Happy Family 3

Deel 20

Pov Delano
Ilse wou absoluut niet naar huis toen ik het vroeg, dus die is nog steeds hier. Niet dat ik het erg vind. Maar ik had gewoon echt even rust nodig. Ik had van Dr Reid wat voor de misselijkheid gekregen wat tot nu toe nog best goed werkt ook. Ik kijk op de klok en zie dat het 5 over 5 is. Dan zou dat nieuwe meisje zo wel komen. Lisa is eigenlijk net zo ver als mij met de kuur. Nouja ze start morgen pas. Vandaag gaan ze bij haar de portocat plaatsen enzo. En al die vervelende testjes doen. "Zo en dit is dan je kamer" hoor ik dr reid zeggen. Ik draai me om richting de deur en zie daar een 2 meisjes staan met hun ouders. "Hoi" zeg ik. Ilse is gelukkig net even eten halen, anders hadden ze vast hee anders gereageert. "Ik ben Delano" zeg ik als ze de kamer verder komen in lopen. "Het meisje die achter Dr reid loopt zegt dat ze lisa heet. "Ja Delano is gister pas begonnen met de chemo begonnen. Maar vanaf volgende week laten we jullie gelijk chemo krijgen" zegt dr reid. Ik knik. Wat maakt mij het nou uit wanneer ik chemo krijg, zolang ik maar beter word.

Zo het is ondertussen alweer 20:00 uur. Ilse is alweer weg. En wat ik al dacht. Toen ilse terug kwam met eten werd ze meteen overvallen door de meisjes en haar ouders. Lisa heeft nu haar operatie voor de portocat. Dus nu lig ik even helemaal alleen. Ik doe het gordijn dicht en sluit mijn ogen. Ik kan maar niet slapen. Toen ik lisa binnen zag lopen met haar ouders besefte ik pas hoeveel ik de mijne eigenlijk mis.. Ik krijg weer tranen in mijn ogen en niet veel later stromen ze over mijn wangen. Ik probeer te denken aan wat ik nu heb. Zoveel geluk dat deze familie mij er bij wou hebben. Ilse is niet mijn moeder maar daar begint ze steeds meer op te lijken. Ik probeer te stoppen met huilen, maar het lukt gewoon niet. Dan hoor ik de deur open gaan en al snel weer dicht. Zou wel de verkeerde kamer hebben denk ik. Ik neem een slokje water en niet veel later hoor ik weer de deur open gaan. Nu komt er wel iemand mijn kant op. "Hey, wat is er? De moeder van Lisa hoorde je huilen" zegt Dr Reid. "Gewoon, ik besefte me hoeveel ik mijn echte ouders eigenlijk mis" zeg ik nog steeds verdrietig.