Απουσία
Κανεις ποτε δεν θα μαθει ποσο μου λειπεις. Κι οχι μονο τωρα που στην αλκοολη μου ρεει αιμα. Αλλα ολη μερα. Κανεις ποτε δεν θα ξερει ποσο θελω να σου στειλω ενα μηνυμα. Να ρθεις να με παρεις μια αγκαλια. Η πολη μυριζει το αρωμα σου. Κι εγω καιγομαι για χατιρι σου στις σκιες της. Και ξερεις γιατι σε κραταω κρυφο? Οχι, ματια μου. Δεν ντρεπομαι για μας. Απλα.....δεν τους αξιζει να ξερουν. Βλεπεις λιγοι εως ελαχιστοι μου δειχνουν την αγαπη τους. Μετρημενοι στα δαχτυλα του ενος ποδιου. Εγω να τρεχω για ολους. Να τους στηριζω. Κι αυτοι? Να με πικραινουν με καθε τροπο. Μα το ξερεις αλλωστε! Παντα θυμαμαι τους αλλους και ξεχνω εμενα. Δεν πειραζει. Καλη καρδια! Καληνυχτα, ερωτα! Χαρηκα που τα ειπαμε. Εστω κι ετσι. Αφηνω ενα φιλι στον αερα..... Ελπιζω να σου 'ρθει...... Και να ξερεις...... Ακομα χαμογελαω...... Επειδη μπορω..... Επειδη δεν θα παψω ποτε να ειμαι ανθρωπος...... Επειδη σε θυμαμαι......
YOU ARE READING
Ιστορίες από το τρελοκομείο
RandomΙστορίες, Διηγήματα, Κειμενάκια, Ποιήματα, Στιχάκια, Απλές Σκέψεις κι άλλα πολλά που λέμε εμείς εδώ στην ψυχιατρική κλινική ή μέσα στο διαταραγμένο μυαλό μου........ Καλή ανάγνωση, μα'ι' φρεντς! Κι άντε γεια μας! *υψώνει το ποτήρι με το τζιν στον αέ...
