Ben seninle büyüdüğüm o sokak oyunlarında, saklambaç oynadığımız okul yıllarında küçük bir tebessüm yeterdi, bütün yaralarımızı sarmaya acı nedir bilmeden oynadığımız oyunlarımız, dost dediğimiz yıllarımızı o kadar çabuk geçti gitti ki, artık en küçük bir çizik bile acıtır canımızı bundan daha önemlisi hayatımıza aldığımız insanların sahte yüzleri ve hiç kimse bizim çocukluğumuzdaki insanlar değil, yüzleri sahte gülümsemeleri hep yalan içinde. İşte en çokta onların bu yalanları acıtır canımızı, sevmek dediğimizde bizim birbirimize olan güvenimiz yürekten gülümsemelerimiz gelirdi aklımıza; ne kadarda çabuk büyüdük, ne kadar hızlı geçti o yıllarımız sen ayrı bir yerde muhabbetler ederken, ben ıssız sahil köylerinde suskun bir çocuk gibi kaderine terk edilmiş yorgun bir tablo taşıyorum bedenimde, belki de asıl sorun ilgisiz tavırları olsa gerek, belki de hiç kimse sen değildi ortada asıl bir yürek, şimdi suskun bir çocuk gibi ölümü bekler bu yürek.....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hikayesi Olan Sensin
PoesíaSıra sende bu çocuğun güzel anılarını anlat üstad ben yoruldum, artık hayat denen satırlardan söz sende ömür senin elinde üstad...
