Όσοι αγάπησαν, δεν είναι τόσο αθώοι
Ενα μπουκαλι αλκοολ κι ενα μυαλο αδειο. Μια μυρωδια στον αερα. Τοσο γνωστη και τοσο μακρυνη. Δυο ποδια σερνονται στα σοκακια της πολης. Και ξαφνικα! Κατι τραβηξε την προσοχη μου. Ενα χαρτι σε μια βιτρινα. Σε θυμηθηκα. Οχι, οτι μπορεσα ποτε να σε ξεχασω. Αν και πλεον επιβαλεται. Αλλα ετσι ειναι οι εξαρτησεις. Τα τρυπακια. Τα κουμπωματα. Κι εγω βρηκα να κουμπωσω σε μια αγκαλια. Σε μια αγκαλια οπου ανηκω. Γιατι? Γιατι εκει για πρωτη και μοναδικη φορα ενοιωσα οτι ειναι το σπιτι μου. Γιατι εισαι το ναρκωτικο μου και η απεξαρτηση ειναι κατι που δεν γουσταρω, μωρο μου. Με κατεστρεψες, αλητη! Δες που μ' εφτασες! Να εξαρταται η ευτυχια μου απο 'σενα! Ποια? Εγω! Που παντα πιστευα οτι η ευτυχια πηγαζει απο μεσα μας κι οχι απ' τους αλλους! Στο ψυχιατρειο μας βλεπω! Διπλανα κρεβατια. Και τα βραδια θα κανουμε ερωτα στους διαδρομους. Θα μας κυνηγανε οι γιατροι να μας βαλουν για υπνο κι εμεις θα κρυβομαστε στο υπογειο. Αυτο ειναι το μελλον μας. Η τρελα! Ξημερωνει. Το αιμα μου μετατραπηκε σε αλκοολ. Θελω να σου τηλεφωνησω. Κριμα που δεν γινεται. Ισως σου στειλω σηματα καπνου. Ετσι για το high! Ξερεις τι θελω? Να ημασταν μικρα παιδια. Μοναχα τοτε θα αγαπιομασταν αληθινα κι αθωα. Οπως αξιζει στην αγαπη. Θα παιζαμε κρυφτο μονο στην αλανα κι οχι στις ψυχες μας. Θα χαμογελαγαμε ακομα κι οταν πεφταμε. Δεν πειραζει! Δεν μας ηθελε η ζωη. Δεν μας ηθελε η μοιρα. Ουτε καν ο Ερωτας. Μας απαρνηθηκε ο φτερωτος θεος κι ουτε ενα βελος του δεν περασε ξυστα απο διπλα μας. Καταραμενα πλασματα απο τον ιδιο τον πλαστη μας. Αυτος ο κοσμος δεν εγινε για να σε συναντησω. Απλα η μοιρα εκανε ενα μικρο λαθακι και της ξεφυγαμε. Υπεροχα που μπορουν να ειναι τα λαθη τελικα. Εμεις δεν θα πλεξουμε τα δαχτυλα μας. Δεν θα χορεψουμε στη μεση του δρομου. Δεν θα ανταλλαξουμε υγρα φιλια. Το ξημερωμα δεν θα μας βρει να συζηταμε σε καποιο μπαρ για μουσικη και στιχους. Δεν πειραζει! Εχουμε μια αγκαλια. Κι αυτο αρκει. Τις νυχτες να κοιτας το φεγγαρι. Θα πινω στην υγεια σου. Κι εσυ θα μου λες μια καληνυχτα. Θα θυμαμαι οτι εισαι το σπιτι μου. Εσυ θα αναβεις τσιγαρο. Στον καπνο σου θα σχηματιζονται τα χειλη μου. Θα ανταλλαζουμε το πιο καυτο μας φιλι. Αυτο που δεν δωσαμε ποτε. Σε θυμαμαι. Μην με ξεχνας. Γιατι αυτο πειραζει!
YOU ARE READING
Ιστορίες από το τρελοκομείο
RandomΙστορίες, Διηγήματα, Κειμενάκια, Ποιήματα, Στιχάκια, Απλές Σκέψεις κι άλλα πολλά που λέμε εμείς εδώ στην ψυχιατρική κλινική ή μέσα στο διαταραγμένο μυαλό μου........ Καλή ανάγνωση, μα'ι' φρεντς! Κι άντε γεια μας! *υψώνει το ποτήρι με το τζιν στον αέ...
