The Wolf Inside Him

κεφάλαιο 5

Σήμερα ήταν ευτυχώς η τελευταία μέρα του σχολείου για αυτή την εβδομάδα οπότε θα είχα ένα σαββατοκύριακο να ξεκουραστώ.Έφτιαξα όπως πάντα τα πράγματα μου, ντύθηκα,έφαγα πρωινό και εφυγα για το σχολείο.Δεν ήθελα να συναντήσω κανέναν ή να μιλήσω σε κανένα.Μετά από το χτεσινό σοκ δεν ηξερα καν τι γινόταν.Περπατησα προς το σχολείο.Ήμουν έτοιμη να μπω στο κτίριο όταν μια φωνή ακούστηκε

-Meredith.Meredith περίμενε θέλω να σου μιλήσω.Σταματά
Meredith

Ήταν ο Dylan.Δεν ήθελα να του μιλήσω οπότε απλά προχώρησα ευθεία.Μετά από όλα αυτα τα περίεργα που συνέβαιναν όταν ήμουν με τον Dylan ή είχε σχέση με τον Dylan δεν ήθελα να του ξαναμιλησω.Έφτασα στο ντουλάπι μου και έβαλα τα πράγματα μέσα.Ήρθε δίπλα μου.

-Θέλω να μιλήσουμε.Σε παρακαλώ Meredith ασε με να σου εξηγήσω

Τα χέρια μου έτρεμαν καθώς προσπαθούσα να κλειδωσω το λουκέτο μου.Μου έπιασε τα χέρια και με βοηθησε να κλειδωσω το λουκέτο.Έκλεισε τα χέρια μου μέσα στην χούφτα του.Με κοίταζε με τα μάτια του.

-Ηρέμησε.Απλά ασε με να σου εξηγήσω μου είπε ψιθυριστά

Απομακρύνθηκα.Δεν ήθελα να φρικαρω περισότερο από ότι ήμουν.Εφυγα.Εκείνος με κοίταζε να απομακρύνομαι.Μπήκα μέσα στην τάξη.Έκατσα στο θρανίο μου.Ο liam με κοίταζε.Πήγε να μου πει κάτι.Τον διεκοψα.

-Δεν χρειάζεται να μου πεις κάτι είμαι καλά είπα προσπαθώντας να φανώ χαλαρή.Πηγα να γράφω την ημερομηνία στο τετράδιο όμως το χέρι μου έτρεμε πολύ.Αφησα το μολύβι κάτω και έπιασα το κεφάλι μου προσπαθώντας να ηρεμήσω.Εκείνη τη στιγμή ο Dylan μπήκε στην τάξη.Έκατσε στο θρανίο του.

-Meredith ασε με να σου εξηγήσω.Δεν θα σε πειραξω.Απλά να μιλήσουμε θέλω

-Dylan σε παρακαλώ.είχα μια δύσκολη εβδομάδα και θέλω να ηρεμήσω.

-Δεν θα αργήσω.Συνάντησε με στο δάσος το βράδυ.Θα σου εξηγήσω τα πάντα.Στο υπόσχομαι.

Δεν απάντησα.Δεν ηξερα τι μπορούσε να συμβεί.Κατάφερα να γνεψω ένα εντάξει όσο πιο φυσιολογικά μπορούσα.Η ώρες πέρασαν δύσκολα και το άγχος μου όλο και μεγάλωνε.Στο σχολασμα πηγα στο ντουλαπακι μου.Προσπάθησα να μαζεύω την τσάντα μου ήρεμα όμως δεν τα κατάφερα μιας και ο Dylan και ο liam με πλησίαζαν γρήγορα.Τα χέρια μου άρχισαν να τρέμουν και τα βιβλία μου έπεσαν κάτω.Άρχισα να τα μαζεύω.Τα αγόρια ήρθαν να με βοηθήσουν και έβαλαν τα βιβλία μέσα στην τσάντα μου.Έκλεισα το ντουλάπι μου και εφυγα.Προσπάθησα να ηρεμήσω όμως δεν μπορούσα να ξεχάσω αυτό το γρυλησμα που άκουσα χτες.Ήταν τόσο απειλητικό.λες και ήταν έτοιμος να με κατασπαραξει οποιος ή ότι και αν ήταν.Από πίσω μου ήταν τα αγόρια.Προσπάθησα να φανώ ήρεμη αλλά δεν το πέτυχα.Έφτασα σπίτι και με τα χίλια ζόρια ξάπλωσα στο κρεβάτι μου.Ίσως δεν ήταν καλη ιδέα να δεχτώ να παω στο δάσος.Ειδικά βράδυ.Δεν ηξερα τι να κάνω. Η ώρα πέρασε και βράδιασε.Ντύθηκα και βγήκα έξω από το σπίτι.Δίστασα.Όχι δεν έπρεπε να παω.Δεν έπρεπε να μπω στο δάσος.Και δεν θα παω.Πέρασα όλο το βράδυ στα εξωτερικα σκαλιά του σπιτιού κοιτάζοντας τα άστρα.Τα μεσάνυχτα μια μαύρη φιγούρα με πλησίασε.Ερχόταν απειλητικά.Πηγα να φύγω όμως με πρόλαβε.Ήταν ο Dylan.

-Meredith ασε με να σου εξηγήσω

-τι να μου εξηγήσεις;Ότι πριν 4 μέρες σε είδα να κατευθεινεσε στο δάσος;Ότι κατάλαβες ότι ήμουν εκεί χωρίς καν να με δεις;.Ότι έλλειπες 2 μέρες;Ότι στο πόδι σου είχες ένα σημάδι το οποίο ήταν λες και είχες πιαστεί σε παγίδα;Ότι το σπίτι σου είναι κατεστραμμένο ή ότι κάποιος πήγε να μου επιτεθεί γρυληζοντας σαν ζώο; ή ότι ο μόνος που με βοηθησε χτες ήταν ο liam;
Ποιο από αυτα θα μου εξηγήσεις;
Εεε; του φώναξα

Δεν μίλησε.Άρχισα να τρέμω.Φοβόμουν.Δεν ηξερα γιατί. Και τότε τα είδα.Αυτα τα μεγάλα γαλάζια μάτια.Τα μάτια του λύκου.Ο Dylan είχε ακριβώς τα ίδια μάτια.Δεν ξέρω τι γίνεται πια.Απομακρηνθυκα.Άρχισα τα ανεβαίνω τα σκαλιά του σπιτιού μου.

-Όχι μη.Μη φεύγεις.Μη μου είπε κάπως παράξενα

-Δεν ξέρω τι να κάνω Dylan.

-άκουσε με. Αύριο.Στο σπίτι μου
Το πρωί.

-Εεε καλά είπα και μπήκα στο σπίτι.

Ανέβηκα στο δωμάτιο.Έκλεισα τα μάτια μου και προσπάθησα να ηρεμήσω.Έπρεπε.

Γειά σας.
Ελπίζω να σας άρεσε

Και όπως πάντα vote

;-)