Σκέψεις ενός διαταγμένου μυαλού
Λένε πως μόνο οι απελπισμένοι κρατάνε ημερλόγιο. Δεν ξέρω αν όλα αυτά μπορούν να θεωρηθούν απελπισία ή ανάγκη για κραυγή. Ποιά είμαι εγώ για να συμβουλέψω τους άλλους? Η τρελή του χωριού! Στη ζωή μου δεν τα πήγα καλύτερα απο οποιονδήποτε άλλον. Γεννήθηκα για την καταστροφή. Μια άχρηστη υπάρξη που περιπλανιέται σε μαύρα σοκάκια. Σε μεθάει ο έρωτας, φίλε μου. Και τρέχεις από στενό σε στενό. Φιλιέσαι στα παρκάκια. Κάνεις έρωτα στη στάση του λεωφορείου. Δεν σε νοιάζει τίποτα άλλο. Και ξαφνικά......! Κραυγές! Αυτοκτονία! Το τέλος! Τόσο όμορφο! Τόσο κοντινό! Ηρεμία! Γαλήνη! Αν ήρθατε εδώ για να διαβάσετε για χαρές και πανηγύρια, τότε φύγετε τρέχοντας! Εμείς μόνο αλήθειες που σκοτώνουν λέμε κι είμαστε για γερά στομάχια! Τέρμα τα ψέματα! Το τέλος σε κάθε τι είναι οριστικό! Και το τέλος το δικό σου να το διαλέξεις μόνος σου! Κυλάει η ζωή........Οδεύει προς το θάνατο.......Και ξαναγεννιέσαι αλλιώς........Για να λυτρωθείς από τα βάσανα του τώρα..........Μην μου φωνάζετε..........Σπάσανε οι χορδές στο βιολί............Συγγνώμη για το φάλτσο..............Δεν θα ξαναγίνει............Λάθος.......Εγώ δεν ζητάω ποτέ "συγγνώμη".........Σιωπή...........Κενό..............Κενό..................
Κενό............!
ESTÁS LEYENDO
Ιστορίες από το τρελοκομείο
De TodoΙστορίες, Διηγήματα, Κειμενάκια, Ποιήματα, Στιχάκια, Απλές Σκέψεις κι άλλα πολλά που λέμε εμείς εδώ στην ψυχιατρική κλινική ή μέσα στο διαταραγμένο μυαλό μου........ Καλή ανάγνωση, μα'ι' φρεντς! Κι άντε γεια μας! *υψώνει το ποτήρι με το τζιν στον αέ...
