Άφησέ την
Μεγάλο Σάββατο. Αργία για τους περισσότερους. Κι όμως, κάποιοι δουλεύουν ακόμα. Περπατάω στους δρόμους της πόλης. Αφήνω το μυαλό μου να χαθεί στα δικά του μονοπάτια. Τα βηματά μου μ' έφεραν σε περιοχές κακόφημες.
Στρίβω σ' ένα στενό έχοντας τον έρωτα στο μυαλό μου. Ξαφνικά......! Ακούω ουρλιαχτά. Τρέχω και πλησιάζω ακόμα πιο κοντά στην πηγή τους. Μια γυναίκα! Μια γυναίκα φώναζε από τον πόνο. Κι αυτός δεν σταμάταγε! Με τίποτα, το κτήνος! Συνέχιζε να την χτυπάει και να την βρίζει. Της είχε σκίσει τα ρούχα. Τα χέρια, τα πόδια, το πρόσωπο ήταν γεμάτο αίματα. Σαν ένας άλλος εσταυρωμένος με κοίταξε μέσα στα μάτια. Δεν μπορούσα να την αγνοήσω. Μπήκα αναμεσά τους! "Αφησέ την!", του φώναξα. "Αφησέ την!", ήταν τα τελευταία λόγια μου.......πριν την σφαίρα. Κι έτσι χάθηκα για πάντα......
YOU ARE READING
Ιστορίες από το τρελοκομείο
RandomΙστορίες, Διηγήματα, Κειμενάκια, Ποιήματα, Στιχάκια, Απλές Σκέψεις κι άλλα πολλά που λέμε εμείς εδώ στην ψυχιατρική κλινική ή μέσα στο διαταραγμένο μυαλό μου........ Καλή ανάγνωση, μα'ι' φρεντς! Κι άντε γεια μας! *υψώνει το ποτήρι με το τζιν στον αέ...
