Chapter two

11 0 0
                                    


Ang pagkakaalam ko ay wala na kaming kamag-anakan

Na tanging mga kapit bahay at mga titser ko ang pumunta sa lamay ng pamilya ko.

Walang kamag-anakan na pumunta, halos lahat ang gumastos sa burol at sa libing ang titser ko na si mam Shaira.

Na dapat pagdedesisyon ng mga titser ko na ipaampon ako.

Pero ngayon may nagpapakilalang tito ko na kapatid ni mama.

Una hindi ako naniwala pero may pinakita siyang isang litrato na araw ng kasal nina mama at papa na andun siya.

Nais niyang bayaran ang lahat ng ginastos ni mam Shaira sa burol.

"sobra at laki nito?"
"hindi na importante yun,ang mahalaga ay mapunta sa akin ang pamangkin ko.Salamat sa lahat at sa pag-aalaga sa pamangkin ko."
"bilang adviser ni Alexia ay nagsisilbing pangalawang magulang nya."

"Alexia? pasensya ngayon lang ako nagpakita sayo galing pa kasi ako sa maldrid. sana unawaan mo at sana sumama ka sakin."
"Paano ako magtitiwala sayo?"
"Nakikita sa iyong mga mata ang galit at sa tingin ko na ako ang kailangan mo. Kakampi mo ko Alexia."

Dinala niya ko sa bahay niya.

"Dad?!"

Salubong ng isang batang babae na sa tingin ko kasing edad ko lang.

Niyakap niya ito na aking kinagulat na nakawheel chair pala ito.

"Missy si Alexia? Alexia si Missy ang anak ko..."

"hi alexia... ay?Bakit mukhang di ka happy?"

"Missy?remember about sa tita mo? sya ang anak ng tita mo."
"ah ok po"
"yaya! pakidala muna si Alexia sa magiging kwarto nya."

"daddy? galing pa pala kami ni yaya uli sa optical clinic mukha need ko ng bagong salamin"
"bakit?"
"nadagdagan daw ng grado at mukha ngang lalong lumabo ang mga mata ko."

Rinig ko silang mag-ama habang paakyat kami sa hagdan

Mukhang close na close talaga sila

At ako naman

ay muling tumulo na naman ang aking mga luha.

"ito magiging room mo saglit lang kukuha ako ng bagong damit mo para makapagpalit ka muna."

Ngunit di ko pinansin si yaya na tila na wala ako narinig.

at muli pinunasan ang mga luha ko.

Oo kailangan ko si tito para makapaghiganti at ipapangako ko sa aking sarili na hindi na ako iiyak.

TARANTULA #Wattys2016Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon