Ne yapacağımı bilemez halde Jacob'a baktım. O da dehşet içinde bana bakıyordu. Gözlerim yerdeki adama kaydığında ise pişmanlık duygusu bedenimi sarmıştı. Birine zarar vermiştim.
"Jacob... Ben" dehşetle ona bakarken gelip beni kollarının arasına aldı. "Tamam senin suçun değil. Önce şu cesedi halledelim. " dedi. Yapacak başka bir şey olmadiğı için çağresizce başımı salladım.
Cesedi ormanın ortasına gömdükten sonra arabaya binip hiç bir şey olmamış gibi eve geri dönüyor olmak ağır geliyordu. Bunu bir daha yapmamam gerektiğini aklıma not ettim.
Eve geldiğimizde yine herke sbir arada salonda oturuyordu. Fakat babam fazla düşünceliydi. Geldiğimizi görünce hepsinin gözü artık bizim üzerimizdeydi. Ben annemin yanına geçerken Jacob ayakta kalmayı tercih etmişti.
"Direk söze girmek istiyorum Renesme" dedi babam. Ciddi birşey konuşacağı herhalinden belli oluyordu. Bu durumda endişelenmem gerekiyordu sanırım.
"Bebeğin Renesme. Melez olduğunu biliyoruz ve bunun hakkınd abiraz araştırma yapma gereği duyduk ki elde ettiğimiz bilgiler pek iç açıcı değil hatta dehşet verici" dedi. Konuşmanın gidişatı beni daha da endişeye düşürürken dinlemeye devam ettim."Eski bir kitabı karıştırırken rastladım bu bilgiye. Bebeğin melez ve şuanda seninde farkında olduğun üzere insan kanı istiyor gakat beşinci ayını doldurduktan sonra işler farklı bir boyut alacak. Ve asıl tehlike dünyaya geldiğinde başlayacak."
"Ne tehlikesi neden bahsediyorsunuz siz?"
"Bebeğin ilerleyen zamanlarda kurt kanına ihtiyaç duyacak. Melezlerin bizlerden farkı bu onlar kurt kanıyla besleniyorlar ve bu bizim için fazla tehlikeli" söylediklerini sindirmeye çalışıyor br yandan bunu kabullenmek istemiyor hatta bu bilginin doğru olmama ihtimaline sığınıyordum."Ama emin değiliz. Eski bir kitap. Sadece buna göre hareket edemeyiz. Ne olursa olsun bebeğim dünyaya gelecek"
"Bu çok tehlikeli Renesme Edward haklı. Bir çözüm yolu düşünmeliyiz. Hiç iyi sonuçlar doğurmayacak bu bebek" bunu söyleyen Carlisle idi. Kafam git gide karışırken Jacob'un tepkisiz duruşu sinirimi bozuyordu. Onun da karşı çıkması gerekemez miydi?
"Renesme kitap eski ve tüm bilgileri ayrıntıları ile içeren güvenilir bir kitap. Bilgi kesin olmasa seni telaşlandırmadım" dedi babam.
Bir süre sessizlik oluştu. Olanları herkes kafasında tartıyordu anlaşılan. Benim ise aklıma birşey gelmiyordu. Ama emin olduğum bir şey varsa da bu bebek doğacaktı. Ben anneme zarar vermeye başladığımda o benden vazgeçmemişti. Ben de bunu bebeğime borçluydum. Ve kimse anlamasa da annem beni anlayacaktı.
Yavaşça annemin eline dokunup yavaşça fısıldayarak "Bir dakika gelir misin?" dedim. İkimizde kalkıp idama doğru ilerlemeye başladık.
"Senin beni anlayacağını düşünüyorum anne" diye girdim konuya. Gözlerimin içine bakıp başını olumlu anlamda salladı. "Biliyorum tatlım ondan vazgeçmek istemiyorsun. İnan bana seni çok iyi anlıyorum. Ben olsma ben de aynısını yapardım" dedi elimi tutup destek verircesine. Ondan yanımda olduğunu duymak az da olsa moral kaynağı olmuştu.
"Eminim Edward, Carlisle veya diğerleri bir çözüm bulacaktır. En kötü ihtimal onu eğitmeyi deneriz" dedi annem. Evet onu eğitebilirdik. Elimi karnıma koyup yavaşça fısıldadım "senden asla vazgeçmem... Ne olursa olsun..."
Jacob'tan;
Son günlerde duyduğum bu kadar şey çok tuhaf geliyordu. Önce bebeğimin melez olduğunu sonra kurt kanı ile besleneceğini öğrenmek benim ve benden çok Renesme'nin dengesini sarsmıştı. Artık düşünemiyor ne yapacağımı kestiremiyordum."Bir şekilde bir yolunu bulmalıyız. Bunu diğer vampirler duyduğu takdirde çok kötü sonuçlar doğurabilir. O kadar vampiri ve kurtu karşımıza alamayız" dedi Carlisle.
"Duymamalarını sağlayacağız bir şekilde. Haberleri olmayacak. Gerekirse oğlumu gözetim altında tutarım. Biliyorsunuz ki ne ben ne de Remesme ondan vazgeçmeyiz" dedim sonunda birşeyler söyleyerek.
Ailemi korumak zorundaydım. Ve elbet bir yolunu bulacaktık.
Kapı çaldığında kapıyı açmaya giden ben oldum. O sırada Renesme ve Bella merdivenlerden iniyordu. Kapıyı açınca karşımd ormanda karşılaştığımız çifti görmeyi beklemiyordum. Ne olduğunu anlamaya çalışırcasına yüzlerine baktım.
"Konuşmamız gerek. Bebek hakkında"
Ben geçmeleri için kenara çekilirken Renesme'de bizi izliyordu.
Salona geçip oturduklarında hepimiz merakla ne diyeceklerini bekliyorduk.
"Bakın bebeğinizin melez olduğundan size bahsetmiştik fakat bunun doğurabileceği sorunlar hepimizi ilgilendiriyor. Bu çocuğun doğması iyi olmayacak" dedi kadın. Renesme'ye baktığımda kendinden emin bir şekilde "Ne olursa olsun doğacak!" dedi.
"Bu kadar vampiri ve kurtu karşınıza almaya hazırsınız öyleyse!" dedi kadın sinirle yerinden kalkarken. "Sonuçlarına katlanın o zaman" diye ekledi.
Merhaba arkadaşlar yeni bir bölüm daha. Biraz geç geldi farkındayım. Bunu telafi etmek için bir hafta içinde yeni bir bölüm daha yayınlayacağım. Bölüm hakkındaki yorumlarınızı bekliyorum ve oy vermeyide unutmamanızı rica ediyorum...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Alacakaranlık Şafak Vakti 3 (2. Kitap )#Wattys2016
FanfictionAlacakaranlık Şafak Vakti 3 kitabımın devamıdır...