forever together / Niall Horan fanfictie

hoofdstuk 8

*Pov Emma*

Ik zit nog steeds op de grond. Ik weet nog even niet wat er zo net is gebeurd. Ik sta rustig op en loop naar het huis van de jongens. “Moet ik dit aan Niall vertellen?”. Ik weet het niet.

*Pov Niall*

We zitten een beetje te zappen op de tv. Totdat ik Emma’s naam hoor vallen. “snel terug”. Harry zapt terug en ik luister aandachtig “Gaat Emma vreemd? Het vriendinnetje van Niall Horan hebben ze zien zoenen met een andere gast. Wat is hier aan de hand? Heeft ze al genoeg van Niall?” Ik kijk naar de foto. Ik voel mijn hard in duizenden stukjes breken. Dit had ik niet verwacht van Emma.

*Pov Emma*

Ik heb besloten om het te gaan vertellen. Als ik Niall zie. Ik ren naar hem toe. “Niall, ik moet je iets vertellen”. Hij kijkt me aan. Ik schrik. Zijn ogen zijn helemaal rood. “ga weg Emma, ik weet het al.” “maar Niall….” “Niks te maar, VERDWIJN” Zijn woorden blijven in mijn hoofd echoën. Hij drukt me een koffer in de hand en loopt dan naar binnen. Zonder een woord te zeggen. Ik voel dat er tranen over mijn wangen  lopen. Ze blijven stromen. Ik weet niet hoelang ik daar sta. Misschien wel uren. Ik weet het niet. Dan voel ik twee armen om mij heen. Ik wil gillen, maar iemand doet snel zijn hand op mijn mond. Ze duwen me in een busje. Ik kan niet zien wie het zijn, want ze dragen bivakmutsen. Ik voel dat er een doek tegen mijn mond word aan gedrukt. Dan word alles langzaam zwart.

Ik word wakker. Waar ben ik? ik zie een kamer, en ik lig op een vies matras. Dan komen er langzaam weer beelden van gisteren voor. Ik voel dat mijn handen en benen vastgebonden zijn. Dan hoor ik een deur open gaan. “Hehe, je bent wakker.” Ik kijk op en zie de jongen staan die me gister nog had gekust. Hij tilt mij over zijn schouder. dan neemt hij me mee naar een andere kamer. Daar moet ik wachten totdat er iemand anders komt die me informatie gaat geven. Dan zie ik een telefoon liggen. Dit is mijn enige kans. Maar wie moet ik bellen? Mijn ouders? Nee, Niall? dan hoor ik zijn stem weer “VERDWIJN”. Ik moet hem bellen. Ik toets snel zijn nummer in.

*Pov Niall*

Ik hoor dat mijn telefoon af gaat. Met een zucht neem ik op. “Ja?” “Niall?” Hoor ik een stem, maar ik herken de stem meteen, dat is emma. “Wat moet je nou nog?” “Niall…..” dan hoor ik stemmen op de achtergrond “HE, BLIJF VAN DIE TELEFOON AF, VIEZE SLET” ik schrik me dood. Wie is dit? “Help” Hoor ik Emma nog roepen voordat de lijn word verbroken. Ik weet niet wat er aan de hand is, maar ik weet wel dat ik Emma moet helpen.

*Pov Emma*

Ze duwen me een kamer in waar een bed staat. Ik val op de grond. Dan gaan er allemaal dingen door mijn hoofd. Dit is zo’n huis, waar mannen geld betalen voor seks met meisjes. Ik moet hier weg maar ik weet niet hoe. Ik zoek alles af. Op zoek naar een uitgang. Dan hoor ik iemand binnen komen. “Zo, kom maar even mee meisje” hij trekt me mee, naar een ruimte waar allemaal kleren hangen. Zo kies hier maar iets leuks uit. Ik ben over 10 minuten terug. Hij loopt weg. Dan zie ik een raam. Dit is mijn enige hoop. Ik duw er tegen aan. En hij valt naar beneden. Sterk raam mompel ik. ik zie dat we wel erg hoog zijn, maar dan zie ik een uitweg. Ik stap voorzichtig uit het raam. Ik wil naar beneden gaan totdat iemand mijn arm vast pakt. “Niet zo snel meisje” hij trekt me omhoog. Duwt me een jurkje in mijn hand en dan duwt hij mij een kamer binnen. “Vandaag heb je nog rust. Morgen begin je.