay, on your mark. get set. go!" sumampa na si joaquin dun sa parang kawayan at ilang minuto bago matapos ang orasan. nakaakyat na siya sa pinaka-dulo at nakuha niya na yung flag.

"we have a winner!" the instructor said.

"sorry, mr. arquiza. reyes actually won."

bumaba na si brace at kita ko ang pagka-dismaya sa mata niya. naka-death glare rin siya sakin. ano bang problema niya? bakit ba siya ganyan?

wala naman akong ginagawang masama, diba?

❁

after three games. kasama ko si jk at joaquin papunta dun sa may catering/buffet. lunch na, obvious naman. may kanya-kanya kaming table. and sa table namin, pinagigitnaan ako ni jk at ni joaquin.

umusod si jk at etong si joaquin, umusod din. letsugas di ako makahinga.

"okay ka lang, cath?" tanong ni jk.

tumango ako.

"gusto mo ng tubig, cath?" tanong ni joaquin.

"nah, okay lang ako hehe." I said. tumayo si jk at hinila ako palayo sa catering. napatyo rin sa gulat si joaquin pero umiling ako sakaniya, sign na wag na siyang sumunod. "bakit, jk? may problema ba?" tanong ko.

he ran his fingers to his slight curly hair and he groaned.

"wag mo sabihing, alam ni joaquin yung condition mo?" he said.

"jk, wala siyang alam. promise!"

"paano pag nalaman niya, cath? anong gagawin mo?"

"edi mas mabuti nang alam niya na may posibiledad na ikamatay ko 'tong condisyon ko, or makalimutan ko lahat." inis na inis na sabi ko. "dapat nga, sabihin ko na kay joaquin ng mas maaga, para kung sakaling mangyare man yung aksidente ulet, hindi na siya masasaktan o kung ano man!"

kumawala nanaman yung mga luha ko. pero pinigilan ko na yung mga luhang gustong gustong lumatak. hindi ako makapaniwala na, delikado na pala ang buhay ko.

paano nga kung mamatay ako?

paano nga kung makalimutan ko lahat ng bagay mula sa nakaraan?

"nagagalit ka ba dahil sa natatakot ka na baka makalimutan kita?" tanong ko sakaniya. tumango naman si jk. "kung hahayaan mo ako, at pagkakatiwalaan mo ko na kakayanin ko lahat ng 'to? pramis, di kita kakalimutan."

he wrapped his arms around me and I can feel his heart beating so fast. natatakot na ko sa lalakeng 'to, baka mamaya may sakit na 'to sa puso.

"kailan mo sasabihin kay joaquin?"

"pag kaya ko na, jk. pag malakas na ang loob ko."