forever together / Niall Horan fanfictie

Hoofstuk 23

*Pov Emma*

Ik loop naar buiten. Ik voel tranen achter mijn ogen branden, maar ik houd ze in. Ik loop naar een kroeg, het is slecht om je gevoelens weg te drinken, maar soms moet het. Ik bestel gelijk een glas bier. Ik drink het in een keer op en loop dan naar het dansgedeelte. Ik begin enthousiast te dansen. Dan komt er een jongen naar mij toe. “NOG EEN BIERTJE?” roept hij. Ik knik. Hij geeft een glas aan mij en ik kijk hem goedkeurend haar. Hij heeft bruin haar en blauwe ogen. “ZULLEN WE EVEN NAAR BUITEN GAAN” schreeuwt hij na een tijdje gedanst te hebben. Ik knik en loop naar buiten, maar ik ben al behoorlijk aangestoten. Ik loop een beetje lacherig naar buiten. We gaan  op een bankje zitten. Hij ploft naast mij neer. “Het was warm binnen.” Zeg ik en kijk hem glimlachend aan, ik zie dat hij naar voren leunt, eigenlijk wil ik hem weg duwen, omdat ik nog steeds van Niall hou, maar het is uit. Dus ik doe gezellig mee. ik voel zijn lippen op de mijne. Dan hoor ik een flits. Shit de fans. Snel laat ik los. Hij kijkt me verward aan, ik pak snel mijn spullen en ren weg. Shit shit shit, straks ziet Niall die foto. Ik ren zo snel als dat gaat dan, naar het hotel. Na 10 minuten ben ik er. Zou de foto al op internet staan. ik loop naar de hotel kamer. Ik loop zo rustig mogelijk naar binnen en hoor mensen praten. Ze zijn al thuis dus. Ik hoor Harry. Ik besluit ze af te gaan luisteren. “Niall, je kan hier niks aan doen, ze heeft jou ook zien zoenen met haar.” “Maar Harry ik hou van haar, echt zo veel. Ik wil mijn leven met haar delen, ik wil haar niet kwijt raken.” Hoor ik Niall wanhopig zeggen. “Niall, ik begrijp het, maar als ze zo thuis komt kan je met haar praten.” “Maar Harry, ze is echt mijn alles, ze gaat mij nooit vergeven, ik ben zo dom geweest, ik weet niet wat me bezielde. Ze zou me nooit meer vergeven.” Ik denk dat het nu tijd is om ‘thuis te komen’. Ik open de deur en sluit hem dan met een klap. Ik loop gelijk door naar de woonkamer. Gelijk staren er 2 paar ogen naar mij. “Heey” zeg ik dan maar. Ik krijg een hiii terug van Harry. Niall kijkt verdrietig naar beneden. Het liefst wil ik nu naar hem toe rennen en hem dood knuffelen en zoenen, maar als hij mij echt terug wil moet hij moeite doen. Ja, ik wil hem wel vergeven, want ik heb eigenlijk ook gezoend met een ander. Ik ga zitten op de bank en Harry staat meteen op. “Ik ga maar eens slapen.”