forever together / Niall Horan fanfictie

Hoofdstuk 27

*Pov Emma*

Ik loop al een tijdje en heb nu mijn beslissing gemaakt, ik kan niet zonder Niall, maar dat is al de zoveelste keer. Hij heeft genoeg kansen gehad. Het is voorbij. Ik probeer de weg terug te vinden naar het hotel, omdat ik het hem wil vertellen. Ik moet natuurlijk nog wel mee op tour. Nog maar 1 maand. Als ik na een tijdje lopen de weg herken weet ik meteen waar ik naar toe moet. Ik loop naar het hotel. Stap in de lift. Ik klop aan. Meteen wordt de deur open gedaan door Niall. “Emma, we waren zo ongerust!” hij wil me een knuffel geven, maar ik ontwijk hem. “Niall we moeten praten.” Zeg ik dan serieus. Hij kijkt me verbaasd. Net alsof hij niet weet waar het over gaat. Ik trek hem mee naar zijn kamer. Hij kijkt me vragend aan. “Ik zag je vanmorgen met Tess, en ik zag ook wat er nog meer gebeurde.” “Emma, ik..” “Laat me even uit praten, ik zag jullie zoenen.” Ik voel dat er tranen in mijn ogen komen. “en ik kan je dit niet vergeven, je hebt al te veel kansen gekregen. Sorry.” Nu rollen er tranen over Emma. “Maar Emma, wij zijn toch forever?” “Er is geen wij meer. En ik geloof niet meer in forever.” Zeg ik dan.  “Er is echt niks gebeurd.” Zegt Niall. Hij liegt ik weet het zeker, maar hij liegt nooit. “SAVE YOUR BULLSHIT” roep ik dan en ren de kamer uit. Op de gang bots ik tegen Harry aan. Hij kijkt me aan. Als hij ziet dat ik aan het huilen ben en weer de kamer uit wil rennen. Pakt hij mij vast. “HARRY, laat me los” hij trekt me in een knuffel. Ik probeer hem van mij af te duwen, maar hij is veel te sterk. Als hij mij los laat. Probeer ik weg te rennen, maar meteen heeft Harry mij weer opgetild. Hij tilt mij over zijn schouder alsof ik niks weeg. Hij loopt naar zijn kamer. Terwijl ik hopeloos op zijn rug bonk. “HARRY LAAT ME LOS” roep ik opnieuw, maar hij luistert niet. Hij zet me op zijn bed neer.  En gaat dan naast mij zitten. Hij kijkt me vragend aan en dan flapt alles eruit. “Is er nu geen Niall&Emma meer?” vraagt hij dan. ik schud nee. Hij knuffelt mij. Zo blijven we liggen. Hij speelt met mijn haar. Als je zo naar ons kijkt lijken we net een stelletje. “Emma?” “uhu” “Ik moet je iets vertellen, wat ik al lang geleden had moeten vertellen.” “Wat dan Harry?” “I love you.” Zegt hij dan. ik weet dat hij dit als vriendschap bedoeld. “I love you to Harry.” “Nee, niet op die manier, ik hou van je, meer als ik ooit van iemand heb gehouden.” Ik schiet overeind. Dit kan niet. Harry is mijn beste vriend, langzaam begin ik een plan te verzinnen.