Back At The Land Of Emorta [Book 2]

Chapter 6: I'll be back

Erza's POV

"Anong ibig mong sabihin?" tanong ko sa kanya. Kay Kent.

Tahimik lang siyang nakatingin sa akin at mukhang di niya alam ang dapat na sabihin niya.

"Tell me Kent ano ibigsabihin ng sinabi mo kanina?" Nagugulohan na ako...

Aalis na sana ako dahil sumasakit lang ang ulo ko ng biglang nagsalita si Kent.

"I dont wanna lose you again." sambit niya.

Dahan dahan akong lumingon sa kanya at kinalma ko ang sarili ko. Walang mangyayari kung magpapakain sko sa galit... at baka mamaya misunderstanding lang ang lahat.

"What do you mean?" I asked.

"You forgot everything..." natawa siya ng mahina. "At ayaw mo nang maalala ang lahat na konektado sa nakaraan mo sa Yhuji. But unlucky me 'cauz I'm part of you forgotten past from Yhuji."

Napatingin siya sa akin ng seryoso at may kunting alala sa mga mata niya para sa akin.

"It hurts me so much ng ayaw mo na makaalala." panimula niya. "Your were lost that time at sinikap kong hanapin ka, at nung nakita kita I did everything to make you smile at doon ko naisip na magpakilala sayo bilang kaibigan mo sa panibago mong buhay. I hide everything about our past freindship."

Kitang kita ko sa mga mata niya ngayon kung gaano siya nasasaktan sa ginawa kong disisyon. Parang dinudurog yung puso ko habang nakikita ko si Kent na ganito. Ako naman ang naging dahilan kung bakit siya napilitan magsinungaling at di ko kayang magalit sa kanya ngayon.

Kusang humakbang yung mga paa ko papalapit sa kanya at nagulat nalang ako ng yakapin ko siya. Kahit siya mukhang nagulat siya sa ginawa ko.

"Im sorry for I can't remember... sorry for hurting you... sorry for everything." Bulong ko sa kanya habang nakayakap pa rin ako.

Masnapahigpit yung yakap ko kay Kent at napatingin ako sa damit niya na nabasa na ng luha ko. Umiiyak na pala ako. Hinarap ako ni Kent at pinunasan niya yung luha ko gamit ang kamay niya.

"You don't have to say sorry." Panimula niya. Ngumiti siya sa akin dahilan upang mahawaan na din ako ng mga ngiti niya. "It's not your fault that you can't remember me... also it's not your intention to hurt me."

"Lucky me for having a friend like you back in my old life in Yhuji." Sambit ko.

Gumaan din agad yung pakiramdam ko ng makita ko si Kent na masaya na ang mga mata niya.

Kaya pala magaan ang loob ko sa kanya nung una ko siyang makita simula ng maaksidente ako... 'couz deep in my heart he already have a place.

Biglang pumasok sa isip ko na... paano kung hindi lang si Kent ang mahalagang tao o bagay na inwan ko mula sa Yhuji....

May iba pa ba akong nasaktan ng kinalimotan ko ang lugar na iyon?

Hinihanap ba nila ako?

O kaya hinihintay din ba nila ako na bumalik sa lugar na iyon?

Ilang oras na din ang lumipas simula ng sabihin sa akin ni Kent ang tunkol sa nakaraan ko. Mag isa lang ako ngayon sa garden at umiihip ng cape. Napatingin ako sa itaas... sonrang ganda ng bituin pati ng buwan.

Bigla akong napatitig sa buwan. May naramdaman ako na kung ano.... Parang may mali. Para bang inaasahan kong masmalaki ito at parang hindi lang mag isa ang buwan na iyon.

Nataohan ako ng maybiglang humawak sa balikat ko na ikinalingon ko.

"Okay ka lang ba?" Tanong sa akin ni Heather.