forever together / Niall Horan fanfictie

hoofdstuk 5

*Pov Emma*

-          Een week later –

Ik word wakker. Ik kijk naast me, maar Niall is er niet meer. Ik slaap nu al een week bij de boys. Ze zijn echt heel aardig. Mijn ouders zijn me niet een gaan zoeken. Waarschijnlijk missen ze me niet eens. Ik had mezelf al heel vaak gesneden. Ik droeg alleen maar lange mouwen of heel veel armbanden. Een keer had Harry het gezien. Ik zei dat ik me had gestoten. Gelukkig geloofde hij het. Harry is wel een van mijn beste vrienden geworden. Ik ging uit bed. Kleedde me om en deed wat mascara op. Ik liep naar beneden. Ze zetten al aan de ontbijttafel: “Heeeyy Emma” hoorde ik. ik zag Louis enthousiast zwaaien. Ik moest lachen. Die jongen is altijd druk. Ik ging aan tafel zitten en samen aten we. Na het eten liep ik naar boven. Totdat iemand me tegen hield. Harry. Mijn wouw ging omhoog. Ik wou hem snel naar  beneden doen, maar het was al te laat. “Emma?” ik knikte. “Wat heb jij gedaan?” “gestoten, zei ik toch al?” hij knikt maar aan zijn gezicht te zijn geloofde hij me niet. Ik liep snel de trap op. Toen ik Niall’s kamer binnen kwam zag ik overal rozenblaadjes. En daar in het midden stond Niall. Wauw, wat zag hij er mooi uit. Ik liep naar hem toe. Hij pakte me bij mijn middel en trok me naar hem toe. Toen kuste hij mij. Ik schrok en rukte me los. “WAT?!” schreeuwde ik. ik wist niet hoe ik moest zoenen. Ik schrok me kapot. “Ik dacht dat je ook hetzelfde voor mij voelt, weetje vergeet dit maar” Zei Niall. En hij liep weg. Ik rende achter hem aan, maar struikelde en viel. Ik voel een pijn in mijn voet die ik nog nooit had gevoeld. Het deed zo veel pijn. Ik schreeuwde, maar daarna werd alles zwart.

 

*Pov Niall*

“Ik dacht dat je ook hetzelfde voor mij voelt, weetje vergeet dit maar” Zei ik. ik liep weg. Ik hoorde dat ze me achterna kwam. Toen hoorde ik een klap en haar keihard schreeuwen. Ik rende terug de kamer in. Daar lag ze dan, op de grond haar ogen gesloten. Ik stond daar maar. Totdat Harry binnen kwam. Ik begon actie te ondernemen. Ik belde snel een ambulance. Na 2 minuten was de Ambulance er. “Er mag maar 1 iemand mee” Iedereen knikte naar mij.  Ik stapte in en begon tegen Emma te praten. “Het komt goed, ik beloof het” We kwamen bij het ziekenhuis aan. Ze rijden Emma uit de Ambulance. Ik rende achter haar aan. Ze gingen een kamer binnen. Ik wil naar binnen lopen. “sorry jongen, je kan niet naar binnen.” Ze sluit de deur. En ik zakte op de grond en begon met huilen.

*Pov Harry*

We renden ziekenhuis binnen “Waar ligt Emma Dushuis?” “Kamer 401” We renden ernaar toe. We zagen Niall op de grond zitten. Hij huilde. Ik ren naar hem toe en knuffel hem “alles komt goed, huil maar niet” De deur ging open en er kwam een vrouw naar buiten “Ze is flauwgevallen van de pijn. Ze heeft haar been gebroken op een pijnlijk manier. Je mag nu naar binnen” Niall rende naar binnen. En knuffelde haar bijna dood. We praten even. “Mag ik even met Niall alleen zijn?” vraagt ze. Wij lopen weg, we gaan wat te eten halen.

*pov Emma*

Ik vraag of de jongens even weg gaan zodat ik alleen ben met Niall. “Niall, het spijt me, maar ik had dit niet verwacht. Ik…. ik vind jou leuk. Heel leuk, maar ik weet niet hoe ik moet zoenen want” ik kon niet verder praten, want ik voelde 2 lippen op de mijne. Ik kuste hem terug. Daar lag ik dan in een ziekenhuis bed en kreeg ik mijn eerste kus, van de liefste en mooiste jongen op de hele wereld. Even later haalde hij zijn lippen van de mijne. Hij lachte naar me. “Wil je mijn meisje zijn” “JAA, tuurlijk” zei ik enthousiast. Hij tilde me op en draaide een rondje met mij en zoende me. Dit moet wel een droom zijn. “Nee, dat is het niet” “Zei ik dat hardop?” Niall knikte. Toen moesten we allebei lachen.

---------------------------------------

zo, nog een hoofdstukje, Hope you like it

OMG IK GA NAAR 1D,  gaan julliee?

Ik zit vak 407 :)