Isang linggo na 'rin ang nakalipas magmula nang pumunta kami sa private island ni Kai- isang linggo na 'rin ang nakalipas magmula nang halikan ako ni Kai. We kissed in the middle of the ocean, narinig pa namin ang mga flash ng camera dahil kinuhaan pala nila ng picture pero pinabayaan ko lang 'yun dahil may pinoproblema na naman ako - back to normal na ulit si Kai. Masungit, at suplado.
"Miss Silvestre! Are you listening?" napatingin ako ngayon sa matanda naming teacher na nagdadaldal sa unahan
"No ma'am, I'm not. Please repeat what you're saying." sagot ko. Alangan namang sabihin ko na nakikinig ako, hindi naman talaga
"What?! Go out, now!" malakas na sabi 'nya kaya napakunot ang noo ko. Bakit ako papalabasin? Sinabi ko lang naman na paki-ulit ng sinabi 'nya eh.
Tumayo ako mula sa upuan ko at naglakad papunta sa pinto, bubuksan ko na sana 'iyon pero nagsalita na naman ang matanda naming teacher
"Aba't, hindi ka man lang mag he-hesitate na lumabas at pilitin ako na panatilihin ka sa klase?!" sigaw 'nya, she's fuming mad
"Pag nag pumilit naman po ako ay papalabasin 'nyo pa rin ako. Mas mabuti nalang po na lumabas ako kaysa mag sayang ng laway na pilitin kayo." I said as politely as I can at umalis 'dun
Nang naglalakad ako sa hallway ay hindi ko maiwasang isipin ang mga nangyari at malungkot, pagkatapos 'nya akong halikan ay inahon 'nya na ako sa dagat at sinungitan na naman. Ang hirap basahin ni Kai, he can go from 'sweet' to 'cold' real quick. Nang hapon 'yun ay umalis na 'rin kami sa isla dahil may pasok na kinabukasan. We took the private yacht, nag-enjoy ang mga kasama ko pero si Kai ay naka-upo lagh sa isang tabi, staring at the view. Wala 'syang kinikibo at parang walang pakialam sa mundo. Sometimes I want to confront him for being moody, but then I'll be slapped by the sad truth that I don't have the right to do that - because I'm not his girlfriend.
Namalayan ko nalang na nakarating na pala ako sa garden ng school. Napapalibutan ito ng mga malalaki at magagandang halaman, at mga paru-paro 'rin na nagliliparan sa kapaligidan. Ngunit ang nakakuha ng atensyon ko ay ang isang puting gazebo sa gitna ng garden. Lumapit ako 'dun at umupo, sumandal ako sa isang pader at pumikit
"Why are you here?" isang malamig na boses ang narinig ko sa likod ko kaya napa-ayos ako ng upo
"Kai?"
"You're not allowed to go here."
"Bakit? Sa'yo ba 'to?" Tanong ko, tinaasan 'nya naman ako ng isang kilay. I mentally slapped myself, stupid! They own this whole goddamn place!
"A-ah. Pinalabas ako ni Ma'am eh." sabi ko nalang. Gosh, nakakahiya
"This is my place. Get lost." sabi 'nya at naglakad palabas ng gazebo. Nakita ko naman 'syang lumapit sa isang malaking puno at sumandal 'dun. Inilagay 'nya ang earphones 'sya sa tenga at pumikit
I stared at him for a while, still my same old Kai. I can't believe that I had the guts to talk to him, dati-rati ay panay stalk lang ako sa'kanya, I belong to those girls who they call his 'fangirls' two years ago. I didn't have the courage to talk to him, but now, I belong to his circle of friends. I feel so proud of myself, I deserve a pat on the back or something. Tumayo ako at lumapit sa puno at tumabi sa'kanya, tinggal 'nya ang earphones 'nya sa tenga at inis akong tiningnan
"What?"
"Nothing. Just continue." sabi ko habang nakangiti, sumimangot naman 'sya
"Just leave me alone." sabi 'nya at tumayo bago maglakad palayo, I stared at his back as he walked away. I guess being kissed by him still changed nothing.
•••
"Tulala?" pang-gugulo ni Ian sa'akin. Hindi ko lang 'sya pinansin, naandito kami ngayong lahat sa nahabang table sa cafeteria - pero as usual, wala nanaman si Kai
