She Got Me

Sixth Shot

"RAD! Bakla ka?!" Malakas kong sigaw nang makita ko itong may hawak na manika.

"Of course not!" Mabilis niyang sagot.

Ay sus! Itatanggi pa huling-huli na nga. Nilapitan ko ito at tinabihan sa kama.

He's still holding the doll tightly na para bang napakaimportante nito.

"This was my Mom's doll." Malungkot niyang saad.

I mentally slapped my face. Shit.

Nalulungkot pala ito dahil namimiss niya ang kanyang ina.

At that doll was her memento.

I didn't even think about it.

Ayon sa intel tungkol sa pamilya ni Mr. Agustin. May kasintahan ito dati which is ang nanay ni Rad. His mom was only 20 years old nang ipanganak ito. And the day that he was born. . . ay iyon ding araw na pumanaw ang ina nito.

Rad didn't even met his Mom. Walang nanay na nagpapatulog tuwing gabi.

Walang nanay na magtatanong kung kamusta ang araw mo.

At siyempre.

Walang nanay na magpaparamdam sayong importante ka sa mundong ito.

I pity the child.

Aha!

Naka-isip ako ng ideya para pasayahin ito!

"Rad, baby do wanna eat something sweet?" I asked him.

Nagliwanag naman ang kaninang malungkot nitong mga mata.

Sunod-sunod siyang tumango.

We went to the kitchen. I blindfolded him while i was busy preparing something.

"Lucia, do you really know how to cook?"

Ay sigurista and lolo niyo.

I chuckled. "Syempre ako pa! May konting alam din ako pagdating sa international cuisines. But what i really love making are desserts and drinks."

Pumalakpak naman ito at sinabing, "Good! I can't wait to see what you're making tho."

Naalala ko tuloy ang mga pamangkin ko. The three macs at si mikaela.

Mga anak ni Ate Mira. Tuwing pupunta ako sa bahay nila ay laging tinutulak ako ng tatlong lalaki sa kitchen. Mahilig kasi ang mga ito sa matatamis most especially the three Macs namely,
Mac Aleph
Mac Arthur
Mac Andrew

Pambihira talaga magpangalan si Tres. Mabuti na lang nadala na ito sa MAC at ginawang Mikaela na ang pang-apat.

Natawa na lang ako.

"What are you laughing at?" Masungit na tanong ni Rad.

Bugnutin talaga ang batang to.

"Wala po. I just remembered someone. The food is done na. You could take off your blindfold, Rad."

Mabilis niyang tinggal ang panyo sa kanyang mga mata. He's really excited.

At nang makita niya kung anong nakalahad sa lamesa ay nanlaki ang mata nito.



His eyes and mouth turned O.

"Woah. Salted Caramel!" He exclaimed.

Agad itong sumubo ng isang kutsara. "This taste really good, Lucia!" Pagpuri niya at sunod-sunod ng sumubo.

I felt a hand touched my heart nang makita kong nagustuhan talaga niya ito.

"I've never eaten a homemade dessert, Lucia. Not until now. Thank you. This is a first."

Those eyes again.

Hinaplos ko ang mukha nito. Kahit hindi ko pa matagal na nakikilala si Rad . . .

I'm already getting attached to this kid in front of me.

I gave him a warm smile. "It's nothing baby. If you want ako narin ang maghahanda ng snacks na babaunin mo sa school! How about that?"

His eyes sparkled in joy again at napa-yes ito without having a second thought.

I'll take care of him.

Hindi ko hahayaang mapahamak ito at madamay sa gulo ng ama niya.

A part of me wants to make this kid happy. Its for personal reasons pero. . . Kailangan ko pading gawin ang misyon ko.

May mga bata ding nadadamay dahil sa kasamaan ni Ven Markovich.

At iyon ang titimbugin ko.

Gagawin ko ang misyon ko but at the same time . . . Aalagaan ko din ang batang to.

It's a woman's instinct, i guess?

Napatigil kami sa pagkukwentuhan nang may tumikhim mula sa likod ko.

Rad jumped out of his seat at patakbong lumapit sa taong iyon.

"Daddy! Woah. You're early today huh?"

Unti-unti akong lumingon sa direksyon ng dalawa.

Hanggang sa nagtama ang aming mata ni Mr. Agustin. No. . .argh not again.

Ano bang meron sa mga mata ng mag-amang to na hindi ko mapigilang mapatitig ng matagal.

"Staring is rude, Ms. Patayan." Mataray na sambit ng antipatikong ito.

Shit. Gusto kong magreklamo sa Chief Superintendent tungkol sa binigay nitong identity!

Bakit sa lahat pa ng apelyido dito sa Pilipinas. . . Eh Patayan pa ang naisip nito?

It doesn't suit me at all. Ghad.

Napatigil ang aking lihim na pagrereklamo nang mapansin kong nilalantakan na ng mag-ama ang isa pang salted caramel na ginawa ko.

"Hey! That's mine, Sir!" I reacted.

Sabay na napatingin na naman sila sa akin. Saglit lang ako binalingan ng dalawa bago nagpatuloy sa pagkain ng pagkain ko!

"It sucks." Yun lang ang sinabi ni Mr. Agustin bago sinama ang anak paakyat sa taas.

Habang ako'y naiwan roon sa kitcheh. Tulala, Naiinis, at Natutuwa?

Somehow may kung anong nagpalambot sa aking puso nang makita kong naubos ng dalawa ang isang baso.

Kahit anong pagod ko sa paggawa nun ay tila'y natanggal ang lahat ng iyon dahil lang sa isang ngiti na galing sa mag-ama.

I noticed a sticky note on the table.

Good job, Ms. Patayan. Don't ever make it again.

- I.A.A

The note made me laugh my ass off. Really huh? 'Don't-ever-make-it-again' my ass!

Obvious naman na nagustuhan niya ito.

May pagka-tsundere talaga itong si Mr. Agustin. Totally opposite of his son.

A small scribble caught my attention. Nakasulat ito sa likod ng sticky note.

Medyo magulo ang penmanship at halos hindi na maintindihan ang sulat.

Mabilis kong nahulaan kung kanino iyon.

It's Rad's handwriting.

Binasa ko ang nakasulat roon. . . And it totally made me roll on the floor laughing. ROFL.

Daddy like it, Lucia. Don't worry.