forever together / Niall Horan fanfictie

hoofdstuk 11

*Pov Emma*

Ik lig op bed samen met Niall. “ETEN” horen we dan. Dat riep Louis. We lopen samen naar beneden.  We eten Pizza.

*Na het eten*

De jongens gaan een film kijken, maar ik voel me niet zo lekker. Dus ik ga naar boven. Ik ga op bed liggen als mijn ogen bijna dichtvallen hoor ik iemand binnen komen. “Emma?” het is Niall. Ik kijk hem vragend aan. Hij houd een brief omhoog. “Er is post voor jou”. Ik kijk naar de brief. Wie stuurt mij nou post? Ik maak hem open en er vallen 2 brieven uit. Ik open de eerste brief en dit handschrift ken ik maar al te goed. Het is van mijn moeder.

Hallo,

We wouden je nog een ding zeggen,

Een paar jaar geleden. Zaten wij (Ik en jou vader) beneden tv te kijken.

Toen hoorde we de bel gaan en zagen we dat er een mandje voor de deur stond.

En daar zat jij in. Wij zijn dus niet je echte ouders.

We wouden je het eigenlijk pas vertellen als je groot was

Maar laatst kregen we een brief van je moeder.

Ze wil je ontmoeten

Groetjes,

Caroline en Henk

Mijn “Ouders” zijn dus niet mijn echte ouders? Ik kon wel een gat in de lucht springen zo blij was. Snel opende ik de nieuwe brief.

Lieve Emma,

Ik denk dat je al van je ouders hebt gehoord van wie deze brief is.

Ik ben dus je echte moeder,

We hebben je weggeven, omdat ik nog te jong was voor een kind.

Maar ik wou niet dat je dood ging. Sorry.

Maar ik heb een hele tijd gezocht naar jou. En nu heb ik gevonden.

Ik wil je graag ontmoeten, maar wil jij dat ook?

Ik wil het graag snel weten, want ik ben nog maar een week in Londen.

Je kan me bellen op dit nummer *nummer*

Liefs, je moeder

 

Ik ga Niall een knuffel. “Niall ik ga mijn moeder ontmoeten” riep ik blij. Niall keek mij vragen aan ik gaf hem de brieven en rende vrolijk naar beneden. Om mijn moeder te gaan bellen.

E = Emma, M = moeder

M: Hallo?

E: Hallo, u spreekt met Emma

M: Emma ben jij dit echt?

E: Ja..

M: Emma, ik heb je zo gemist.

E: Wanneer kunnen we iets afspreken?

M: Nou, ik ben alleen morgen nog in Londen, dus als jij kan, kunnen we morgen

E: Jaa, ik kan morgen.

We praten nog even verder.

-          Volgende Dag –

We hebben afgesproken bij de Starbucks. Ik weet niet wie ze is en hoe ze eruit ziet. Dit is zo raar. Je moeder ontmoeten. Terwijl je dacht dat je een andere moeder had. Dan zie ik een vrouw binnen lopen. Dit is mijn moeder ik zie haar meteen. Ik blijf haar aanstaren. Als ze mij ziet, blijft ze ook stil staan. het voelt alsof ik niet meer kan bewegen. Ze lijkt zo erg op mij. Of ik op haar. Dan komt ze naar mij toe rennen. We knuffelen heel lang. Dan voel ik druppels op mijn hoofd. Ik kijk omhoog. “Waarom huil je?” “Ik ben gewoon zo blij om jou weer te zien”. Dan trekt ze mij weer in een knuffel. We bestellen en dan gaan we zitten. We kletsen over de afgelopen jaren. Het is heel gezellig. Ik vertel haar alles over mijn leven. Dan is het snel 5 uur. “Sorry, maar ik moet gaan mam” “Wacht, ik wil je wat vragen” ik kijk haar vragend aan. “Wil je bij mij in New York komen wonen?”. Ik kijk haar aan. “Je hebt mijn nummer. Ik vertrek morgen om 15:00 uur. Ik hoop dat je mee gaat.” Dan nemen we afscheid. Ik loop naar huis nadenkend over alles. Ik hou van Niall, maar ik wil heel graag mee met mijn moeder. Maar ik kan Niall niet alleen laten. Na lang nadenken weet ik wat ik wil. En ik weet het heel zeker.