forever together / Niall Horan fanfictie

hoofdstuk 6

*pov Emma*

Ik ben al een week uit het ziekenhuis. Niall heeft mij als zijn meisje gevraagd. Dus nu zijn we samen. Ik werd wakker en voelde een arm om mij. Ik stapte uit bed, maar werd terug getrokken. “Waar ga je heen?” “Gewoon, een stukje wandelen” Toen liet hij mij los. Ik trok mijn kleren aan en mijn jas. Er lag sneeuw buiten. Ik ging naar het park. Ik wou net terug lopen. Wow wie loopt daar. OMG het zijn mijn ouders. Ik probeerde snel achter een boom te verstoppen, maar ze zagen mij. Ik rende weg, maar mijn vader was sneller en haalde me in. “Waar denk jij naar toe te gaan?” Hij trok me mee. “Nee, ik wil niet terug HELP” begon ik te schreeuwen, maar niemand hoorde mij. Ik werd het huis in gesleurd. Hij begon mij te slaan. Mijn eigen vader. Ik wou weg rennen, maar hij hield mij stevig vast. Ik voelde een klap tegen mijn slaap. En daarna werd het zwart.

*Pov Niall*

Emma is nu al een tijdje weg en ik begin me zorgen te maken. Liam zegt dat ze zo wel terug komt, maar ik weet het niet. Straks is er wat ernstigs gebeurd. “Heey Niall, ga een zitten ik word gek van je heen en weer geloop” Zei Harry. Ik hoorde ingestemd gemompel. Ik liep naar de gang en deed mijn jas aan. Ik ga haar zoeken. “ik ben even weg” riep ik snel. En ging er vandoor.

*Pov Emma*

Ik werd langzaam wakker en ik zag dat ik op mijn kamer lag. Ik wou opstaan, maar ik kon mijn handen niet bewegen. Ze waren vastgebonden net als mijn voeten. Ik hoorde iemand de trap opkomen. “Hehe, ze is wakker” ik keek op en zag mijn vader staan. ik ga hem nu niet mijn vader noemen. Na wat hij mij heeft aangedaan. “LAAT ME GAAN” “Ho wel een grote mond voor zo’n klein zielig meisje he?” ik ging niks terug zeggen. Hij liep naar mij toe. Ik werd bang. Bang voor wat hij ging doen. Hij maakt mijn handen los. Dan tilt hij mij over zijn schouder. hij liep naar zolder. Dan opent hij een kast, hij duwt me erin. En maakt me vast. Doet een doek over mijn mond. “Zo, hier zal niemand jou vinden. Ondankbaar kreng”. Hij knalde de deur dicht en liep naar beneden. Wacht hij kan me hier niet zo achterlaten. Ik probeerde te roepen, maar het lukt niet. Ik gaf het op.

*pov Niall*

Ik loop door het park. Ik zie iets liggen. Ik ren er naar toe. Het is Emma’s sjaal. Ik zie voetstappen. Twee paar. Ik wist niet wat er aan de hand was, maar ik weet wel een iemand die Emma pijn wil doen. Ik rende naar haar huis. Toen ik daar aan kwam. Hoorde ik boven mensen. Ik hoorde Emma tegen iemand schreeuwen. Ik klom op haar balkon. Ik zie nog net dat haar vader haar mee neemt, hij loopt de trap op. Ik probeerde nog een verdieping omhoog te klimmen, maar dat ging niet zo makkelijk. Toen ik boven was. Zag ik haar vader een deur dicht gooien. En lachen. Toen hij weg was gelopen. Probeerde ik het raam te openen. Het lukt niet. Dan moet hij maar kapot. Ik doe alles voor MIJN Emma. Ze is korte tijd zo speciaal geworden. Ik wil haar echt niet kwijt.

*pov Emma*

Ik hoor glas kapot vallen. En daarna voetstappen naar hier komen. Ik word bang. Wie is dit? Wat wil hij van mij. Toen de deur openging. Zag ik daar mijn Niall staan. hij maakt mij los. Daarna vloog ik hem in de armen. Tranen rollen over mijn wangen. Niall kuste ze weg. “Kom we moeten snel weg. Straks komt je vader terug.” We klimmen door het raam naar buiten. Daarna klimmen we snel naar de grond toe. We rennen weg. We rennen tot het huis van de jongens. We lopen naar binnen. Daar vertellen we het verhaal. Ze schrokken zich kapot. En knuffelde me. Het was ondertussen 5 uur ’s middags. “Ik ga even douche” zei ik. ik loop naar boven. Als ik de douch uit kom doe ik snel een hempje en een broekje aan. Als ik Niall’s kamer in loop. Zit niall op zijn bed. Ik glimlach naar hem. En ga dan naast hem zitten. Hij kust mij. Ik ga tegen hem aanzitten. Opeens draait hij mij om. Kijkt me aan en zegt: “Emma, vertel me eens waarom?” “Waarom wat?” hij pakt mijn arm. En wijst op de plekken waar ik gesneden had. Ik zie dat er tranen over zijn wangen rollen. Er komen ook tranen in mijn ogen te staan. ik weet dat als jongens dit te weten komen ze niet meer met je willen hebben. Dit is al zo vaak gebeurd. Ik vertel hem het verhaal en sluit af met: “Ik snap als je niks meer met mij te maken wil hebben, dit is namelijk al zo vaak gebeurd. Jongens houden niet van meisjes met littekens”

-----------------------------------------

zo nog een hoofdstukje,

Voor de mensen die snijden:

ik weet hoe het voelt

just smile, en laat niemand weten hoe kapot je van binnen bent

Stay Strong, i love you x