Gözlerimden akan yaşların bir hesabı var. Yüreğimden kanayan yaranın bir hesabı var, Ellerimden kayıp giderken gençlik yıllarım, bir düşene vurmak, düştükçe daha derine itmek insanların yapısında var. Hasretim yıllarıma, hasretim güzel günlerime bir bardak su istesem zehr-i şarap olur, ellerinden uzattıkları sular. Belki de sadece insan olmaktı bedelimiz, belki de yüreğimizde olan insanlıktı suçumuz. Kime ne desem bilmiyorum. Kaderime asla küsmüyorum hasret gülleri yetişirken yüreğimde kaderim dedim. Umutsuz bir bulut gibi kendine ağlayan, kendi gözlerimden akan bir yağmur gibi,ıssız sokakların garip çocuklarıyız bizler, belki kaderimize terk edilmiş, belki de yalnızlık alın yazımızdı. Şimdi sayfalar dolusu öyküler yazsam, belki de geçmişten kalan tek hatıram yalnızlık şairlerinin hüsran kelimeleri dökülürken satırlarıma tek yazmak istediğim kaderim ve ben olurdu sanırım. Bir hayat hikayesidir tek bir bedeli olan ölüm gibi yüreğim......
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hikayesi Olan Sensin
ŞiirSıra sende bu çocuğun güzel anılarını anlat üstad ben yoruldum, artık hayat denen satırlardan söz sende ömür senin elinde üstad...
