forever together / Niall Horan fanfictie

hoodstuk 7

*Pov Emma*

“Jongens houden niet van meisjes met littekens” sloot ik mijn verhaal af. Ik wilde weg lopen, totdat ik een hand mijn hand voel pakken. Hij trekt me terug. Hij geeft me een knuffel. “Misschien ben ik dan geen jongen” zegt Niall “Want ik zou altijd van jou houden, wat er ook gebeurd”. Tranen stromen over mijn wangen. “Ik hou van je Niall” “Ik ook van jou”

Ik loop naar beneden. Dat gesprek met Niall heeft me goed gedaan. Ik heb hem beloofd het nooit meer te doen. Als ik bijna beneden ben krijg ik een sms’je van Nina.

*Ik kan vandaag niet skypen*

Alweer niet?! Dat is al de derde keer deze week. We hebben elkaar al bijna 1 week niet gezien, terwijl we elkaar altijd elke dag zagen.

Snel stuur ik nog een sms’je terug.

*Ow, waarom niet?*

Bijna meteen krijg ik er een terug.

*Voel me niet lekker*

*Oke Beterschap*

Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht. Ze is me dus niet vergeten. Ze is alleen niet lekker.

-          Volgende dag             -

Ik ben eindelijk weer aan het praten met Nina. We praten een beetje over van alles en nog wat.

(N = Nina, E = Emma)

E: Ben je al weer beter?

N: Was ik ooit ziek dan?

E: Ja, daarom kon je gister toch niet skypen?

N: oww, nee ik had een smoes nodig. Ik wou heel graag uit.

E: Dus je laat me zitten om uit te gaan?

N: Sorry

E: en dan ook nog liegen. FOREVER do you remember?

N: Emma…

E: NIKS te Emma. Ik ben klaar.

N: Klaar?

E: JA, met jou

Dan sluit ik het gesprek af. Tranen stromen over mijn wangen. Ze laat mij zomaar zitten. Ik pak een kussen en gooi hem door de kamer met een schreeuw.

*Pov Harry*

Ik wil net mijn kamer in lopen, totdat ik een schreeuw hoor uit Nialls kamer. Ik loop erheen. Ik zie Emma op bed zitten. Ik loop naar haar toe “Wat is er aan de hand?” “Mijn beste vriendin laat mij zitten, en  ik heb net gezegd dat het over was, maar ik wil niet dat het over is.” Ik knuffel haar. “he, het komt wel goed” zeg ik dan. Ze kijkt me met tranen aan. “Meen je dat?” “ja, zeker weten.”

*Pov Emma*

Gelukkig was Harry er voor mij. Hij heeft me gerustgesteld. En nu ben ik op weg naar de supermarkt. Ik hoor allemaal jongens fluiten achter me. Ugh, ik haat het zo erg als jongens naar je gaan fluiten. Dan voel ik dat iemand mijn arm vast pakt. Ik kijk hem aan en zie dat het een van de jongens is. “laat mij los” sis ik. hij begint te lachen. Ik weet niet wat er grappig is. Hij sleurt me mee naar een steegje. Ik stribbel tegen, maar hij is veel sterker. Dan duwt hij mij tegen een muur. En wil me kussen, maar ik duw hem weg. Hij pakt mijn armen. Duwt ze ook tegen de muur. Dan voel ik zijn lippen op de mijne. Ik kan mezelf niet meer bewegen. Dan voel ik zijn tong tegen mijn lippen. No way dat dat gaat gebeuren. Ik voel zijn lippen van mijn lippen af gaan dan zegt hij “Doe open, vieze slet”. Hij kijkt me aan en duwt opnieuw zijn lippen tegen de mijne. Zijn tong vraagt om toestemming. ik wil mijn mond nog steeds niet openen. Dan gaan zijn lippen weer van de  mijne. “Vieze slet” zegt hij. Dan stompt hij mij in mijn maag. Ik val op de grond. “Vertel dit tegen niemand dit is ons geheimpje. Ik weet je te vinden.”